Paris 2008 (13.01.2009) |
Page 1 of 3 Ένα έργο με τρεις πράξεις που επιχειρεί μια διαφορετική προσέγγιση, για το τι βλέπει και κυρίως για το τι αισθάνεται, άνθρωπος τις, σε ένα σύγχρονο διεθνές σαλόνι αυτοκινήτων.
Αυλαία. Πράξη πρώτη. Σκηνή πρώτη: Υπάρχουν κάποιες πτήσεις που αν κάτι δεν πάει καλά, ο κλάδος θα ορφανέψει. Συνήθως είναι οι πτήσεις προ και μετά των διεθνών εκθέσεων. Μια τέτοια πτήση ήταν και η πρωινή της Ολυμπιακής για την Γαλλική πρωτεύουσα την πρώτη μέρα του Οκτωβρίου. Μέσα στο κήτος του 737-400 του εθνικού (ως πότε;) αερομεταφορέα, ήταν οι πάντες, ή μάλλον εκείνοι που εκπροσωπούσαν τα πάντα στον κλάδο. Ας (μου) επιτραπούν οι κάπως λαϊκοί σολοικισμοί, αλλά όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα. Τουτέστιν: Γκουρού, πρώτα, δεύτερα, αλλαγές, παγκίτες, υποσχετικές, υπό αίρεση, ακόμα και οι «επί της εξωτερικής», αλλά και ανερχόμενοι, κατερχόμενοι, καθώς και συνδυασμοί αυτών. Ένα μοναδικό κράμα, του τύπου: «κοινωνία είμαι ο καθρέπτης σου», που μετά από τρεις ώρες ήσυχης πτήσης, προσγειώθηκε ομαλά, σε κάποιον αεροδιάδρομο του Charles de Gaulle.
Σκηνή δεύτερη: Ευκαιρίας δοθείσης, αφού το σαλόνι θα άνοιγε τις πύλες του την επομένη, λίγο περπάτημα στο Παρίσι, θα βοηθούσε ένα ξεκαθάρισμα των σκέψεων. Καιρός νεφελώδης, με εκείνο το ψιλόβροχο που σου επιτρέπει να περπατάς χωρίς να μουσκεύεις. Κυκλοφοριακό βεβαρημένο, με την αψίδα του θριάμβου να δεσπόζει στο βάθος κάτω από ένα γαλάζιο άνοιγμα του συννεφιασμένου ουράνιου θόλου, με τα καφέ κατάφορτα από κάθε ηλικίας κόσμο και τα οχήματα να κυλούν με τον χαρακτηριστικό ήχο πάνω στους πλινθόστρωτους δρόμους. Μια ζωντανή, πολύβουη μητρόπολη, που κάτι να έχει να ζηλέψει από την ξεχωριστή εποχή του μεσοπόλεμου, αλλά από την άλλη μπορεί να βιώνει μια διαφορετική bell époque. Για τον κόσμο του αυτοκίνητου πάντως, εκείνες τις πρώτες μέρες του Οκτωβρίου του 2008, ήταν κάτι παραπάνω από καλή εποχή.
Σκηνή τρίτη: Για μας, αυτή η «καλή εποχή» ξεκίνησε από το προηγούμενο βράδυ της πρώτης μέρας του τύπου (press day). Στις όχθες του Σηκουάνα όπου η Ford (προσκεκλημένοι της, γαρ) παρουσίασε στους εκπροσώπους του παγκόσμιου ειδικού (και μη) τύπου το νέο Ka. Ήταν μια τελετή πλήρης χρωμάτων, σχημάτων, ήχων και εντυπώσεων. Σε ρόλο παρουσιαστή ο John Fleming, βαρύ όνομα, καθώς κατέχει τη θέση του προέδρου της Ford Ευρώπης, άνετος, χιουμορίστας και κατά το επιβεβλημένο, σε τέτοιες περιστάσεις, ολίγον performer. Ενδιαφέρον σχεδιαστικά το νέο Ka, με ένα οικολογικό προφίλ και αρκετά φιλόδοξες εμπορικές προσμονές. Στο σανίδι μαζί με τον Flemming, ανέβηκε και η Olga Curylenco, το λεπτό θηλυκό που πλαισιώνει τον 007 στην τελευταία παραγωγή του ( Quantum of Solace) όπου μεταξύ άλλων πρωταγωνιστεί και το νέο Ka. Όμορφο πλάσμα η Olga, που μάλλον δεν γεννήθηκε στις όχθες του Βόλγα, με ένα μαύρο φόρεμα που δεν την κολάκευε ιδιαιτέρως. Ανήκει στην τόσο νέα γενιά, που δεν θυμάται, πρακτικά δεν έζησε,την περίοδο της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης, την εποχής της κυριαρχίας του Κ.Κ.Σ.Ε. με ότι κι’ αν συμβαίνει αυτό.
Σκηνή τέταρτη. Κάποια στιγμή νοιώθεις περίεργα. Στις όχθες του Σηκουάνα σε ένα χώρο που κατασκευάστηκε με παραδοσιακές τεχνικές, με πέτρινες αψίδες κάποιον άλλον αιώνα, έχει περιστασιακά επέμβει η σύγχρονη τεχνολογία των οπτικών και ακουστικών εφέ για να δημιουργήσει ένα ετερόκλητο, αλλά ενδιαφέρον σκηνικό. Σχεδόν τέσσερεις εκατοντάδες εκπρόσωποι του παγκόσμιου τύπου από κάθε είδους έντυπο και ηλεκτρονικό μέσο, συγχρωτίζονται, συνοστιζόμενοι σε αυτό το χώρο, για να ζήσουν και να παρουσιάσουν με τη σειρά τους στα μέσα που εργάζονται το nouvelle Ka. Κάποιοι καπνίζοντες πάντως, αναγκάζονται να βγουν έξω, στις όχθες του ποταμού για να ικανοποιήσουν το πάθος τους και διαμαρτύρονται για έναν εισέτι λόγο. Δεν τους αφήνουν να πάρουν μαζί τους (έξω) το ποτήρι με το ποτό. Μπορούσε άραγε να τους ανακουφίσει η θωριά του πύργου του Eiffel λουσμένου σε μια απόκοσμη μπλε απόχρωση; Ήταν άλλο ένα δείγμα του ζευγαρώματος της παράδοσης με την τρέχουσα αισθητική. Αυλαία. |