Πριν 36 χρόνια, τέτοιες μέρες, η Ρώμη αλλά και όλη Ιταλική επικράτεια ζούσε την πρωτόγνωρη εμπειρία να έχει απαχθεί ο χριστιανοδημοκράτης ηγέτης Aldo Moro. H ομηρία του κράτησε 55 μέρες και κατέληξε με τρόπο τραγικό. Ο Moro εκτελέστηκε σε ένα υπόγειο γκαράζ της οδού Μονταλτσίνι και η σωρός του βρέθηκε αργότερα, στη via Michelangelo Caetani στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, καλυμμένη στο χώρο αποσκευών ενός R 4L.

Οι δυνάμεις ασφαλείας φάνηκαν αδύναμες να εντοπίσουν το κρησφύγετο των Ερυθρών ταξιαρχών, όπου κρατούσαν τον Μόρο, ενώ η κυβέρνηση δεν έδειξε καμία επιθυμία συνεννόησης παρά το γεγονός ότι υπήρχε κανάλι επικοινωνίας με τους απαγωγείς.

Η οικογένεια του δολοφονηθέντος ευθύς εκ πρώτης στιγμής και ειδικά η επί 33 χρόνια σύζυγός του, Eleonora Ciavarelli Moro, κατηγόρησε τους πολιτικούς της πατρίδας της, και τους συνοδοιπόρους του στο κόμμα, ως ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του άνδρα της.

Σε όλη αυτή την μακρά, επίπονη και ως αποδεικνύεται σκοτεινή διαδρομή, η αγαπημένη του «Νορέτα» διατύπωσε ένα έντονο κατηγορητήριο για τους πολιτικούς συμμάχους του Μόρο και δεν δίστασε να μεταφέρει την ωμή απειλή του Αμερικανού υπουργού των εξωτερικών, Χένρυ Κίσινγκερ, όπως της είχε ομολογήσει ο σύζυγός της: «Η σταματάς να φλερτάρεις με τους κομμουνιστές ή θα το πληρώσεις ακριβά». Εδώ εισέρχεται η περίφημη έννοια του ιστορικού συμβιβασμού, κάτι που επιχειρήθηκε αλλά δεν πέτυχε στη γείτονα χώρα.