Διήγημα

Λίγες λέξεις που χτίστηκαν γύρω από μια ιδέα, όπου ένα πολύ αισιόδοξο βλέμμα τις βάφτισε διήγημα.

 



Εχθές την εσπέραν - (Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2024) PDF Print E-mail

Εχθές την εσπέραν εδέχθην, από αγαπητό πρόσωπον, μιαν εικόνα από πολύ προσφιλή και συνδεδεμένη με απείρους αναμνήσεις παραλία.

Βέβαιος ότι κατά τη διάρκεια του θέρους είχα, εν πλω, συναντήσει προγόνους της εικονιζομένης, αναρτώ ασμένως τούτη τη χειμερινή άποψη και το γλυκύ της περιεχόμενο.

Η επισκέπτρια είχε αποβιβαστεί στο δυτικό τέλος της παραλία, εκεί που σπάνια υπάρχει ανθρώπινη παρουσία. Η εικόνα, ας συνοδευτεί από το αριστουργηματικό και σπαραξικάρδιο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Είναι βέβαια:

Το μοιρολόγι της φώκιας

Κάτω από τον κρημνόν, οπού βρέχουν τα κύματα, όπου κατέρχεται το μονοπάτι, το αρχίζον από τον ανεμόμυλον του Μαμογιάννη, οπού αντικρίζει τα Μνημούρια, και δυτικώς, δίπλα εις την χαμηλήν προεξοχήν του γιαλού, την οποίαν τα μαγκόπαιδα του χωρίου, οπού δεν παύουν από πρωίας μέχρις εσπέρας, όλον το θέρος, να κολυμβούν εκεί τριγύρω, ονομάζουν το Κοχύλι —φαίνεται να έχη τοιούτον σχήμα— κατέβαινε το βράδυ βράδυ η γρια-Λούκαινα, μία χαροκαμένη πτωχή γραία, κρατούσα υπό την μασχάλην μίαν αβασταγήν* δια να πλύνη τα μάλλινα σινδόνιά της εις το κύμα το αλμυρόν, είτα να τα ξεγλυκάνη εις την μικράν βρύσιν, το Γλυφονέρι, οπού δακρύζει από τον βράχον του σχιστολίθου, και χύνεται ηρέμα εις τα κύματα.

Read more...
 
Αθλητισμός, κυκλοφοριακό & κατανάλωση – (Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020) PDF Print E-mail

Το πανελλήνιο ρεκόρ των 5.000 μέτρων το κατέχει ο Παναγιώτης Παπούλιας, από τον μακρινό  Ιούνιο του ’95. Επίδοση που πέτυχε στο Τούρκου της Φινλανδίας, καλύπτοντας την απόσταση σε 13΄:28΄΄:59.

Την ίδια εποχή, τον Ιούνιο του ’95,  το παγκόσμιο ρεκόρ ήταν σχεδόν  μισό λεπτό πιο κάτω.

Το κατείχε ο Κενυάτης  Moses Kiptanui με 12΄:55΄΄:30. Εννέα χρόνια αργότερα ο Αιθίοπας Kenenisa Bekele, το κατέβασε στα  12:37.35 επίδοση που παραμένει ακατάρριπτη έως σήμερα.

Τα σκεφτόμουν όλα τούτα, καθώς μετέφερα μια από τις πέντε, ατελείωτες, έμψυχες αγάπες της ζωής μου, με αούτο-κίνητο, Παρασκευή βραδάκι στας 18:00, καλύπτοντας την ίδια απόσταση των πέντε περίπου χιλιομέτρων από την εργασία του εις φυσικοθεραπευτήριο νοσοκομείου.

Ρήξη χιαστών, δεύτερη φορά στο ίδιο γόνατο, μηνίσκοι συν κάτι άλλες αμαρτίες, ένα 6ωρο χειρουργείο και γαμώ τις προ και μετεγχειρητικές ταλαιπώριες, που για να πέσει η αυλαία της αποκατάστασης και αποθεραπείας, οι επισκέψεις στα φυσιό γίνεται δεύτερη φύση.

Έως λοιπόν να μπορέσει να ξαναχειριστεί αουτο-κίνητο, χρειάζεται οδηγό και μπάτλερ. Και ποιος καλύτερος και πιο κατάλληλος από την ταπεινότητά μου;

Read more...
 
