Κ.Ο.Κ. & άλλα - (Σαββάτο 27 Ιανουαρίου 2018) Print

Αν, ξεφυλλίσει κάποιος την Βικιπαίδεια, στην ελληνική της έκδοση και στο λήμμα Κ.Ο.Κ. θα διαβάσει τα εξής:

«Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (συντ: ΚΟΚ) είναι το νομοθέτημα που ρυθμίζει τη δημόσια κυκλοφορία οχημάτων, πεζών και ζώων στο οδικό δίκτυο και σε ορισμένους άλλους χώρους. Ο νέος Κ.Ο.Κ. τέθηκε σε ισχύ με τον νόμο 2696 στις 23 Μαΐου 1999 και έκτοτε έχει τροποποιηθεί κυρίως με τους νόμους 3542 το 2007 και 3710 το 2008. Ο κάθε οδηγός υποχρεούται να τον τηρεί καθώς σε περίπτωση παραβίασης του επιφέρει πρόστιμα, ποινές στο ΣΕΣΟ, μέχρι και φυλάκιση.»

Χωρίς να είναι λανθασμένα τα αναγραφόμενα δεν αποτυπώνουν με ακρίβεια τα γεγονότα. Τον περίφημο Κ.Ο.Κ., που η τελευταία του έκδοση επιχειρεί να συνδέσει τα πρόστιμα με την οικονομική θέση του παραβάτη, τον πρωτογνωρίσαμε

πριν από 55 χρόνια ακριβώς.

Ήταν η Κυριακή 27η Ιανουαρίου του 1963, όταν «τέθηκε εν ισχύει καθ΄άπασαν την επικράτειαν ο νέος Κώδιξ οδικής κυκλοφορίας», του Κων/νου Καραμανλή πρωθυπουργεύοντος, και του Δημήτρη Βρανόπουλου υπουργού επί των Συγκοινωνιών.

Παρουσιάζει ενδιαφέρον τόσο η είδηση όσο και το περιεχόμενο, η γλώσσα, αλλά το ύφος της, καθώς μας προσφέρει τη δυνατότητα να ανιχνεύσουμε μια εποχή και τους πρωταγωνιστές της.

Ανασύρθηκε από το περιοδικό «Βολάν», τεύχος 94.

Γεννημένος το 1900, ο Δ. Βρανόπουλος, βρέθηκε στην υπουργική θέση, μετά τις νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, την δικηγορική του θητεία, την ένταξή του στην Αστυνομία Πόλεων, όπου ύστερα από παρουσίες στην διεύθυνση των Πατρών ('43 - '45), του Πειραιώς ('45 - '50)  και της Αθήνας ('50 - '56) ακολούθησε πολιτική καριέρα.

Με την Ε.Ρ.Ε εξελέγη πέντε φορές βουλευτής Αθηνών ('56, '58, '61, '63, '64). Στην Βικιπαίδεια επίσης, διαβάζουμε πως:

«Στη κυβέρνηση Κ. Καραμανλή 1961 ανέλαβε υπουργός Συγκοινωνιών, θέση που διατήρησε μέχρι το 1963. Επί υπουργίας του τοποθετήθηκαν οι μικρο-μεγαφωνικές εγκαταστάσεις στα λεωφορεία καθώς και τα ηλεκτρικά κουδούνια στάσης που μέχρι τότε γίνονταν δια "ζώσης φωνής" τόσο από τον εισπράκτορα όσο και από τους επιβάτες.»

Τον Φεβρουάριο του '80 εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Τριαντατέσσερα χρόνια νωρίτερα, στη δίνη του εμφυλίου,  είχε έρθει στη ζωή ο γυιός του Μιχάλης. Ακολουθώντας και αυτός την Νομική επιστήμη, πέρα από την άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος, διετέλεσε από το '77 γενικός διευθυντής της Ιονικής Τράπεζας, διοικητής της Εμπορικής από το '82, ενώ το '91 αναλαμβάνει διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας.

Στις 24 Ιανουαρίου του '93 έπεφτε νεκρός έξω από το δικηγορικό του γραφείο, στην οδό Σόλωνος από τα πυρά των εκτελεστών της 17 Νοέμβρη με το γνωστό 45άρι, που ποτέ δεν βρέθηκε. Η δολοφονία χρεώθηκε στο δίδυμο Δ. Κουφοντίνα - Σ. Ξηρού.

Στην προκήρυξη της, η οργάνωση αιτιολόγησε την πράξη, της θεωρώντας ότι ο δολοφονηθείς ήταν υπεύθυνος για το σκάνδαλο της ΑΓΕΤ Ηρακλής.

Αίνιγμα θα παραμείνουν οι τελευταίες λέξεις που ξεστόμισε το θύμα, στον αστυνομικό που τον συνόδευε με ταξί στον Ευαγγελισμό:

«...με σκότωσε η 17 Νοέμβρη» και όταν ο αστυνομικός τον ρώτησε πως το ξέρει, ο Βρανόπουλος του απάντησε: «μου το είπε ο φίλος μου ο Ηρακλής»....