Αν λοιπόν υποτεθεί , πως αληθεύει η δήλωση του Υπουργού Ναυτιλίας ότι: “αν δεν έχουν χρήματα να καταβάλουν τους φόρους ας πουλήσουν τα ακίνητά τους”, τότε, αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά η ολοκληρωτική έλλεψη επαφής των ανθρώπων που ασκούν εξουσία, με την πραγματικότητα.

O υιός του sir John είναι μια κλασσική περίπτωση νεποτισμού. Από μόνο του αυτό, δεν είναι απαραίτητα κατακριτέο.

Μια ματιά όμως στην προσωπική ιστοσελίδα του (φιλοξενείται στο τέλος, μαζί με τις τρεις λέξεις από τις οποίες απουσιάζουν γράμματα...), μας φανερώνει ότι ουδέποτε έχει εργαστεί.

Μπορούν πολλοί συμπολίτες μας να τον θαυμάζουν για αυτό. Υποθέτω όμως, ότι δεν μπορεί να είναι σοβαρός λόγος να τον ψηφίζουν για αυτό, πράγμα προτίστως κατακριτέο.

Τέλος πάντων, μπορεί να τον θαυμάζουν μπορεί και να τον ζηλεύουν. Διότι ου παντός πλην ες Harvard, αν και άλλο πράγμα "κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου", έτσι γενικώς και αορίστως κι' άλλο παραστάτης σε summer school. Όλα τα υπόλοιπα δεν του ήρθαν δύσκολα. Το κόμμα, τον περίμενε, το κράτος τον περίμενε, το κοινοβούλιο τον περίμενε, όπως ακριβώς ο υπουργικός θώκος και η dolce vita.

Αυτό που δεν τον περίμενε, ατυχώς για τον ίδιο και δυστυχώς για αυτούς που το προτίμησαν με τον "σταυρό" τους, ήταν η επαφή του με την πραγματικότητα. Στα 44 σου χρόνια αν δεν έχεις κερδίσει αυτό το παιχνίδι, έχεις χάσει τα πάντα. Ιδιαίτερα αν υποδύεσαι τον πολιτικό.