Παραμονή – (Σαββάτο 28 Δεκεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Δεν μπορώ να πω ότι συμμερίζομαι το τρέχoν γιορτινό πνεύμα. Αν το ερώτημα είναι γιατί,  η μισή απάντηση, η εύκολη, είναι διότι είμαι δύστροπος. Μουρτζούφλης που λένε. Η άλλη μισή, η δύσκολη, επιπλέει στα απόνερα των ημερών.

Έχω μια δυσκολία στο κεφάλαιο «προγραμματισμένο γιορτινό πνεύμα», αυτή την αντίληψη της πρότασης: κέφι με το στανιό. Την ίδια δυσκολία είχα, κατ’ αρχάς, και με το Κεφάλαιο του Καρόλου Μ. Αργότερα όμως ξεπέρασα τη δυσκολία, κατανόησα το περιεχόμενο.

Σε ότι αφορά τας εορτάς, δεν ξέρω αν έχει να κάνει με την θρησκευτική άποψη, δηλαδή την αυτόκλητη πνευματική ανάταση, ενώπιον του γεγονότος της αφίξεως του θείου βρέφους κλπ., ή με την μικρή περίοδο μέσα στο καταχείμωνο που ξεφεύγει από την καθημερινότητα ή με το μικρομέγαλο όργιο μιας άμετρης κατανάλωσης, κάτι σαν γιορτάζω - καταναλώνω άρα ευτυχώ. Όλα αυτά μαζί με μια βολική αναλογία, κατά περίπτωση, καλύπτουν τους περισσότερους. Ατυχώς όχι μένα.

Διακριτική οπαδός του μουρτζουφλισμού, η ταπεινότητά μου, απέσυρεν εξ απαλών ονύχων, τον μανδύα της προγραμματισμένης χαράς, γεγονός, που πιθανότατα χαρακτηρίζει το σύνολο του βίου μου. Ως εκ τούτου συνεπώς, αντιμετωπίζω μετά  επιφυλακτικότητος τας εκδηλώσεις, τα καλέσματα των ημερών και το περιρρέον κλίμα.

Read more...
 
To πνεύμα των Χριστουγέννων – (Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Τρείς μικρές ιστοριούλες, που συνέβησαν, μέσα σε αυτές τις μέρες τούτου του μήνα, που για δυο και κάτι δισεκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη είναι γιορτινές.

Χριστιανικώς ομιλούντες, ο Υιός του Θεού γίνεται υιός του ανθρώπου. Είναι η έννοια της Σάρκωσης. Η γέννηση του θείου βρέφους, συγκινεί τους Χριστιανούς, ενεργοποιεί την θρησκευτικότητά τους και απογειώνει την οικονομία, γενικώς.

Read more...
 
Ο φονεύς της αιγός – (Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Είναι να αναρωτιέται κανείς, τι κίνητρα έχει ένας άνθρωπος προκειμένου να αναλάβει το τραχύ έργο της υπεράσπισης ενός εγκληματία, ο οποίος  έχει ομολογήσει και η υπόθεση έχει πλήρως εξιχνιαστεί.

Ο πρώτος λόγος είναι, διότι αυτό αποτελεί το επαγγελματικό αντικείμενο του ποινικολόγου. Αυτό επέλεξε να κάνει, αυτό κάνει. Είναι ένας υπερασπιστής. Σε μια πολιτισμένη κοινωνία, ακόμα και ο αισχρότερος των υποδίκων δικαιούται μια τίμια δίκη. Ας αναφερθεί εδώ, το παράδειγμα του Anders Behring Breivik, δολοφόνου 77 ανθρώπων,  ο οποίος κρίθηκε ψυχικά υγιής και ένοχος. Όσο, τέλος πάντων, ψυχικά υγιής μπορεί να θεωρηθεί κάποιος με τέτοιες ακροδεξιές ιδέες.

Ο δεύτερος λόγος, και για κάποιους σημαντικότερος, είναι το χτίσιμο μιας καριέρας. Με ολίγον από θεατρικότητα, θα βγουν στα μέσα μαζικής εξημέρωσης, θα πλασαριστούν και στο γυαλί της οικουμενικής αποβλακότριας, θα ακουστούν, θα γίνουν γνωστότεροι, θα μεγαλώσουν οι δουλειές, κι έτσι θα ανεβούν ταχέως τα κοινωνικά σκαλοπάτια.

