Το τελευταίο Σαβατοκύριακο του Ιουνίου η εφημερίδα «τα Νέα» φιλοξένησε κείμενο μουσικοσυνθέτη, με επιμέλεια συντάκτη της εφημερίδας

Το αντικείμενο ήταν, για το πώς ο χρόνος και οι προστιθέμενες πληροφορίες, μπορούν να αλλάξουν άρδην την εντύπωσή (μας) για μια ιστορική προσωπικότητα και τα αντίστοιχα γεγονότα που σημάδεψε με την παρουσία της.

Προφανώς δεν θα κρίνουμε τον συνθέτη ως κειμενογράφο. Ασφαλώς και δεν έχουμε κανένα λόγο να τον κρίνουμε γενικώς. Έχει όμως ενδιαφέρον για το πώς ο χρόνος, τα νέα στοιχεία, η ερμηνεία τους και η όποια ωριμότητα, είτε απότοκη συντηρητισμού, είτε γνώσης έρχονται να μεταστρέψουν απόψεις και πεποιθήσεις.

Ο συγγράψας στηρίζεται σε μια εικόνα της παιδικής ηλικίας του Θανάση και του αδελφού του Μπάμπη Κλάρα. Θέτει μια σειρά ερωτήματα, με τελικό στόχο, την αποδόμηση  του Θανάση,  ευρύτερα γνωστού ως  Άρη Βελουχιώτη, με την ταυτόχρονη, ας πούμε, αποκατάσταση του Δημήτρη Ψαρρού.

Δεν γίνεται, άμεσα, αντιληπτό γιατί συμβαίνει αυτή, η ας τη χαρακτηρίσουμε, πολιτική εξομολόγηση (του).

Ο συνθέτης, κατ' αρχάς, μας ομολογεί ότι ο Άρης, ήταν ο ήρωας των νεανικών του χρόνων και δεν δίσταζε να τραγουδά τ’ αντάρτικα που τον εξυμνούσαν, μπροστά στους χαφιέδες της δικτατορίας στα κουτούκια της Καισαριανής.