Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη. Στο Παγκόσμιο Συνέδριο Τηλεπικοινωνιών πρωταγωνίστησαν, τα συνδεδεμένα και αυτόνομα αυτοκίνητα, η τεχνολογία των οποίων θέτει φιλόδοξους στόχους για το άμεσο μέλλον, όπως: Η αποφυγή εμποδίων που υπάρχουν στο δρόμο, η υψηλή ασφάλεια οδήγησης και πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο που προκύπτουν από το νέο 5G σήμα, που η αυτοκινητοβιομηχανία αναγνωρίζει ότι της είναι ιδιαίτερη χρήσιμη.

Θα συνδέετε με τους πεζούς, με τους ποδηλάτες, με το σπίτι, με το κινητό τηλέφωνο και με το κέντρο δεδομένων. Θα παρέχει περισσότερες πληροφορίες για την κίνηση, για τον καιρό. Η σύνδεση δεν αφορά μόνο αυτοκίνητο με αυτοκίνητο, αλλά αυτοκίνητο με ένα σωρό άλλα πράγματα.

Αυστραλία. Νέα Ουαλία. Τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο που έχει κάνει την εμφάνισή του πάνω από τις ακτές θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων. Στους επόμενους έξι μήνες, το τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο με το όνομα «ο μικρός διασώστης» θα περιπολεί την ακτογραμμή και θα στέλνει προειδοποιητικά σήματα στα σωστικά εναέρια μέσα. Ένας πιλότος και ένας χειριστής κάμερας θα ελέγχουν από εδάφους, το βάρους 25 κιλών τηλεχειριζόμενο ιπτάμενο όχημα. Η κάμερα του, έχει τη δυνατότητα να εντοπίζει καρχαρίες και όταν χρειαστεί να προσφέρει βοήθεια μέχρι την άφιξη των διασωστών, ρίχνοντας από αέρος, σωσίβια μέσα.

Η 25η Νοεμβρίου του 1940 ήταν μέρα Δευτέρα. Κάτω από χαμηλές θερμοκρασίες, ο Ελληνικός στρατός είχε διασπάσει τις Ιταλικές γραμμές και είχε καταλάβει την Κορυτσά. Μια αναποφασιστικότητα του επιτελείου, έδωσε χρόνο στις Ιταλικές μεραρχίες, κάπως να ανασυγκροτηθούν και να μην καταρρεύσουν. Μολοντούτο, μέχρι τις παραμονές των Χριστουγέννων, «αι ημέτεραι δυνάμεις»  είχαν καταλάβει όλη την βόρεια Ήπειρο, ενώ ο Γενάρης θα τις έβρισκε στο στρατηγικό πέρασμα της Κλεισούρας.

Μόλις τριαντατρία χρόνια αργότερα, η 25η Νοεμβρίου του 1973 ήταν μέρα Τρίτη. Ο ταξίαρχος Δημήτρης Ιωαννίδης, ανατρέπει τον Γιώργο Παπαδόπουλο, ανατρέποντας ταυτόχρονα και την εικόνα που είχε ο πρωτοπραξικοπηματίας του '67 για το πρόσωπό του: «Ο Μίμης είναι Αρσακειάδα» είχε αποφανθεί. Μια περίοδος ισχυρών αναταράξεων άρχιζε που θα ολοκληρωνόταν με την Κυπριακή τραγωδία, την Μεταπολίτευση την καταδίκη του Ιωαννίδη σε θάνατο, την Καραμανλική παρέμβαση, που άλλαξε την ποινή σε ισόβια και πολλά άλλα.

Είχαμε μείνει στο Mεξικό. Κάτι που λησμόνησα να αναφέρω, είναι η περιπέτεια του Πετράν. Εκεί στο Μεξικό. Ομορφόπαιδο και τυπάς ο Πέτρος πέρασε τον Ατλαντικό για μια μισότριβη Αμερικανίδα. Το ’80 όλα αυτά, και εξαφανίστηκε 22 χρονώ παιδί για κάποιες εβδομάδες, όταν τον κατέβασε ο έρωτας ακόμα πιο νότια, στο Μεχίκο.

Και αγωνία εμείς εδώ στην αιωνία Ελλάδα, και τηλέφωνα στην μητέρα του Κώστα που εργαζόταν στην Αμερικάνικη πρεσβεία, αν μπορούσε να μας βοηθήσει, και στεναχώρια, τι έγινε, τι συνέβη. Και ανησυχία και το μυαλό πήγαινε στα χειρότερα, όσην ώρα τον ξεζούμιζε εκείνη η δραστήρια, εξ' όσων αντιληφθήκαμε εκ των υστέρων, αλλοδαπή. Ωραίος ο Πετράν, αλλά ούτε ένα τηλέφωνο. Τέλος πάντων κάποτε έδωσε σημεία επαφής, κάποτε επέστρεψε και η ζωή συνεχίστηκε ομαλά.