Οι πλέον δόκιμοι και συμβατοί σε αυτές τις τακτικές, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει από χαμηλά, βάζοντας  τα ραντεβού του απογεύματος την ίδια ώρα προς δημιουργίαν εντυπώσεων και μπούγιου, αργότερα θα αποκτήσουν οικονομική ισχύ, στιβαρό επαγγελματικό προφίλ, δυναμικά διαζύγια, ενδεχομένως και άλλες δραστηριότητες, καθώς και εγγυημένη προβολή. Είναι κι αυτό ένα σόου, θέαμα εις την ελληνικήν, ένα σπέσιαλ υλικό για τα ταμπλόιντς.

...εξ’ άλλου ήταν ένα όμορφο ζωντανό, με ωραιοτάτη κόμμωση,

Read more...
 
Ενδιαφέρον ψηφιακό παιχνίδι (2ο μέρος) – (Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Όπως έχουμε δεί, ο παίκτης, είναι ήδη καταβεβλημένος, διότι η διαδικασία πώλησης που κράτησε πολλά τέρμινα, τον έχει εξοντώσει, ηθικώς, ψυχικώς και ουσιαστικώς.


Με το ηθικόν καταπεπτωκός, οφείλει να συνεχίσει, στις τουλάχιστον οκτώ πίστες που απομένουν, μέσα σε ένα σύστημα σφόδρα δυστοπικό, συχνά και τιμωρητικό. Και θα πρέπει, όπως συμβουλεύει ο ποιητής να κρατά το λογικό του, όταν τριγύρω του όλοι τά ’χουν χαμένα. Πάμε λοιπόν:

Read more...
 
Ενδιαφέρον ψηφιακό παιχνίδι (1ο μέρος) – (Tρίτη 10 Δεκεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου ένα πολύ ενδιαφέρον ψηφιακό παίγνιο. Το μεταφέρω όσο πιο πειστικά δύναμαι.

Το περιβάλλον του παιχνιδιού, μας μεταφέρει σε μια πτωχευθείσα χώρα, η οποία αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης  δαιδαλώδους Ένωσης. Οι πολίτες της χώρας, ήταν λίγο ελαφρείς, κάτι σαν τους Τρώες όπως μας τους περιγράφει ο Όμηρος, στο κεφάλαιο περί της εισόδου του Δούρειου ίππου εντός των τειχών, της πόλης τους:

«…μα επειδή οι Τρώες, στο βάθος, μαλάκαι ήταν όλοι τους,
γκρεμίσανε τα τείχη το βάλανε στην πόλη τους».

Ακολούθως, ως γνωστόν, έπεσε το μεγάλο λεπίδι.

Έτσι και οι ελαφρείς κάτοικοι, της περί ης  χώρας ο λόγος, δέχτηκαν άνευ ελέγχου και ερωτημάτων τις προσφορές από την Ένωση. Εις μάτην προσεπάθησαν οι καλλιτέχνες, προφητικώς να τους ειδοποιήσουν, άδοντας:

Read more...
 
...είκοσι χρόνια, τώρα - (Παρασκευή 1η Νοεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

...μικρό διήγημα, περί ερώτων και Απωλειών. Διότι πολλά πράγματα δεν τα ελέγχουμε και άλλα τόσα μας εξουσιάζουν

Ας δεχτούμε, έτσι ως αξίωμα, ότι ο καθείς, μπορεί να ακολουθεί τις σεξουαλικές του επιθυμίες κατά το δοκούν, εφόσον τηρούνται κάποιες στοιχειώδεις προϋποθέσεις.

Όπως, να συναινεί ο/η σύντροφος  και η πράξη να τελείται μεταξύ ενηλίκων. Ας προστεθεί και το θέμα της ιδιωτικότητας της πράξης.

