Νυν & αεί. Cooper S & Abarth esse esse (16.12.2011). Print

To παρελθόν είναι γεμάτο καλές ιδέες. Πολλές από αυτές δείχνουν μια αξιομνημόνευτη αντοχή. Θα ήταν σφάλμα, αν δεν συνέχιζαν την πορεία τους και στο μέλλον.

Η ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, καθώς έχει ήδη συμπληρώσει περισσότερο από αιώνα, έχει την πολυτέλεια να κοιτάξει στο παρελθόν, να σταθμίσει τις επιτυχίες και να επιχειρήσει να τις επαναλάβει αφού τις επανατοποθετήσει στο τρέχον πνεύμα εποχής.


Ο “σκαραβαίος”, το “μίνι” το “πεντακοσαράκι” το “ντε σε βω” είναι κάποιες από τις προτάσεις που σάρωσαν στο παρελθόν όχι μόνον σε επίπεδο πωλήσεων αλλά επί πλέον, διότι αποτέλεσαν πολιτισμικά κομμάτια της εποχής τους, έγιναν μόδα, ήταν κάτι παραπάνω από αυτοκίνητο, “προβιβάστηκαν”σε modus vivendi.

Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι

Δεν είναι τυχαίο ότι τα προαναφερθέντα παραδείγματα, ανήκουν στις τέσσερις πιο σημαντικές Ευρωπαϊκές αυτοκινητοπαραγωγικές δυνάμεις της δεκαετίας του '60. Προσιτά, μικρά, νεανικά, φρέσκα ιδεολογικά αυτοκίνητα που ήρθαν για να ανοίξουν την αγορά, να την διαπλατύνουν. Δεν ήταν μόνο βιομηχανικά προϊόντα ή αγαθά αλλά έφερναν ένα ισχυρό κοινωνικό στίγμα.

Δεκαετίες αργότερα, καθώς ο κόσμος έχει αλλάξει μορφή, η αυτοκινητοβιομηχανία προσπαθεί να απαλλαγεί από τις τύψεις της ρύπανσης του πλανήτη και να κρατηθεί στη ζωή παράγοντας φιλικά στο περιβάλλον προϊόντα, ανακυκλώνοντας τα υλικά, αποκτώντας ένα οικολογικό προφίλ αλλά και γυρίζοντας το βλέμμα στο παρελθόν σε μια απόπειρα να ξαναδημιουργήσει συγκίνηση. Σκύβουμε πάνω σε δυο ιδιαίτερες προτάσεις.

Cooper S & Abarth esse esse.

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το '59, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο Mini, ούτε λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο John Cooper έβαζε την υπογραφή του στις εξελιγμένες εκδόσεις, πως η ιδέα θα υπήρχε ζωντανή και ευπούλητη ξανά στις μέρες μας. Η ίδια ιστορική “αυθάδεια” παρατηρήθηκε και στην περίπτωση του Fiat 500. Ο απόγονος του Topolino, ήρθε στη ζωή των γονιών μας και των παππούδων σας, το '57, μεταμορφώθηκε και αυτό σε αγωνιστική μηχανή από τον Carlo Abarth και ξαναγύρισε μισό αιώνα αργότερα, το 2007 σαν ένα είδος standing ovation. Με μια πρώτη ματιά μπορούμε άφοβα να δηλώσουμε ότι οι εκπρόσωποι του παρόντος έχουν λίγα κοινά στοιχεία με τους προγόνους τους.

Η ανάγκη της βιομηχανίας να πείσει τους καταναλωτές για την ασφάλεια, τα πέντε αστέρια, οι προδιαγραφές εκπομπών ρύπων, οι εφαρμογές της ηλεκτρονικής έκαναν τα οχήματα φαρδύτερα, βαρύτερα και δύσκολα προσπελάσιμα σε τεχνικό επίπεδο. Για κάποιους παλιότερους αυτό είναι δυσάρεστο κομμάτι. Τα σύγχρονα οχήματα είναι πλατφόρμες εφαρμοσμένης υψηλής τεχνολογίας πλημμυρισμένα στα ηλεκτρονικά, μια εικόνα πολύ μακρινή από τα αυτοκίνητα της δεκαετίας του '60.

