Τον περασμένο Απρίλιο, η βελγική Εκκλησία επλήγη από σκάνδαλα παιδεραστίας, μετά την παραίτηση του επισκόπου της Μπρουζ, που παραδέχτηκε ότι βίασε τον ανιψιό του.

Σύμφωνα με την ειδησεογραφία που μετέδωσε το Α.Π.Ε. πριν δύο 24ωρα, ο επικεφαλής της βελγικής Καθολικής Εκκλησίας, ζήτησε να αντιμετωπιστούν με επιείκεια οι πιο ηλικιωμένοι ιερείς που είναι ένοχοι για την κακοποίηση των νέων, εκτιμώντας ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η δικαιοσύνη είναι ένα «είδος εκδίκησης».

Είχαμε γνωριστεί, στο σπίτι κοινής γνωστής. Φορούσε ένα διακριτικό εμπριμέ φόρεμα. Ήταν η εποχή, που μερικά αγόρια, ακόμα επεδίωκαν να ερωτευθούν πριν προχωρήσουν με κάποια κορίτσια. Το γεγονός ότι ενυπήρχε και η επιταγή του ότι "Έπρεπε" να προχωρήσουν έκανε τα θέματα πιο περίπλοκα…

Εκείνη δεν έκανε κάτι για αυτό. Δεν το προκάλεσε. Έκανε ακούσια, το χειρότερο. Ήταν εκείνη. Αρχές Σεπτεμβρίου ’79.

Λίγες μέρες αργότερα, έχοντας ξεκινήσει από το σπίτι της, οδηγώντας δανεικό κρεμ 127, κατεβαίνω τη Βασ. Κων/νου, λίγο πιο κάτω από το Hilton την ακούω από δίπλα, να μουρμουρά, με ένα είδος αληθινού παράπονου στη φωνή της, εντελώς εκτός σεναρίου και ύφους καθώς συζητούσαμε κάτι άσχετο:

- «Που ήσουν όλο το καλοκαίρι;»

Εννοούσε το αργοπορημένο της γνωριμίας, ως εκ τούτου την απώλεια της καλοκαιρινής παρέας, τον πολύ περιορισμένο μελλούμενο χρονικό ορίζοντα και βέβαια τους άδηλους, επερχόμενους χειμώνες.

Σε λίγα 24ωρα αναχωρούσε για την αλλοδαπή, όπου σπούδαζε. Δυο μέρες πριν φύγει, την πρώτη του Οκτώβρη, ενώ ένα ξαφνικά κρύο απόγευμα καλύπτει την Αθήνα βηματίζουμε στο Σύνταγμα ανταλλάσσοντας αδιάφορες, ήρεμες κουβέντες. Την κοροϊδεύω διότι φορά ένα Μοντγκόμερι. Δεν έκανε τόσο κρύο.

Οι θερινοί ολυμπιακοί αγώνες του Μεξικού, οι 16^οι σύγχρονοι, υπήρξαν μια ανορθογραφία. Κατ’ αρχήν δεν ήταν και τόσο θερινοί. Στο βόρειο ημισφαίριο ήταν ήδη προχωρημένο Φθινόπωρο, ενώ στο νότιο, όπου διεξήχθησαν, άνοιξη.

Η επιλογή της πόλης του Μεξικού από τους «αθάνατους» της Δ.Ο.Ε., επιθυμούσε να υπογραμμίσει την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Πλην όμως το σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας, ουδέποτε συνυπολογίστηκε υποκύπτοντας προφανώς σε αλλότρια συμφέροντα.

