Οι Μικτές Ομάδες Μηχανικών Ανασυγκροτήσεων, ιδρύθηκαν σε επτά νομούς της ελληνικής επικράτειας το 1957. Με την τραγωδία της δεκαετίας του ΄40 να έχει ισοπεδώσει, πέρα από τις ελπίδες του πληθυσμού για ένα καλύτερο μέλλον τις υποδομές του τόπου, οι Μ.Ο.Μ.Α. συμμετείχαν στο τιτάνιο έργο της ανασυγκρότησης.
Το προφίλ της σύνθεσής τους, μπορούμε με σημερινούς όρους να το χαρακτηρίσουμε ως υβριδικό. Αυτό, γιατί το προσωπικό των Μονάδων αποτελούνταν κυρίως από αξιωματικούς και οπλίτες του όπλου του Μηχανικού, καθώς και με λίγους αξιωματικούς από τα λοιπά όπλα του Στρατού ή άλλων κλάδων των Ε.Δ. Ταυτόχρονα όμως, απασχολούσαν πολιτικό προσωπικό μόνιμο ή συμβασιούχο με διάφορες ιδιότητες όπως μηχανικούς, οδηγούς, χειριστές μηχανημάτων, γραφείς, εργάτες.
|
Read more...
|
Είκοσι χρόνια τώρα ο τόπος δεν έχει εθνικό νόμισμα. Συναλλάσσεται και ζει με το ευρώ. Σε αυτό το χρονικό διάστημα η Ελλάδα γνώρισε την μεγαλύτερη μετεμφυλιακή ταλάντευσή της.
Διότι, από την βεβαιότητα του πλήρους εξευρωπαϊσμού της και την λαμπρότητα της ανάθεσης και διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων, την τοποθέτησή της, δηλαδή, μέσα στους εκλεκτούς του πλανήτη, διότι αυτή ήταν η κεντρική ιδέα με την οποία διαποτίστηκε ο συνήθως ημιπληροφορημένος πληθυσμός, έκανε πολύ σύντομα το βήμα στο χάος των μνημονίων.
Είκοσι χρόνια δέκα πρωθυπουργοί, οκτώ αν εξαιρέσουμε τους υπηρεσιακούς Πικραμένο και Θάνου, επτά αιρετοί καθότι ο Παπαδήμος διορίστηκε. Ως τεχνοκράτης.
Η σύγκριση με τα πρώτα 28 χρόνια της μεταπολίτευσης, όπου κυβέρνησαν συνολικά οκτώ πρωθυπουργοί, εκ των οποίων ένας μη αιρετός (Ράλλης), ένας υπηρεσιακός (Γρίβας), ένας ηγούμενος κυβέρνησης συνεργασίας (Τζανετάκης) και ένας οικουμενικός (Ζολώτας), αποδεικνύει ότι τα τελευταία 20 χρόνια ήταν σαφώς πιο ταραχώδη από τα προηγούμενα, τα οποία ούτως ή άλλως δεν ήταν ειρηνικά σε πολιτικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο.
|
Read more...
|
Τούτη η παραλία και η ευρύτερη περιοχή της, αποτελεί το πιο παλιό σημείο αναφοράς. Εκεί κολυμπούσαν τα γονικά μου εκεί πριν καν συλληφθώ, εκεί ακούστηκε το κλικ από τις πρώτες μου φωτογραφίες πριν συμπληρώσω 12 μήνες ζωής. Εκεί οι πρώτες γνωριμίες με τη θάλασσα, οι πρώτες βαρκάδες, αταξίες, περιπέτειες, ατυχήματα, ερωτικά και μη.
Κι έτσι, λίγα 24ωρα πριν φύγει το ταλαίπωρο ’21, του 21ου αιώνα, σε μια τακτική επίσκεψη, την αντίκρισα σε αυτή την κατάσταση. «Έβραζε το κύμα του γαρμπή», που 'γραψε ο ποιητής. Ο ουρανός βαρίδι. Εικόνα επιβλητικής, άγριας ομορφιάς.
|
Read more...
|
Ήταν από τα L.P. όπου κανένα κομμάτι δεν υστερούσε. Με το ασύνηθες εξώφυλλο στο κόκκινο πάτωμα, ανήκε στα άλμπουμ όπου ήταν αδύνατον να αποφύγεις την έλξη. Το τελευταίο κομμάτι στην πρώτη πλευρά του Cosmo’s Factory, των ταλαντούχων Αμερικανών που συγκροτούσαν τους C.C.R. ήταν το Run Through The Jungle.