Θα ήταν αδιανόητη φαντασία στα τέλη της δεκαετίας του '60 να σκεφτεί κάποιος πως το Abarth TC 850 ή 1.000, θα είχε μετά από 40 χρόνια διπλάσια ιπποδύναμη. Εκείνες οι μοναδικές κατασκευές που με τον στριγκό τους ήχο, το τεράστιο ψυγείο στην “πρόσοψη”, το ανοικτό πορτμπαγκάζ για να ψύχεται το μοτέρ, που διασκέδασαν εκατοντάδες οδηγούς και χιλιάδες θεατές αγώνων, υπάρχουν και σήμερα. Μόνο που μοτέρ και κίνηση έχουν μεταφερθεί στους εμπρόσθιους τροχούς διεκδικώντας όμως με την ίδια θέρμη την προτίμηση των νέων ανθρώπων.

Το αυτό και για τα Cooper. Τα Mini κέρδιζαν το Monte Carlo, το “Ακρόπολις” ή ακόμα πλήθος εθνικών αγώνων χαρίζοντας θέαμα με λιγότερους από 100 ίππους, ενώ στις μέρες μας οποιοσδήποτε μπορεί να να έχει στην κατοχή του το Cooper S με 184, ή ακόμα την έκδοση JCW με 211 ίππους.

Δεν είναι όμως μόνον η ισχύς, είναι ο τρόπος που συμπεριφέρονται οι σύγχρονες εκδόσεις. Είναι ανυπέρβλητα πιο φιλικά, πιο εύκολα. Ίσως και λιγότερο αυτοκίνητα, θα συμπληρώσει ο αθεράπευτα ρομαντικός. Αυτός που έχει αφήσει ένα κομμάτι της νιότης του ανάμεσα στις εισπνοές των Weber και των Delorto, στην μυρουδιά του καυσίμου μέσα στην καμπίνα, στις ελαφριές και πρωτόλειες κατασκευές. Ακόμα και αυτός όμως θα νοιώσει χαρά αν οδηγήσει τους εκπροσώπους του σήμερα. Αθόρυβα, ισχυρά, καταπίνουν χιλιόμετρα, στρίβουν με άνεση, επιβραδύνουν με πιστότητα και βέβαια φορτωμένα με το κλίμα της εποχής. Παρούσα κάθε διαθέσιμη εφαρμογή ώστε να κάνει εύκολη τη ζωή του οδηγού των επιβατών.

Λοιπόν;

Στην άτυπη ”μάχη” του σήμερα, ανάμεσα στα δυο αυτά μοντέλα, η παράδοση συνεχίζεται. Το Mini είναι εκ των πραγμάτων μια κατηγορία πάνω και από τότε που η prodrive το έντυσε με την ανταγωνιστική προβιά, είναι σαφές ότι ψάχνει να αναβιώσει το θρύλο του παρελθόντος. Μόνον που στις μέρες μας δεν θα είναι ο μικρός Δαυίδ απέναντι στους Γολιάθ του θεσμού. Τους κοιτά ήδη κατάματα. Την επόμενη χρονιά θα αναμετρηθεί στα ίσια. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας πολύ καλής βάσης, ενός εξαίρετου αυτοκινήτου παραγωγής στο οποίο πολλές φορές αναφερθεί στις σελίδες αυτού του έντυπου.

Στον αντίποδα το esse esse Abarth με 160 ίππους διεκδικεί και απολαμβάνει τον τίτλο του “φονέα των γιγάντων”. Όλη η σειρά 500 αποτέλεσε μια άριστη πρόταση για τον σημαντικό Ιταλό κατασκευαστή αλλά και μια οικονομική ανάσα, λόγω της εμπορικής επιτυχίας. Στην κορφή οι εκδόσεις Abarth που αναβιώνουν το λαμπρό παρελθόν. Ανοίγοντας το καπό αυτής της γρήγορης έκδοσης, δίπλα στο εντυπωσιακό κόκκινο καπάκι με τον σκορπίο, ξεχωρίζει αριστερά, η επιγραφή BMC στο όνομα του φιλτρόκουτου. Μια σύμπτωση του σήμερα, που έρχεται ξανά να θυμίσει το παρελθόν και όνομα της κραταιάς βρετανικής βιομηχανίας (British Motor Corporation) που κατασκεύαζε τα Mini την δεκαετία του 60.

Πως το είχαν πει οι αρχαίοι ημών; “Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον”, έτσι ακριβώς.