Για τους νεκρούς της Λάρισας (07.03.2013) Print

Τα δελτία ειδήσεων έκαναν λόγο για δυο νεκρούς σπουδαστές και τρεις ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση. Για τους επιζώντες, εκ των οποίων οι δύο είναι διασωληνωμένοι, οι θεράποντες γιατροί αναφέρουν πως οι εξετάσεις που θα γίνουν θα καταδείξουν αν έχουν δημιουργηθεί εγκεφαλικές βλάβες, λόγω της ελλιπούς οξυγόνωσης.

Λάρισα Μάρτιος 2013. Πέντε σπουδαστές των Τ.Ε.Ι. παιδιά οικογενειών από την Αθήνα, τα Γιάννενα, τα Χανιά, και την Χαλκίδα, στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, κατασκεύασαν ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι, αλλά οι αναθυμιάσεις απέβησαν μοιραίες. Το συμβάν, η απώλεια νέων ανθρώπων δηλαδή, είναι τραγικό από τη φύση του, πόσω δε μάλλον όταν συνυπολογισθεί, ο λόγος που αυτά τα παιδιά δεν είναι πια εν ζωή. Για τους γονείς τους θα είναι αβάσταχτο μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους. Σε μας τους υπόλοιπους θα ξεχαστεί στη δύνη των δικών μας προβλημάτων ή από το επόμενο τραγικό συμβάν που θα προκύψει και θα τραβήξει την προσοχή μας.

 

Τις επόμενες μέρες και ενώ ακόμα δεν είχε κριθεί η τύχη των επιζώντων ξεκίνησε το πολιτικό παιχνίδι. Οι μεν αντιπολιτευόμενες παρατάξεις, συνένωσαν τις εκ διαμέτρου αντίθετες φωνές τους, προς τις κυβερνητικές επιλογές, ενώ η πλευρά της πολιτείας, επιχείρησε να απομακρύνει το θέμα από τις ανάγκες θέρμανσης και να το μεταφέρει στην διασκέδαση, στο νεαρό της ηλικίας που, φεύ, δεν γνώριζε την επικίνδυνη συνθήκη των μαγκαλιών και στο ότι βρέθηκε αλκοόλ στο αίμα τους.

Αυτά σημαίνουν ότι η μεν μια πλευρά βάζει το θέμα στην ατυχία και στο άγουρο της ηλικίας και η άλλη αποκλειστικά στα μνημονιακά μέτρα.

Αναρωτιέμαι όμως τι μπορεί να σημαίνει η είδηση σε εκείνους που με οποιοδήποτε τρόπο άσκησαν ή ασκούν εξουσία.

Θαρρώ, ή μάλλον φοβούμαι, τίποτα. Είτε εκείνοι που αποτελούν τμήματα μιας αλώβητης πολιτικής μηχανής είτε όσοι είναι αποφασισμένοι τεχνοκράτες που με μια πελώρια συστηματική αδράνεια ισοπεδώνουν το σύμπαν, πολύ αμφιβάλω αν ασχολήθηκαν.

Ακόμα και ο επιλεγόμενος ως Εθνάρχης, έπρεπε να ξεπεράσει τα 80 για να καταλάβει ότι η πολιτική είχε στεγνώσει η ψυχή του, ώστε να βουρκώσει στο αεροδρόμιο κοντά στην ιδιαίτερη πατρίδα του, μπροστά στις κάμερες. Συγκινητικό μεν, αλλά άνευ αξίας όταν και όπως συνέβη, παρήγορο όμως, κυρίως σε σχέση με αυτούς που δεν προέβησαν σε καμία παρόμοια πράξη.

Τώρα, για το συμβάν της θερμής υποδοχής και των επευφημιών που επιφύλαξαν στον πρώην πρωθυπουργό, κάποια μέλη, κατά την είσοδό του στο συνέδριο του πρώην κινήματος, στο οποίο διετέλεσε τέως πρόεδρος, περισσότερο κληρονομικώ δικαιώματι, παρά με οποιαδήποτε άλλη διαδικασία, όπως επίσης και για το σύνθημα «νά' τος νά΄τος ο πρωθυπουργός», που ακούστηκε άμα τη εμφανίσει του, ο λογικός πολίτης στέκει ενεός, αν όχι φοβισμένος. Είναι ολότελα παράλογο.

Αν μάλιστα συνδυάσουμε την είδηση της Λάρισας με αυτή της υποδοχής του πρώην πρωθυπουργού έχουμε ένα μέτρο για τη ζοφερή περίοδο που διανύουμε.