Το Σεπτέμβρη του ’68 στρατιωτικές μονάδες εισβάλλουν στο πανεπιστήμιο «για να προστατέψουν την αυτονομία του». Στις 2 Οκτωβρίου, λίγα μόλις 24ωρα πριν τη γιορτή της συναδελφωμένης ανθρωπότητας, τη χαρά της ειρήνης, τους Ολυμπιακούς αγώνες, στην πλατεία των «Tριών Πολιτισμών» της πόλης του Μεξικού στρατιωτικές δυνάμεις βάλλουν με καταιγισμό πυρός σε 15.000 συγκεντρωμένους άοπλους φοιτητές και ολοκληρώνουν το έργο τους με έφοδο εφ’ όπλου λόγχη. Η κυβερνητική καταγραφή έκανε λόγο για 4 νεκρούς και 30 τραυματίες. Ανεπίσημα, τα νούμερα ήταν 257 νεκροί και χίλιοι τραυματίες. Ήταν το τελευταίο μέρος ενός δράματος που ξεκίνησε από το καλοκαίρι, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού ήταν εγκλωβισμένο σ’ ένα βαθύτατα προβληματικό πολιτικό αλλά και οικονομικό περιβάλλον.

Είναι η συνηθισμένη οικονομική αποτίμηση, όπου τα νούμερα ευημερούν, αλλά όχι και ο πληθυσμός.

Η 29^η επέτειος της πρώτης εκλογικής νίκης στο πολιτικό στίβο της Ελλάδας ενός σοσιαλιστικού κόμματος, η τουλάχιστον έτσι αποκαλουμένου, πέρασε μάλλον απαρατήρητη.

Ποιος και για πιο λόγο εξ’ άλλου, να θελήσει να την θυμηθεί να την «κεφαλοαιποιήσει» ή ακόμα και να την «ρευστοποιήσει» πολιτικά;

Επιστρέφοντας από το εξωτερικό, εκείνον τον Αύγουστο του ’74,  περίπου τρεις εβδομάδες μετά την μεταπολίτευση, ούτε ίσως ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν περίμενε ότι επτά χρόνια αργότερα θα αποτελούσε την δεύτερη πιο ισχυρή συμπολίτευση της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Σχεδόν ένας στους δύο πολίτες (48,07%) ψήφισε το Πα.Σο.Κ. και με εξαίρεση το 54,37% της 17^ης Νοεμβρίου ’74 που απέσπασε η Ν.Δ. του Κωνσταντίνου Καραμανλή με κεντρικό ανεπίσημο σύνθημα: «Καραμανλής ή τανκς» ήταν και παραμένει η πιο ευρεία εκλογική νίκη.

έχασα ένα φίλο. Παντρεύτηκε.

Θεώρησα καθήκον μου να του γράψω λίγες λέξεις.

Να υπογραμμίσω όμως, το πολύ σημαντικό, ότι μόνον οι φέροντες τα δεσμά του γάμου δύνανται να εκφραστούν ως ακολούθως:

"Η μεγάλη τραγωδία της Επιστήμης είναι η θανάτωση μιας πανέμορφης υπόθεσης από μια άσχημη πραγματικότητα"

^{Thomas Henry Huxley}

Συχνά οι επιστήμες στάθηκαν απέναντι, όχι δίπλα, στις θρησκευτικές ιδεολογίες. Από την αρχαιότητα έως τον Γαλιλαίο και τον Hawking, οι σοφοί αυτής της πλάσης είχαν αμφισβητήσει τη θεϊκή δημιουργία.

Έτσι το τελευταίο βιβλίο του Βρετανού καθηγητή της Αστροφυσικής με τίτλο «Το μεγάλο σχέδιο» (The Grand Design, εκδόσεις Bantam) δεν αφήνει κανένα περιθώριο θεϊκής παρέμβασης στη δημιουργία του σύμπαντος. Ανάμεσα σε άλλα υποστηρίζει πως: «Το Σύμπαν δημιουργείται από μόνο του, εκ του μηδενός, χάρη στο νόμο της βαρύτητας. Η αυτογενής δημιουργία είναι ο λόγος που υπάρχει κάτι αντί για το τίποτα, ο λόγος που υπάρχει το Σύμπαν, ο λόγος που υπάρχουμε εμείς.»

1. Το πρωί της Τετάρτης (22/9), στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο, αναβλήθηκε για έκτη συνεχή φορά η εκδίκαση της υπόθεσης Κεντέρη - Θάνου για το τροχαίο, πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004.

Στην υπόθεση πλην των δύο αθλητών, κατηγορούμενοι είναι επτά γιατροί του νοσοκομείου ΚΑΤ, καθώς και ο προπονητής Χρήστος Τζέκος.