Εννοείται ότι στα 13 - 14 αν και δεν αντιλαμβάνεσαι το περιεχόμενο στο σύνολό του, δεν παύει να είναι κάτι σαν αποκάλυψη, ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι τότε, εμείς εδώ στην κατά τα υπόλοιπα αδούλωτη Ελλάδα, βιώναμε junta στα καραντουζένια της. Διότι πέρα από την πολιτική λαίλαπα, το καθεστώς είχε βουλιάξει στα βαθιά κάθε αισθητική και κάθε πολιτιστική, καλλιτεχνική δημιουργία, στην οποία δεν συμφωνούσε. Και διαφωνούσε σε όλα εκτός από το ακατάβλητα διαχρονικό «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».
Επίσης εννοείται ότι μετά από 50 χρόνια δεν κρατιούνται όλα τα κομμάτια εκεί που τα είχες ανεβάσει επί τη εμφανίσει. Υπάρχουν όμως κάποια που όχι μόνον δεν υποχώρησαν στην αξιακή σου κλίμακα αλλά τα εκτίμησες περισσότερο. Εκεί καταχωρείται το Run Through The Jungle. Το θυμήθηκα διαβάζοντας μια ανησυχητικά ενδιαφέρουσα έρευνα πολυεθνικού οργανισμού με έδρα την Γενεύη της Ελβετίας στο διαδικτυακό τόπο: https://www.smallarmssurvey.org/. Η έρευνα αφορούσε το πλήθος και την κατανομή των όπλων σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσο ακριβή είναι τα στοιχεία, τη διαδικασία της συγκομιδής τους, την αξιοπιστία της έρευνας γενικότερα. Από την άλλη δεν έχω ούτε να εχέγγυα να την αμφισβητήσω. Το θέμα λοιπόν έχει ως εξής:
|
Read more...
|
Όπως και ο Αμερικάνος πρόεδρος έτσι και η Γερμανίδα καγκελάριος επισκέφτηκαν τον τόπο μας όταν ο κύκλος της εξουσίας τους είχε κατ’ ουσίαν ολοκληρωθεί. Ένα άλλο κοινό στοιχείο του ήταν ότι ο μεν 44ος πρόεδρος των Η.Π.Α. ήταν ο πρώτος Αφροαμερικανός που πέρασε το κατώφλι του Λευκού Οίκου, η δε καγκελάριος ήταν η πρώτη γυναίκα από την ίδρυση του Ομοσπονδιακού Κράτους και η πρώτη πολίτης της Ανατολικής Γερμανίας που υπήρξε ηγέτης της ενωμένης.
Ο μεν Οbama κέρδισε δυο εκλογικές αναμετρήσεις και κράτησε το αξίωμα για δυο θητείες οκτώ έτη συνολικά, το ανώτατο που προβλέπει το σύνταγμα της χώρας του μετά την εικοστή δεύτερη τροποποίηση του το 1951, η δε Merkel ηγήθηκε τεσσάρων κυβερνήσεων και βρέθηκε στην καγκελαρία για σχεδόν διπλάσιο χρονικό διάστημα από εκείνο του Αμερικανού ομολόγου της.
|
Read more...
|
Το, κάπως ταλαιπωρημένο ένεκα ο χρόνος, οπισθόφυλλο του περιοδικού «Εικόνες», από το τεύχος νο 69 της εβδομάδας 11 – 17 Φεβρουαρίου 1957, φιλοξενούσε μια ολοσέλιδη έγχρωμη ρεκλάμα της Δ.Ε.Η. Τότε η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού ήταν ένα βρέφος ηλικίας 6,5 χρονών. Είχε συστηθεί τον Αύγουστο του 1955, όταν μόλις το 55% του πληθυσμού της μετεμφυλιακής Ελλάδα ήταν ηλεκτροδοτούμενο.
