Hannu – (Τετάρτη 3 Μαρτίου 2021) PDF Print E-mail

Λίγες, σύντομες,  ιστορίες για τον προσφάτως εκλιπόντα Hannu Mikkola.

To 1982, είναι σαράντα χρονών και πάνω στην αγωνιστική του ακμή. Οδηγεί, ορίζει εκείνες τις φοβερές κατασκευές τα quattro με τις βάρβαρες ιπποδυνάμεις και τις πρωτόλειες τεχνολογίες που ζήτημα είναι αν πάνω στον πλανήτη τιθάσευαν περισσότεροι από πέντε – έξι χειριστές. Έρχεται για το 29ο Δ.Ρ.Α. Μέχρι τότε μας έχει επισκεφθεί οκτώ φορές. Το ’68, ’69, ’72, ΄76, ΄77, ΄79, ΄80, ΄81. Με Datsun, ΜΚΙ, Levin, ΜΚΙΙ, Celica , quattro.

Οκτώ συμμετοχές, επτά εγκαταλείψεις και ο αποκλεισμός του ’81 για τη γνωστή υπόθεση των αεραγωγών που έθεσαν όλα τα quattro εκτός αγώνα. Εννοείται πως σε όλες αυτές τις εμφανίσεις, και μέχρι να εγκαταλείψει από διάφορα τεχνικά προβλήματα, είχε λάμψει με τις επιδόσεις του. Η ατυχία θα συνεχιστεί και το ’82. Άλλη μια συμμετοχή, άλλη μια εγκατάλειψη. Όπως και το ’83. Ο κύκλος του abandon στα ελληνικά χώματα, θα κλείσει το ’84, στο 31ο Δ.Ρ.Α. με τη δεύτερη θέση.

 

Το 1972 το Δ.Ρ.Α. κλείνει τα τριάντα του χρόνια και ο Mikkola μας έρχεται για τρίτη φορά, με μια κάπως ανοργάνωτη συμμετοχή. Έχει βέβαια ένα ΜΚI από το Boreham, εκείνο που είχε συμμετάσχει και εγκαταλείψει ο Joginder Singh στο Σαφάρι, όπου ο Hannu είχε κερδίσει, αλλά η συμμετοχή ήταν ιδιωτική, χωρίς την υποστήριξη του μπλε οβάλ.

Συνοδηγός στο λευκό Escort  με το νο. 11, βρίσκεται ο Henry Liddon στην πρώτη κοινή τους εμφάνιση. Τα προβλήματα ξεκινούν από τις αναγνωρίσεις, καθώς δεν κατάφεραν να βρουν όχημα για δοκιμές. Νοίκιασαν μια Merc, με την οποία βγήκαν από το δρόμο και εγκατελείφθη σε κοίτη ποταμού. Στον αγώνα αντιμετώπισαν προβλήματα κατ’ αρχάς με τα ελαστικά τους (Sears), ακολούθως με τα φρένα και τέλος με τα κομμένα λουριά του μεταλλάκτη, σύνηθες πρόβλημα εκείνη την εποχή στα ΜΚΙ. Σώθηκαν, προσωρινά, με δανεικό λουρί από το Datsun του Mehta, αλλά τελικά εγκατέλειψαν με κομμένο ημιαξόνιο στην Αταλάντη. Άλλες εποχές!

 

Απόγευμα Τετάρτης 29 Μαίου 1969. Τεχνικός έλεγχος του ΙΖ΄ Δ.Ρ.Α. στην «Ελφίνκο». Την επόμενη μέρα στον αγώνα, θα εκκινήσουν 70 πληρώματα που θα χρειαστεί να καλύψουν 3.280 χλμ. προκειμένου τα τερματίσουν. Μόνον 22 θα το καταφέρουν. Στην εικόνα ο Hannu τοποθετεί τον αριθμό συμμετοχής στη δεξιά πόρτα του λευκού Escort. Στην προμετωπίδα του κτιρίου τα εργοστάσια που αντιπροσώπευε ο Τζώνυς. Πίσω από το σχοινί δεκάδες κόσμου θαυμάζουν εκείνα τα σπάνια για την Ελλάδα της εποχής αυτοκίνητα. Στο κέντρο της εικόνας δίπλα στην 911 με το άσο ο Pauli Toivonen.

