Kάποια 78 χρόνια μετά την πιο, δυσάρεστα, διάσημη 4^η Αυγούστου η πραγματικότητα δεν μοιάζει να είναι πολύ πιο ευχάριστη. Ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, που ειδικά μετά το τέλος του δεύτερου Μεγάλου Πολέμου γέννησε πολλές προσδοκίες, δεν έφερε τα προσδοκόμενα.

Τον Αύγουστο του ’36 λοιπόν στη Γερμανία του Αδόλφου, τελούνται οι 11^οι σύγχρονοι θερινοί Ολυμπιακοί αγώνες.

Η Leni Riefenstahl γυρίζει το Olympia, υπόδειγμα ντοκυμαντέρ που προβάλει το αθλητικό ιδεώδες, αλλά ταυτόχρονα, προπαγανδίζει και την ιδεολογία του καθεστώτος.

Η Γερμανία του Αδόλφου που μπορεί τότε, να μην έχει ακόμα προετοιμαστεί για το μακελειό που θα προκαλούσε, αλλά, ήδη από τον Μάρτιο του ’33 έχει εγκαινιαστεί το Dachau, το οποίο φαίρεται ως το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων, ενώ από το φθινόπωρο του ’35 έχουν ψηφιστεί οι τερατώδεις αντισημιτικοί νόμοι της Νυρεμβέργης.

Την ίδια εποχή, την Ιβηρική χερσόνησο μόλις έχει ξεσπάσει ο εμφύλιος σπαραγμός που θα κρατήσει τρία χρόνια, ενώ στη Μόσχα ξεκινούν οι εκκαθαρίσεις των Τροτσκιστών με δίκες παρωδίες και καταδίκες που έχουν προαποφασισθεί.

Το φετινό Αύγουστο, ενώ έχουν μεσολάβήσει τόσα και τόσα, δεν είχαμε Ολυμπιακούς αγώνες, παρακολουθήσαμε όμως το 20^ο Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου που τζιράρησε αρκετά δισεκατομμύρια δολλάρια, σε ένα τόπο πάμπλουτο όπως η  Βραζιλία αλλά με ένα λαό βουτηγμένο, σε μεγάλο βαθμό, στη φτώχια και στο έγκλημα.