Οδοιπορικά

Τα ταξίδια, αποτελούν πια κάτι ανάμεσα σε ανάγκη και ένα είδος απόδειξης ευμάρειας.

Κάτι σαν δήλωση ευζωίας και επιτυχίας. Τουλάχιστον έτσι αντιμετωπίζεται στη δύση, όπου μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία μετακινούν, δίκην εμπορεύματος, πλήθη κόσμου.

Ωστόσο, αυτή η πραγματικότητα, δεν αποτελεί και τον μοναδικό τρόπο προσέγγισης σε ότι αφορά τα ταξίδια. Υπάρχουν και άλλες οπτικές.

 


 



Διακοπές στην Αίγινα – (Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019) PDF Print E-mail

…και καθώς ο Οκτώβριος έμπαινε στο τελευταίο του δεκαήμερο, οι θερμοκρασίες παρέμεναν καλοκαιρινές, η βραδινή υγρασία προσπαθούσε αρκετά επιτυχώς να αντικαταστήσει τις βροχές στις περιοχές που δεν έβρεχε και ο ήλιος, αν και η διάρκεια της βασιλείας του στο 24ωρο ολοένα και μίκραινε, έστελνε ανεμπόδιστος, από σύννεφα, τις ακτίνες του στην Αττική.


Σαββατάκι, στην Αίγινα. Σχεδόν απρογραμμάτιστα. Πλήθη από αλλοπρόσαλλες φυλές κατακλύζουν την νήσον.  Πούλμαν, εκ της πρωτευούσης, καταφθάνουσι σωρηδόν. Εις το εσωτερικόν τους, βρίσκονται ως επί το πλείστον, κυρίες. Όχι απαραίτητα απόμαχες, μα σίγουρα παλαίμαχες, όχι σίγουρα θρησκόληπτες αλλά βεβαίως θρησκευόμενες, βαθιά στην κλιμακτήριο, εννοείται χωρίς άνδρες, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν αποχαιρετήσει τον μάταιο μας κόσμο. Σκοπός της επίσκεψής τους ένα προσκύνημα, ένα κεράκι στον άγιο Νεκτάριο, μεγάλη του η χάρη.

Read more...
 
Άλλα σχεδιάζεις - (Πέμπτη 11 Ιουλίου 2019) PDF Print E-mail

Άλλα Σχεδιάζεις και άλλα προκύπτουν. Λένε, ότι σαν o Θεός βλέπει το ποίμνιο να κάνει σχέδια, τον πιάνουν τα γέλια. Αν  και αυτό αφορά μόνον  όσους πιστεύουν στην ύπαρξή του, είναι δύσκολο να φανταστείς θεότητα γελαστή. Κανείς, ποτέ δεν αντίκρισε κάτι παρόμοιο. Όλες οι θεότητες αποτυπώνονται συνοφρυωμένες, σοβαρές, απόμακρες και αυστηρές. Κυρίως αυστηρές. Όπως οι δάσκαλοι στο σχολείο και οι αξιωματικοί στο στράτευμα.

Συνέταξα αυτήν την πομπώδη εισαγωγή διότι πριν τέσσερα χρόνια, τρία πρόσωπα είχαν δώσει κάτι σαν υπόσχεση, είχαν εκπονήσει κάτι σαν σχέδιο, με χρονικό ορίζοντα την διετία. Το αποτέλεσμα ήταν ο από πάνω να ξεκαρδιστεί. Τίποτα δεν έγινε. Πέρασαν συνολικά τέσσερα χρόνια και μετά βασάνων και κόπων τα 2/3 της μικρής ομάδας κατάφεραν, εν μέρει μια εκπλήρωση της υπόσχεσης.

Περιορισμένη, αλλά άξιζε κάθε μέτρο, κάθε λεπτό. Στο μεσοδιάστημα, ο ένας έγινε δις πατέρας, προφανώς του άρεσε η διαδικασία, ο άλλος έσπασε το φράγμα των δεύτερων ηντα και ο τρίτος, ο μεσήλιξ ο μεσαίος, εξηφανίσθη.

Read more...
 
Περί ευτυχίας (ένεκα η ημέρα) – (Τρίτη 1η Ιανουαρίου 2019) PDF Print E-mail

Τέτοιες μέρες πριν 33 χρόνια, το '86, είχα βρεθεί, περαστικός, από την καλύβα του Ταρζάν, στο ελατόδασος του Τυμφρηστού, μια ντουζίνα  χιλιόμετρα από τη Φουρνά Ευρυτανίας.


Ως εικόνα, ήταν ήδη πολύ μακριά από την πρώτη παράσταση που είχα, δέκα χρόνια νωρίτερα. Εκείνη την πρωτόγονη ομορφιά, χωρίς τις όποιες υποδομές αξιοποίησης του χώρου, τότε, μέσα στο δροσερό, βροχερό μεσημεράκι της τελευταίας μέρας του Μαίου του '76 με μια απόκοσμη ησυχία.