Η συγκρότηση της Δ.Ε.Η. σήμαινε την εθνικοποίηση της παραγωγής και διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας που έκτοτε θεωρήθηκε υπηρεσία κοινής ωφελείας. Την εποχή εκείνη ηλεκτρικό παρείχαν 263 ιδιωτικές εταιρείες που λειτουργούσαν με συμβάσεις που είχαν συνάψει με το Δημόσιο. Με τη λήξη των συμβάσεων αυτών και καθώς η Δ.Ε.Η. είχε πλέον το αποκλειστικό προνόμιο της παραγωγής, διανομής της ηλεκτρικής ενέργειας οι παροχές της Δ.Ε.Η. επεκτεινόταν και στις όποιες περιοχές εξυπηρετούσαν οι ιδιωτικές εταιρείας.
|
Read more...
|
Η 15η Σεπτεμβρίου του 2008 ήταν Δευτέρα. Τότε λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη κατάθεση πτώχευσης στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα Lehman Brothers ενεργοποιεί το άρθρο 11 καταθέτοντας αίτηση πτώχευσης.
Σήμερα που συμπληρώνονται 13 χρόνια από την κατάρρευση του τραπεζικού κολοσσού, της τέταρτης σε μέγεθος επενδυτικής τράπεζας των Η.Π.Α., που απασχολούσε 26.200 εργαζόμενους σε παγκόσμια κλίμακα, ρίχνουμε μια ματιά στο παρελθόν. Χρήσιμη για όσους δεν έζησαν ή δεν εννόησαν το τι και το πως συνέβη τότε.
|
Read more...
|
Καθώς η προηγούμενη ανάρτηση ξεκινούσε από τις ειδήσεις του Αυγούστου και κατέληγε σε καφενείο, ας ξεκινήσει τούτη εδώ από καφενεία και ποιος ξέρει που θα καταντήσει.
Τα καφενεία των συνοικιών της μεταπολεμικής Αθήνας, της επαρχίας, της περιφέρειας εν γένει, ήτονε το οξυγόνο της επικοινωνίας. Εκεί είχαν λυθεί το Μεσανατολικό, το Κυπριακό, εκεί τέθηκαν οι βάσεις της σύγχρονης προπονητικής του ποδοσφαίρου, εκεί είχαν διαμορφωθεί οι βαθυστόχαστες αναλύσεις για το ασφαλιστικό, και οι αντίστοιχες παρατηρήσεις για την πάντα παραπαίουσα οικονομία, με τις δέουσες προτάσεις για την πολυπόθητη ανάκαμψη.
|
Read more...
|
Η κρίση για ένα δημόσιο πρόσωπο είναι κάτι τόσο συνηθισμένο όσο και πολυεπίπεδο. Σε ένα μεσημβρινό οικογενειακό τραπέζι, αν υποτεθεί ότι σε αυτό τον τόπο συμβαίνει στο βαθμό που κάποτε συνέβαινε, είναι μια διαδικασία πλήρως απελευθερωμένη. Μπορεί να μιλήσεις για τον όποιο ΡΜ, για τον κάθε Δήμαρχο, για τον τυχαίο πολιτευτή όπως θες. Δεν διαλέγεις λέξεις, δεν χρησιμοποιείς εκφράσεις του τύπου «τον σέβομαι, αλλά …». Βάζεις το υποκείμενο, το γενετήσιο ρήμα σε όποιο χρόνο επιθυμείς, όλα υπόλοιπα τα στολίδια, και σερβίρεις το κοκτέιλ σου κατά το δοκούν χωρίς περιορισμούς.
Σε λίγο ευρύτερο πεδίο, π.χ. στον καφενέ το πράγμα είναι λίγο πιο συμμαζεμένο, αλλά και πάλι υπάρχει ελευθερία. Παλιότερα όχι, ειδικά μεταξύ 4ου/’67 και 7ου/’74 όπου βασίλευε η λογοκρισία. Αλλά και ακόμη πιο παλιά όταν βασίλευε η Φρειδερίκη, οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες καλό θα ήταν να είχαν αγοραστεί από περίπτερα εκτός γειτονιάς και να παρέμεναν διπλωμένες στις τσέπες, μέχρι να περάσει ο αναγνώστης την πόρτα της οικίας του.
|
Read more...
|
|
|