Η 12η Ιανουαρίου του 2011, είναι η επόμενη ημερομηνία που ορίστηκε για την εκδίκαση της υπόθεσης. Από εκείνη την μέρα έως την παραγραφή του αδικήματος θα μας χωρίζουν 18 μήνες, οπότε και κλείνει η οκταετία που προβλέπει ο νόμος.

Στην ελληνική ιστορία η τρίτη Σεπτεμβρίου (του 1843) είναι σημαντική ημερομηνία. Τι πρώτες ώρες εκείνης της μέρας εκδηλώθηκε κίνημα και από το καθεστώς της απόλυτης μοναρχίας (μετά και τις εκλογές του Οκτωβρίου και Νοεμβρίου) το νεοσύστατο ελληνικό κράτος πέρασε στο πολίτευμα στης συνταγματικής μοναρχίας.

Πρωτεργάτης του κινήματος ήταν ο Μακρυγιάννης, ο οποίος από το 1840 είχε ιδρύσει μυστική οργάνωση με αυτό το σκοπό. Οπλαρχηγοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί συντάχθηκαν, η οργάνωση μεγάλωνε καθώς μυήθηκαν έμπιστα άτομα. Ο ίδιος ο Μακρυγιάννης ήταν τόσο αποφασισμένος, ώστε τις πρώτες στιγμές της εκδήλωσης του κινήματος, απομονωμένος στην κατοικία του από τη Χωροφυλακή συνέταξε τη διαθήκή του.

Μόνον που ο εκ Δωρίδος πολέμαρχος δεν έμελλε να αποβιώσει εκείνη τη νύχτα. Στρατιωτικό απόσπασμα τον απεγκλώβισε και μαζί με τον Α. Μεταξά, τον συνταγματάρχη Καλλέργη και 2.000 οπλίτες απαίτησαν από τον Όθωνα, σύνταγμα. Πολίτες και στρατιώτες ενώθηκαν δεν άφησαν περιθώρια στον μονάρχη, ο οποίος αργά το μεσημέρι αναγκάστηκε να αποδεχτεί τα γεγονότα. Ήταν μια εξέλιξη μεγάλης σπουδαιότητας κυρίως διότι συνένωσε κάθε συνιστώσα, διότι εξέφραζε ένα δίκαιο πλατύ αίτημα, και βέβαια διότι πέτυχε.

Εκατοτριαταέναν «Σεπτέμβρηδες» αργότερα, τις πρώτες εβδομάδες της Μεταπολίτευσης, πάλι στις τρεις Σεπτεμβρίου, ένα νέο κίνημα δημοσίευσε την ιδεολογική του πλατφόρμα, την ιδρυτική του διακήρυξη ξεκινώντας την πορεία του στην ταραχώδη πολιτική ζωή του τόπου. Σε επτά έτη, παρέλαβε την εξουσία, την οποία διαχειρίστηκε για 20 χρόνια από το ’81 και εντεύθεν, τα μισά περίπου από αυτά, χωρίς την πατερναλιστική μορφή του ιδρυτή του.

Σήμερα, σαράντα και ένα χρόνια αργότερα από εκείνη την τρίτη του Σεπτέμβρη, η οποία παρεμπιπτόντως ήταν και Τρίτη, με την πολυτέλεια της γνώσης του τι έχει μεσολαβήσει, αφουγκραζόμαστε το μήνυμά της, προβάλλοντάς το, αναπόφευκτα, στο σήμερα. Ανάμεσα σε άλλα λοιπόν, εκείνη η διακήρυξη, σμιλεμένη με τέχνη και κόπο ανέφερε τα άκρως συγκινητικά:

Λίγες μέρες, χωρίς ρολόι, χωρίς Μ.Μ.Ε., χωρίς στεριά, συντείνουν στο να θυμηθείς μερικές ξεχασμένες εικόνες. Εικόνες που συνήθως σβήνουν στη βουή της καθημερινότητας, στη δίνη των επιδιώξεων, στο βωμό της ανασφάλειας.