Την επόμενη μέρα, στην πρώτη ετάπ, τα Βίλια, ο Hannu σημειώνει τον τρίτο χρόνο, πίσω από τους Bjorn Waldegård, O. Andersson και μπροστά από G. Larrousse R. Clark, P. Toivonen. Στο χιλιόμετρο Κιάτου μια δοκιμασία kilometre lance  είναι έκτος, στο Σούλι τέταρτος αφήνοντας πίσω του τους B. Waldegård και G. Larrousse, όπως και στην Καστανιά τέταρτος μπροστά από τους ομόσταβλούς του, O. Andersson και R. Clark. Είναι σαφές ότι διεκδικεί τη νίκη, αλλά στην επόμενη, τη Βαμβακού ένα Goodyear θα κλατάρει, θα το προχωρήσει μέχρι τελικά να εγκαταλείψει.
Του ογδοντάχρονου Gerard Larrousse εξαιρουμένου, κανείς από τους προαναφερθέντες δεν είναι πια εν ζωή.


Το 1978, όταν το Boreham δεν ήρθε στην Ελλάδα, η «Κοντέλλης» νοίκιασε ένα Escort gr. 4 από τον David Sutton που θα οδηγούσε ο «Ιαβέρης». Εκείνη την εποχή η εισαγωγική εταιρεία είχε ιδρύσει ένα αγωνιστικό τμήμα όπου εξέλισσαν αυτοκίνητα ιδιωτών τόσο για αγωνιστική χρήση όσο και για πελάτες που ήθελαν ένα πιο σβέλτο σύνολο.Το όνομά του ήταν Rally Sport. Ιδού και μια ρεκλάμα της εποχής, δια χειρός Γιάννη Μπαρδόπουλου.

Bρισκόταν στην Αργυρούπολη και έσφυζε από ζωή. Είχε μάλιστα και μια τετράποδη μασκώτ. Ένα χαριτωμένο ημίαιμο, που του είχε δοθεί το όνομα Χανού. Την ημέρα που ξεκινούσε το 25ο Δ.Ρ.Α. το νήμα της ζωής του Χανού κόπηκε σε παρακείμενο δρόμο από διερχόμενο αυτοκίνητο. Την ίδια ημέρα στην πρώτη ειδική του αγώνα, την ασφάλτινη κατηφορική Ριτσώνα, τουμπάρισε το MKII του «Ιαβέρη» όταν ξεζανταρίστηκε το πίσω αριστερό λάστιχο. Κάθε δικαίωμα για όποιο κρυφό όνειρο σταμάτησε, ανατράπηκε εκεί. Κι όταν αργότερα τουμπάρισε τόσο ο Γιώργος με τη Βιολέτα όσο και ο Τάσος με την «Μπουμπού» μέσα στην βρεγμένη Μακεδονίτικη νύκτα, οι ελληνικές ελπίδες ανατράπηκαν ολοκληρωτικά.


Ένα χρόνο αργότερα ο Hannou ήρθε μαζί με τον Β. Waldegård και τον R. Clark με τρία ΜΚΙΙ στο group 4, για το 26ο Δ.Ρ.Α.
Η καπνοβιομηχανία British Tobacco που στήριζε οικονομικά την ομάδα με το προϊόν της Rothmans, κάλεσε λίγους εκπροσώπους του ειδικού Τύπου για μια εκδήλωση στην Πάρνηθα, στο εστιατόριο «Κυκλάμινα». Εκεί, πέρα από τις συνήθεις κουβέντες  που ανταλλάσσονται σε τέτοιες περιπτώσεις, δόθηκε η ευκαιρία μιας σύντομης βόλτας στα πρώτα χωμάτινα χιλιόμετρα της μεικτής ειδικής της Πάρνηθας. Και ήταν αποκάλυψη.
Ιδού και ένα κομμάτι από το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή» της Τετάρτης 16 Μαΐου 1979.

 

Σαράντα δυο χρόνια από εκείνες τις μέρες, ο Φινλανδός Hannu Mikkola, παγκόσμιος πρωταθλητής ράλυ του 1983, επτά φορές νικητής σε τρείς διαφορετικές δεκαετίες στον πιο γρήγορο αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος, τις 1000 λίμνες, εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Άλλο ένα σημαντικό τμήμα εκείνης της εποχής, έσβησε κάνοντας το παρελθόν ακόμα πιο μακρινό.

 

Παρεμπιπτόντως ούτε τα «Κυκλάμινα» υφίστανται πλέον. Κάηκαν στις πυρκαγιές που έπληξαν τον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας το 2007.