Η κοινή θέα είναι κάτι, που καλό είναι να αποφεύγεται, όπως επίσης σημάδι πολιτισμού μπορεί να θεωρηθεί και ο ακουστικός περιορισμός. Κραυγαί, οιμωγαί, ερωτήσεις  του τύπου:

«Τι σου κάνω μάνα μ΄», ή μικρές φράσεις όπως: «θέλω να στα πάρω με το στόμα», ή εμφατικές δηλώσεις του τύπου «πάρτα μωρή άρρωστη», ακόμα και τα απαγορευτικά «Όχι Μη, Όχι εκεί!», πρέπει να περιορίζονται, ακουστικά, στο χώρο της πράξης και όχι να είναι εις επήκοον της πολυκατοικίας ή ολάκερου του τετραγώνου, μέσα στη σιγαλιά της νύκτας, ή στη βουή της ημέρας.

Εξαιρείται το εθνικοαπελευθερωτικόν: «Αντρούτσο μου εσύ»

Read more...
 
Παρέμεινε ένας Θεατρίνος (2) – (Κυριακή 31 Μαρτίου 2019) PDF Print E-mail

…διήγημα για την τύχη ενός Θεατρίνου. (μέρος δεύτερο & τελευταίο)

Σαραντατόσα χρόνια νωρίτερα, σαββατιάτικο ανοιξιάτικο βραδάκι, έκανα πρόβες στο μικρό θέατρο που είχαμε τότες, εκεί, απέναντι από τις κολώνες. Με βοηθούσε μια νόστιμη εκτός θιάσου. Η Αλεξ, χρονώ δεκαεννέα, κουκλίτσα και ξύπνια, καλύπιγος και λύσικομη, με όλη τη γοητεία του κόσμου κρεμασμένη στις γνήσια ξανθές αποχρώσεις της. Έρως μου Μεγάλος. Δουλεύαμε το σενάριο και έλεγα τις ατάκες μου. Αίφνης εισήλθε απρογραμμάτιστα εκείνος, ως συνήθως δύσθυμος, με όλο το βάρος του κόσμου στους ώμους του. Άτλας και Σίσυφος μαζί, σέρνοντας το πελώριο Εγώ.

Ξεστόμισε κάτι περιφρονητικό, και προσβλητικό μαζί, αγενές και φτηνό. Δείγμα συμπλέγματος; Ζήλιας; Έπεσε πολύ στα μάτια μου. Την Δευτέρα του ζήτησα ευγενικά το λόγο, τον ερώτησα γιατί, τι του συμβαίνει και αυτή η αντιπαθητική,  μισογύνικη συμπεριφορά, που ξεχείλιζε και στα έργα του. Μου απάντησε ότι δεν ξέρω, δεν καταλαβαίνω τίποτα, και ότι όταν ήταν στην Ηγκλαντέρα, είχε μείνει βδομάδες δυο σε νοσοκομείο από έρωτα. Μια παράσταση του ακόμα, ή όχι, δεν έμαθα ποτέ. Ωστόσο, το έπαιξε όμορφα το σύντομο μονόπρακτο, με τις φωνές, την κορύφωση, κουνώντας ενίοτε κούτελο και αυτιά, μια συνήθη του ερμηνεία.

Read more...
 
Παρέμεινε ένας Θεατρίνος (1) – (Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019) PDF Print E-mail

…διήγημα για την τύχη ενός Θεατρίνου. (μέρος πρώτο, από δύο)

Υπάρχουν κηδείες που δεν μπορώ να αποφύγω. Είναι των αγαπημένων μου προσώπων. Το ευτύχημα είναι, ότι οι εν ζωή αγαπημένοι μου είναι λίγοι. Το δυσάρεστο πως, κάποιοι είναι ηλικιακά μεγαλύτεροι. Έτσι, αν ισχύσουν οι βασικοί κανόνες της στατιστικής, θα τους αποχαιρετήσω. Από την άλλη, ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και ένας θεωρούμενος ως πρόωρος, θάνατος, δεν είναι απίθανος.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, παραβρέθηκα κάτω από βαρύ ουρανό, ένα κρύο πρωινό του Φλεβάρη στο Α’, για την εξόδιο ακολουθία και την ταφή, πολύ αγαπημένου μου προσώπου.  Ένας από τους λόγους που αποφεύγω τις κηδείες είναι ότι αναπόφευκτα συναντάς ανθρώπους, μέσα από το κοινό κοινωνικό σύνολο με τον εκλιπόντα, που δεν συμπαθείς. Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, που αντιπαθείς. Που σου χαλάνε τη διάθεση, που σου  θυμίζουν μόνον δυσάρεστα πράγματα.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 Next > End >>

Page 1 of 2