Ολότελα δικός μου άνθρωπος, με τον οποίον σπάνια δεν συνεννοούμαστε. Σχεδόν συνομήλικος. Το σχεδόν, χωράει στο ότι άλλες φορές προηγείται της εποχής του, αλλά το συνηθέστερο έπεται αυτής. Όχι  επειδή είναι βραδύνους. Μάλλον το αντίθετο.

Αλλά συχνά αρέσκεται να μην αποδέχεται το παρόν, να μην προσμένει στο μέλλον, να αναζητά τις λύσεις στο παρελθόν, να ψάχνει εκεί για ερμηνείες και γενικώς στο να βολεύεται να το ψαχουλεύει να το γνωρίζει και να το αναλύει.

Έτσι ήταν η δεύτερη φορά που μου εξηγούσε, την αντιπάθειά του για τον Νοέμβριο. Κατ' αρχάς τα φαινόμενα, τα καιρικά. Παιδί του καλοκαιριού, μα όχι απαραίτητα της καλοκαιρίας, πέρναγε ανέκαθεν δύσκολα στο χρονικό διάστημα από την μία παρέλαση της 28ης, έως την άλλη 25ης. Αυτό το πεντάμηνο του ερχόταν βαρύ.

Παιδικό κατάλοιπο, απ' ότι έχω καταλάβει, αυτή η χειμωνοαπέχθεια. Το σχολείο είχε παίξει κάποιο σοβαρό ρόλο σε αυτό τη στάση. Στην καλύτερη των περιπτώσεων εκείνα τα 12 χρόνια του ήταν αδιάφορα. Στην χειρότερη (και από ένα σημείο και μετά η συνηθέστερη περίπτωση), ήταν εφιάλτης.

Σε ένα ενδιαφέρον, από πλευράς τοποθέτησης ντοκυμαντέρ, σχετικά με το έργο που άφησε πίσω του ο Lyndon Baines Johnson,  ο 36ος πρόεδρος των Η.Π.Α., αποκαλούμενος και ως Ελ Μπι Τζέι, αναφέρεται ότι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, πέρασε, μια σειρά από σημαντικές μεταρρυθμίσεις που δεν κατάφερε ο J.F.K.

O μονοκόμματος Τεξανός, o συντηρητικός Johnson, πέτυχε εκεί που σκόνταψε  ο ελιτίστας, o διακεκριμένος, ο προερχόμενος από ισχυρή οικογένεια, ο νυμφευμένος με την φινετσάτη Jacqueline Bouvier, J.F.K.

Στο τέλος του σεναρίου του ντοκυμαντέρ, ευδοκιμεί, συμπερασματικά, ο ισχυρισμός ότι αν ο  Ελ Μπι Τζέι δεν είχε προχωρήσει στο έργο που είχε εμπνευστεί ο J.F.K., o Obama δεν θα είχε εκλεγεί, καθώς οι συνθήκες δεν θα είχαν ωριμάσει.

Διότι ο Johnson, ο Νότιος, ήταν εκείνος που πέρασε τον νόμο περί πολιτικών δικαιωμάτων, κόντρα στις σφοδρές αντιδράσεις των συμπατριωτών του. Το ότι ενεπλάκη στον αιματηρό, φαύλο κύκλο του πολέμου της Ινδοκίνας είναι άλλο κεφάλαιο. Εξ άλλου, (αν εξαιρεθεί ο Ford, ο οποίος δεν είχε εκλεγεί) ποιος Αμερικάνος πρόεδρος δεν ενεπλάκη σε πόλεμο από τον F.D.Roosvelt και έπειτα;

Σε μια προβολή στο σήμερα, ο απερχόμενος Obama, αν και πολύ το πάλεψε, δεν κατάφερε, όπως είχε υποσχεθεί, να κλείσει το Γκουαντάναμο, δεν μπόρεσε να φέρει Ειρήνη στην Μέση Ανατολή, προχώρησε κατά το ήμισυ στην τολμηρή εξαγγελία του, στο να μην υπάρχει ανασφάλιστος Αμερικανός,

Μαρόκο. Τρεις φορές μεγαλύτερο σε πληθυσμό και έκταση από την Ελλάδα, μέλος του Μαγκρέμπ, χώρα Αραβική και Μουσουλμανική. Στους διεθνείς χάρτες υφίσταται ως κράτος πέντε αιώνες, μα από το 1912 έως το 1956 υπήρξε προτεκτοράτο της Γαλλίας και σε λίγες μέρες, στις 18 Νοεμβρίου, θα εορτάσει 56 χρόνια ανεξαρτησίας.