Read more...
 
Η Κακιά σκάλα & αρκετά άλλα – (Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2018) PDF Print E-mail

Αυτός ο Σκίρων ήταν πολύ παλιόπαιδο. Βίαιος, εκδικητικός και παράλογος. Για αυτό και επήγε το ξαδερφάκι του ο Θησέας και τον ξεπάστρεψε. Το ‘χε παρακάνει ο Σκίρων. Ανεξέλεγκτος. Βασάνιζε τον κόσμο, όσους δηλαδή έφταναν σε αυτόν, αν κατάφερναν να περάσουν από τον άλλο τον ανισόρροπο στο Χαϊδάρι, τον Προκρούστη.


Έτσι μας τα μάθανε στο σχολειό  για την Κακιά Σκάλα και τις Σκιρωνίδες πέτρες. Ωραίοι οι αρχαίοι υμών. Τα είχαν ταιριάξει όμορφα. Μετά ο κοσμάκις πίστεψε άλλα και μοιραία μπερδεύτηκε τα μάλα. Κατέφθασαν απανταχού, σχεδόν, στη γη οι μονοθεϊσμοί. Τέλος πάντων το θέμα μας δεν είναι αυτό, είναι η Κακιά Σκάλα, το πεδίο δράσης του Σκίρωνα.

Read more...
 
περί Ανοίξεως – (Τετάρτη 23 Μαίου 2018) PDF Print E-mail

Αφού διέγραψε την καλπάζουσα πορεία της, παραδίδει, όπως πάντα, στο θέρος.

Λίγες εικόνες από την  απερχόμενη Άνοιξη, μπροστά στην αναμονή εννέα μηνών για την επόμενη.

Read more...
 
Στο χωριό – (Τρίτη 15 Μαίου 2018) PDF Print E-mail

Τρίτη νωρίς το απόγευμα, με ήλιο που ενίοτε κρυβόταν πίσω από βροχερά σύννεφα. Στα χίλια μέτρα υψόμετρο, κτηνοτροφικό χωριό που πριν μια πενταετία υμνήθηκε από το διαδίκτυο με λόγια παχιά, όσο και άστοχα.

Φιλόξενο και ευγενές το ηλικιωμένο ζευγάρι που φροντίζει το «Κρεοπωλείον – Ψησταριά».

Read more...
 
Πριν επτά μέρες – (Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018) PDF Print E-mail

Θα έπρεπε να το είχα ρωτήσει πιο διακριτικά. Δεν το έκανα, καθότι η αφέλειά  με είχε οδηγήσει στο συμπέρασμα, ότι θα εισέπραττα την επιθυμητή απάντηση. Ατυχώς οι επιθυμίες μας, συχνά δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα. Δεν είχα προσέξει καν τα μαύρα ρούχα της κυρίας στην οποία απηύθυνα το ερώτημα.

«Ζει ο «Φατό»;» ξεστόμισα, έτσι με άνεση
«Δυστυχώς τον χάσαμε πριν επτά μέρες», ήρθε η απάντηση, για να συμπληρωθεί με την πρόταση: «Είχε φτάσει 92 βέβαια, αλλά πάντα δυσάρεστο είναι».


Με τον εκλιπόντα δεν ήμουν φίλος, ούτε είχαμε υφάνει καμιά ιδιαίτερη σχέση. Ιδιοκτήτης καταστήματος στο βουνό των Κενταύρων ήταν. Από εκείνα τα καταστήματα, που στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 όταν τον γνώρισα, ήταν ολόκληρα, σαν μια μικρή Ελλάδα.

Read more...
 
Σημείωμα από την Τρίπολη - (Πέμπτη 1η Μαρτίου 2018) PDF Print E-mail

Οι πόλεις όπου παρουσιάζονταν οι νεοσύλλεκτοι του Ε.Σ. δεν έμεναν στην μνήμη τους ως κάτι ευχάριστο. Αναμενόμενο σε μεγάλο βαθμό. Αν εξαιρεθούν τα πολύ φτωχά παιδιά επειδή έβρίσκαν τα στοιχειώδη, όπως  τροφή, ρούχα, στέγη και οι έχοντες μια ακραία αγάπη για το στράτευμα, όλοι οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουν την θητεία ως δοκιμασία, ή ως χάσιμο χρόνου και σε κάθε περίπτωση ως κάτι δυσάρεστο.

Μοιραίο. Αν εξάλλου δεν ήταν έτσι, αν  δηλαδή ήταν μια περίοδος ευχάριστη, δεν θα ήταν υποχρεωτική η θητεία. Δεν θα πούμε τώρα περί του διλήμματος καθήκον ή υποχρέωση. Είναι άλλη κουβέντα αυτή. Το θέμα είναι, οι εντυπώσεις και οι μνήμες  που συντηρούν οι νέοι που υπηρέτησαν για τις πόλεις, όπου έκαναν την βασική τους εκπαίδευση.

