Frost Nixon (19.02.2009) Print

O πολυσχιδής Ron Howard επανέρχεται με το Frost Nixon και βασιζόμενος στην πλούσια ιστορικά εκείνη εποχή στήνει μια εξαιρετική ταινία. Δύσκολη δουλειά, αφού μεγάλο μέρος της παραγωγής είναι περισσότερο θεατρικό και λιγότερο κινηματογραφικό, καθώς εξελίσσεται στα περιορισμένα σκηνικά της περίφημης συνέντευξης, αλλά το αποτέλεσμα αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό.

Η θεματολογία του είναι οι συνεντεύξεις που παραχώρησε την άνοιξη του ‘77 ο Richard Milhous Nixon έναντι παχυλής αμοιβής μάλιστα, στον David Frost.

Το αντιφατικό της υπόθεσης βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Nixon, ο 37ος πρόεδρος των Η.Π.Α., μια γνήσια πολιτική περσόνα, ο μόνος πρόεδρος που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση κάτω από το βάρος του σκανδάλου του Watergate, περίμενε τη σειρά αυτή των συνεντεύξεων ως μια ευκαιρία ανάκαμψης. Ο Frost περισσότερο παρουσιαστής, performer,TV περσόνα, μπον βιβέρ παρά οτιδήποτε άλλο και σαφώς απόμακρος από την πολιτική θα ήταν μια θαυμάσια πλατφόρμα ώστε ο δημαγωγός, πολιτικός να επιχειρήσει την επιστροφή.

Κι ενώ όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι το κερδίζει άνετα ο «Μr. President», στην τελευταία παρτίδα ήρθε η ανατροπή. Επειδή θαύματα δεν γίνονται, να τεθεί υπ’ όψιν ότι οι δυνάμεις που στήριξαν και τελικά κατάφεραν να βοήθησαν τον Frost να γυρίσει το παιχνίδι ήταν οι πολιτικοί του σύμβουλοι.

Εξαίρετες ερμηνείες από τους Frank Langella, (Nixon) Michael Sheene (Frost), Sam Rockwell (Reston), Kevin Bacon (Brenan), Oliver Platt (Zelnick).

Άλλη μια αντίφαση που περνάει με χαρακτηριστικό τρόπο είναι ο σοβαρός μεν, σκοτεινός δε, αλλά εν πολλοίς ασκητικός τρόπος που ζει ο πρόεδρος, ενώ από την άλλη πλευρά, έχουμε μια ζωή γεμάτη κοινωνικότητα, κοσμικότητα, μια ζωή show που διάγει ο παρουσιαστής.

Ήταν η δεύτερη παραγωγή μετά το 1995 με θέμα τον παραιτηθέντα πρόεδρο, όταν ο Oliver Stone γύρισε το Nixon με τον Αnthony Hopkins στο ρόλο του προέδρου.