Ο Michel Onfray γεννήθηκε πριν 51 χρόνια στην Νορμανδία. Παιδί αγροτών, δεν φαίνεται να δυσκολεύτηκε να πάρει το PhD του στη φιλοσοφία. Είναι προφανές ότι έχει καταβροχθίσει πολλά κυβικά μέτρα βιβλίων, ενώ δεν παρέλειψε να έχει συγγράψει τριάντα, μέχρι στιγμής.

Δεν αποτελεί ακριβώς την κλασσική εικόνα του ακαδημαϊκού, του εκπαιδευτικού αν υποτεθεί ότι υπάρχει, ότι ισχύει ακόμα κάτι τέτοιο στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού.

Βεβαίως, βρέθηκε για είκοσι ολόκληρα χρόνια, στα καθηγητικά καθήκοντα, αλλά το 2002 παραιτήθηκε από το Γαλλικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Τότε ίδρυσε στην Caen λαϊκό Πανεπιστήμιο με σκοπό να διδάξει, μαζί με άλλους συναδέλφους του, φιλοσοφία.

Το Université Populaire, έτσι ονομάζεται το πανεπιστήμιό «του» είναι ανοικτό στον οποιοδήποτε δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να αφομοιωθεί στο κρατικό σύστημα, ενώ ο ιδρυτής του, αρνήθηκε, καθοδηγούμενος από λόγους αρχής, κάθε είδους κρατική βοήθεια από το δημόσιο. Οι οικονομικοί πόροι που κάνουν το ίδρυμα να εργάζεται προέρχονται από τις εκδόσεις του Onfrey και μέχρι στιγμής το εγχείρημα γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Τα βιβλία του έχουν τεράστια απήχηση στη Γαλλία ενώ έχουν μεταφραστεί σε 13 γlώσσες.

Στη χώρα μας κυκλοφόρησε πριν τέσσερα περίπου χρόνια το

«Πραγματεία περί αθεολογίας. Φυσική της μεταφυσικής»

Είναι μια έκδοση που δεν συνίσταται σε εκείνους που ανήκουν κάπου, σε όσους έχουν αποφασίσει ότι έχουν καταλήξει, σε όσους στηρίζονται σε αυτό που αποκαλούμαι παραδοσιακές αξίες.

Ο συγγραφέας δεν κρύβει τις προθέσεις του. Με δυνατές βάσεις, ισχυρές τοποθετήσεις, επιτίθεται χωρίς αναστολές σε όλα τα θεμέλια της παγκόσμιας θρησκευτικής παράδοσης. Ο ρηξικέλευθος φιλόσοφος δεν έχει γκρίζους αναγνώστες, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων, να έχει αδιάφορο κοινό. Η σε κερδίζει αμέσως ή δημιουργεί άλλον έναν ιδεολογικό αντίπαλο.

Με λόγο άμεσο, στέρεο σε οδηγεί εύκολα στα μονοπάτια της σκέψης του, της ιδεολογίας του. Δεν αντιμετωπίζονται εύκολα οι τοποθετήσεις του. Αν ιδεολογικά διαφωνήσεις και χάσεις στο κομμάτι της γνώσης, που είναι σχεδόν βέβαιο, τότε ο μόνος δρόμος που σου απομένει, είναι το μονοπάτι του μίσους, οπότε πάλι επιβεβαιώνεται η ιδεολογία του.

Χρήσιμο εργαλείο, για όσους γυρεύουν ένα στήριγμα, για όσους επιθυμούν να απομακρυνθούν από γνωστές, ρηχές νουθεσίες, για όσους μαρτυρούν κάθε μέρα άνευ αντικειμένου. Δηλαδή για πολλούς

_{Michel Onfray}

Είναι χρήσιμο αλλά και ευχάριστο να διαβάζεις τις ιστορικές απόψεις Ευρωπαίων επιστημόνων. Ο κάθε συγγραφέας ξετυλίγει το κουβάρι του παρελθόντος, σύμφωνα με τις ανησυχίες του, την ειδίκευσή του και ξεκλειδώνει κάθε πόρτα του παρελθόντος σύμφωνα με την ιδεολογία του.

Είναι δυο φορές πιο ευχάριστο αν η έκδοση είναι καλογραμμένη, καλομεταφρασμένη και αποδεικνύει τον κόπο όλων όσων ασχολήθηκαν.

Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η «Η ιστορία του κόσμου» των Jean Claude Barreau Guillaume Bigot (πρωτότυπος τίτλος: Toute l’ histoire du monde: de la prehistoire a nos jour)