για εικόνες & ήχους – (Τετάρτη 12 Απριλίου 2023) PDF Print E-mail

Εντελώς απρογραμμάτιστα έτυχε να περπατώ ανάμεσα σε διαδρόμους σούπερ-μάρκετ. Περιμένοντας για μια συνάντηση, έπρεπε να ροκανίσω λίγο χρόνο,  ο καιρός ήταν βροχερός, ομπρέλα αδιάβροχο απουσίαζαν και η ατμόσφαιρα του πολυκαταστήματος φάνταζε λιγότερο ενοχλητική από τα διάφορα café της περιοχής.


Προσπαθούσα να θυμηθώ αν χρειαζόμουν κάτι, χαζεύοντας τα κατάφορτα ράφια του σύγχρονου ναού κατανάλωσης, λοξοκοιτώντας και την ώρα που δεν περνούσε. Μέχρι που σκόνταψα πάνω στο λογότυπο της Kodak. Το πορτοκαλί φόντο με την κόκκινη σύνθεση και το λέτεριν με τη φίρμα.  Ήταν το αμπαλάζ για λαμπτήρες, που περίμεναν τον επόμενο ιδιοκτήτη τους κρεμασμένες. Αντί για ISO 100, έγραφαν 1200 LUMEN 12W=82W.

H πρώτη μου φωτογραφική μηχανή ήταν μια Kodak Instamatic 233. Δώρο Χριστουγέννων του 1968. Τρελλή χαρά. Εννοείται πως την έχω ακόμα, λειτουργική. Έπαιρνε φιλμάκι σε κασέτα, το οποίο έφερε την ονομασία 126 και μέσα στο χάρτινό κουτί ήταν επιπροσθέτως συσκευασμένο σε ένα είδος αλουμινόχαρτου.  Όταν το έσκιζες για να το τοποθετήσεις στην κάμερα, μοσχοβολούσε κάτι  που ακροβατούσε ανάμεσα στη χημική βιομηχανία και την ανεξερεύνητη τέχνη.


Εκείνα τα χρόνια τα φιλμ Kodak και Agfa ήταν κάτι σαν μονόδρομος για τους πιτσιρικάδες που έκαναν τα πρώτα τους βήματα στη φωτογραφία. Αργότερα προέκυψαν περισσότερες επιλογές. Μπορεί και να άκουγες ανάμεσα από τα δόντια ενός επιχειρηματία που ενίοτε φορούσε τα ενδύματα του φωτογράφου, ή τα υποδήματα του γραφιά και συχνότερα τον πίλο του πρωτοπόρου να ρωτά τον νεαρό σπουδασμένο επαγγελματία φωτογράφο δίπλα του, τι φιλμ φόρτωνε. Κι όταν ο νεαρός του απαντούσε: «Sakura», διότι μέχρι εκεί άντεχαν τα οικονομικά του, εκείνος σχολίαζε με τα ελαφρότερα των συμπλεγμάτων που τον ταλαιπωρούσαν: «Oh boy Savoura

Φαντάρος ήμουν τότε, μου το διηγήθηκε αργότερα ο φωτογραφίζων με Sakura. Σκεφτόμουν όλα τούτα καθώς η βροχή έξω είχε κόπασει και περπατούσα προς  τον προορισμό μου. Βηματίζοντας έξω από ένα πάρκο που όταν υπηρετούσα ήταν στρατόπεδο, θυμήθηκα το παράπονο φίλου μου, που πέρασε εκεί σχεδόν όλη τη θητεία του. Οκτώ χιλιόμετρα από το σπίτι του. Γκρίνιαζε, διότι δεν έβγαινε κάθε μέρα. Σκοπό πύλης καθιστό, τον είχα πετύχει δυο - τρείς φορές με λευκή, ατσαλάκωτη, καθαρή στολή εξόδου, και τη θήκη από το 45άρι στη ζώνη, άδεια.

Ήταν μια ενδιαφέρουσα αντίθεση με τα πυρομαχικά στην τελαμώνα και τον αορτήρα του G3 να βαραίνει τον αριστερό ώμο, στην οπλισμένη περιπολία που κρατούσε πάνω από μισή ώρα γύρω από όλο το στρατόπεδο υπό καταρρακτώδη βροχή στα κρύα βράδια του Ελληνικού βορά. Την οποία, παραδόξως, κρατώ ανάμεσα στις εκλεκτές εμπειρίες μου. Ειδικά όταν στέγνωνα στη ξυλόσομπα του θαλάμου φουμάροντας μια μαρλμποριά, αλλάζοντας κουβέντες, ότι να ΄ναι, με τον νυστάλα θαλαμοφύλακα.

Ειρήσθω εν παρόδω, Kodachrome λέγεται και ένα ωραίο φιλμ με τον Ed Harris, αγαπητότατος από το China Moon του ’94 δίπλα στην Madeleine Stowe. Το ΄18 στο Kodachrome (ελληνικός τίτλος «Ζωή σε φιλμ»), υποδύεται έναν ηλικιωμένο και ασθενή πρώην μέγιστο φωτογράφο, που ταξιδεύει με το γιό του στο Πάρσονς του Κάνσας, όπου λειτουργούσε το τελευταίο εργαστήριο της Kodak το οποίο εμφάνιζε φιλμ.

Μοιραία αναλογιζόμουν τις αλλαγές. Κραταιές βιομηχανίες που μεσουρανούσαν, μα τώρα που ο χώρος τους έσβησε, προσφέρουν το όνομά τους σε λάμπες. Το αμέτρητο πλήθος των όψιμων «φωτογράφων» που σηκώνοντας μια συσκευή τηλεφώνου μπορούν να έχουν περισσότερα από έναν, προ τεσσαρακονταετίας, στυλίστα καλλιτέχνη.

Στρατόπεδα που μεταβλήθηκαν σε πάρκα, ευχάριστο σαφώς με ολίγον από ειρήνη, αφοπλισμούς και τα τοιαύτα, επιχειρηματίες που περιθωριοποιηθήκαν ξεχασμένοι, έχοντας κατηγορίες για όλους και καμιά διάθεση αυτοκριτικής καθώς τα χρήματα δεν κατάφεραν να τους φέρουν ούτε ίαση, μήτε ισορροπία.

Περάσαμε από το ΄68 και την εποχή της instamatic, στις μέρες μας και την βασιλεία του instagram. Διανύσαμε την απόσταση από τα δισκοπωλεία στα streaming και πετάξαμε από τις αίθουσες στα διάφορα ….flix, μέσω multiplex.

Ασφαλώς και από την καύτρα μιας κόκκινης μαρλμποριάς μέσα στο σκοτάδι, σε ατελείωτες συζητήσεις για υγιεινή διατροφή.

«Υγιεινή διαστροφή
ξαναμασάω την τροφή
και τα αρχαία μου ξερνάω μπινελίκια.

Υγιεινή διαστροφή
στη δυτική καταστροφή
να αποκρούσουμε τα γκέι νταηλίκια».

Έτσι όπως το έγραψε ο Τζιμάκος και το είπε η Κατερίνα.