Read more...
 
...σημειώσεις για το Αιγαίο – (Τετάρτη 2 Αυγούστου 2017) PDF Print E-mail

Λύσσαγε ο βοριάς, με δύναμη έξι, κι’ ένα στα τόσα κύματα, φρενάριζε το κατάφορτο ποστάλι, που ανέβαινε πάνω στο καιρό, για τον Πειραιά. Καθώς το αλμυρό σπρέυ έλουζε το μεγάλο βαπόρι, ο μήνας έκλεινε, κι’  όλα έδειχναν ότι τα μελτέμια κατέφθαναν με ορμή, για να αντικαταστήσουν τους χλιαρούς νοτιάδες.

Ασήμιζε όλη η θαλάσσια επιφάνεια σαν την κοιτούσες κόντρα στο φως του τελευταίου μεσημεριού του Ιουλίου. Η εβδομάδα άνοιγε με ανέμους που σφύριζαν, και ένα δικό μου εξαήμερο έκλεινε, έτσι κάπως στενάχωρα, αφού ήταν το καλύτερο του φετινού χρόνου, μα πλέον ήταν παρελθόν.

Λίγες ώρες αργότερα, η συνήθης καθημερινότητα, ερχόταν με όλη της την αδράνεια. Το ασθμαίνον λεωφορείο πάνω στο γλυκοχάραμα, ήρθε να αντικαταστήσει τους ήχους από τα μαντάρια. Και η βουή της πόλης που ξυπνούσε, έσβηνε παρελθούσες, ήσυχες ανατολές.   

Επτά ακόμα εικόνες και λίγες λέξεις, επιχειρούν να μεταφέρουν λίγο από το κλίμα του Αιγαίου.

Read more...
 
με αφορμή το Costa Navarino - (Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017) PDF Print E-mail

Μέχρι τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, σαν έπαιρνες τα ανηφορικά αμουδερά βήματα στο νότιο κέρας της Βοϊδοκοιλιάς και έφτανες πάνω ασθμαίνων, κοιτάζοντας προς το βορά, δεν αντίκριζες παρά ελάχιστα ίχνη δόμησης. Στις μέρες μας ξεχωρίζουν, τέσσερα περίπου χιλιόμετρα μακριά, οι εκτεταμένες εγκαταστάσεις του Costa Navarino.



Όραμα ζωής του Βασίλη Κωνσταντακόπουλου, ο οποίος  το είδε να πραγματοποιείται και να λειτουργεί μετά από προσπάθειες δεκαετιών. Το θέρος του 2010 ξεκίνησε τη λειτουργία του και τον Γενάρη του '11 ο εμπνευστής του άφησε την τελευταία πνοή στα 76 του, χτυπημένος από τον καρκίνο. Κατά πως αναφέρει ο Γιάννης Παλαιολόγος στο βιβλίο του «o 13ος άθλος του Ηρακλή»: «Οι τουρκικές αρχές του πρόσφεραν τη δυνατότητα να χτίσει ένα παρόμοιο θέρετρο σε 20.000 στρέμματα στην ακτή της Αττάλειας, ένα έργο που θα ήταν πολύ λιγότερο πολύπλοκο στην υλοποίησή του και πιθανότατα πολύ πιο κερδοφόρο. Δεν ενδιαφέρθηκε. Το μόνο που τον ένοιαζε να αναπτύξει ήταν η Μεσσηνία»

Τόσο στην τοπική κοινωνία, όσο και ευρύτερα, όλα τούτα δεν είναι άγνωστα. Στο διαδίκτυο, στον Τύπο, συναντάς ψύχραιμες τοποθετήσεις, όσο και αγιογραφίες του Β.Κ. και της οικογένειάς του, αλλά και σημεία κριτικής εστιασμένα κυρίως στο οικολογικό σημείο. Η βασική αρχή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η ανιδιοτέλεια. Εννοώ, ότι μια λανθασμένη ανιδιοτελής τοποθέτηση, μπορεί να είναι λιγότερο βλαβερή, από μια ορθή ιδιοτελή.

Όπως και να έχει, οι δρόμοι συχνά με έφερναν σε εκείνα τα μέρη. Την περασμένη Δευτέρα, για επαγγελματικούς λόγους, είχα την ευκαιρία να διανυκτερεύσω στο Costa Navarino. Ήταν η πρώτη φορά. Πέρασα κάποιες 17 ώρες στις εγκαταστάσεις του. Ακολουθούν οι εντυπώσεις μου.

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 1 2 3 Next > End >>

Page 1 of 3