Κώστας Μπαλάφας (10.10.2011) Print

Στα 91 του χρόνια εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, ο Κώστας Μπαλάφας. Ο τόπος μας, του οφείλει την τεράστια υποχρέωση ότι εικονοποίησε μερικές από τις σπάνιες, μονάκριβες στιγμές της Ιστορίας. Στα μαυρόασπαρα καρέ του ξετυλίγεται η τόσο πρόσφατη αλλά και τόσο ξεχασμένη Ελλάδα.

Η μοναδικότητά του, πέρασε μέσα από το φωτογραφικό φακό, αποτυπώθηκε πάνω στα αρνητικά και αποτελεί πια μια ενκτίμητη περιουσία.

 

 

 

 

αντάρτης στο βουνό, στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής

 

Σε εποχές που η κατοχή, η χρήση, φωτογραφικής μηχανής ήταν κάτι το περιπετειώδες, ακόμα και επικίνδυνο ο Μπαλάφας είχε τα ψυχικά αποθέματατα, αλλά και το συναίσθημα όχι απλώς να ανοιγοκλείνει το ριντό αλλά να κοινωνεί με ταπεινότητα την Τέχνη.

Προφανώς, από ένα σημείο και μετά, γνώριζε, καταλάβαινε τι είχε στην κατοχή του και σε συνδυασμό με τις τρέχουσες συνθήκες το κράτησε σαν ένα μυστικό, καλά φυλαγμένο.

Μόλις τον περασμένο χειμώνα παρουσίασε στο Μουσείο Μπενάκη τη δουλειά του στο σύνολό της. Περίπου 2.000 αρνητικά, είχε κρύψει κάτω από ξύλινο πάτωμα σε σπίτι των Ιωαννίνων και τα αποκάλυψε μετά το θέρος του '74, με την έλευση της μεταπολίτευσης. Τότε μόνον έννοιωσε αρκετά ασφαλής ώστε να βγάλει στο φως εκείνον το θησαυρό χωρίς να κίνδυνο να χαθεί, να καταστραφεί.

Αν όμως αυτό περιγράφει έναν άνθρωπο με πίστη με σεβασμό, η πεποίθησή του να κρατήσει τη δουλειά του εκτός εμπορίου, αλλά ταυτόχρονα διαθέσιμη σε όλους, περιγράφει έναν άνδρα με ηθική, με σπάνιες αρχές.

Ο Κώστας Μπαλάφας δεν ήταν ένας φωτογράφος, ένας καλλιτέχνης έστω, με τη στενή έννοια του όρου. Υπήρξε ένας δημιουργός, ένας λαογράφος, ένας ιστοριογράφος.

Εργαλεία του ήταν το φώς και οι σκιές, οχήματά του η ευαισθησία και η ανησυχία.

Το αποτέλεσμα το νοιώθουμε στις εικόνες του.