Στις αρχές τρέχοντος μηνός πάντως, δυο θέματα έτρεχαν στη ειδησεογραφία που το αφορούσε. Το ένα λαμπρό τω όντι. Στην Ouarzazate, πόλη γνωστή στους σινεφίλ, καθώς εκεί γυρίστηκαν σημαντικές κινηματογραφικές επιτυχίες, άνοιξαν οι πύλες του ενεργειακού μέλλοντος. Εκεί εδράζεται το εργοστάσιο παραγωγής ηλιακής ενέργειας με κάτοπτρα, Νοor, το μεγαλύτερο στον κόσμο. Ένα έργο που θα παράσχει στη χώρα, καθαρή, βιώσιμη ενέργεια.

Δεν είναι λίγες οι αναφορές, σε τούτο τον ιστότοπο για την συγκεκριμένη μέρα.

Υπάρχουν και δυο αφιερώματα για να θυμηθούμε με μια κριτική ματιά, αυτά που νομίζουμε ότι έχουμε καταλάβει για την 28η Οκτωβρίου και το μήνυμά της.

Από παλιότερες αναρτήσεις (του '12 και του '15) μεν, αλλά ακόμα, επίκαιρα.

Βρίσκονται εδώ:

Στην πρωτεύουσα της νεοσύστατης κρατικής οντότητας του Κοσυφοπεδίου, την Πρίστινα, υπάρχει η λεωφόρος Bill Clinton όπου φιλοξενείται και το άγαλμα του πρώην Αμερικανού προέδρου.

Τα αποκαλυπτήρια έγιναν την πρώτη Νοεμβρίου του 2009, κατά τη διάρκεια τελετής που παρέστη ο τιμώμενος, ο οποίος εκφώνησε και ομιλία.

Για να τύχει τέτοιας τιμής ο πολιτικός από το Άρκανσω είχε προχωρήσει στην βομβιστική εκστρατεία του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, την επιχείρηση Allied Force, χωρίς μάλιστα να τυγχάνει της εγκρίσεως του συμβουλίου ασφαλείας του Ο.Η.Ε., σε αυτό που χαρακτηρίστηκε στην ιστορία, ως πρώτη επίθεση της Συμμαχίας κατά κυρίαρχου κράτους.

Τα Βαλκάνια συνέχιζαν να παραμένουν τόσο το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης, όσο και ένα δυσερμήνευτο πλαίσιο. Οι Αλβανοί του Κόσοβο θεώρησαν ότι ο Αμερικάνος πρόεδρος νοιάστηκε για αυτούς και του έστησαν το τρίμετρο άγαλμα.

Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και στα καθ' ημάς στην διασταύρωση Βασιλέως Κωνσταντίνου με την Βασιλέως Γεωργίου της ελληνικής πρωτεύουσας. Πολύ νωρίτερα βέβαια. Όχι διότι απαραίτητα μας διακρίνει,τουλάχιστον επί του συγκεκριμένου θέματος, κάποια ιστορική πρωτοπορία, αλλά διότι τότε παιζόταν κάποια αντίστοιχη κίνηση στη διεθνή σκακιέρα.

Δεκάξι χρόνια αργότερα, από τον Μάρτιο του '47 και την εκπόνηση του δόγματος Truman,  στήθηκε ο ορειχάλκινος ανδριάντας του,  έργο του Αμερικανού πολιτογραφημένου γλύπτη, αλλά γεννημένου στην Αυστρία, Felix de Weldon. Η φήμη του καλλιτέχνη έφτασε μέχρι την Μαλαισία όπου φιλοτέχνησε το Εθνικό της μνημείο.

Η περίπτωση της Νιγηρίας είναι μια ακόμη ένδειξη της αποτυχίας της οικονομίας, της δικαιοσύνης και τελικά του πολιτισμού.
Έχοντας δεχτεί μέχρι το '60 τη θωπεία της Βρετανικής αποικιοκρατίας, διήνυσε τα επόμενα έτη μέσω σοβαρών θρησκευτικών διαφορών, άφθονου εμφυλιακού αίματος και ασφαλώς το όνειδος της Μπιάφρας.

Χώρα πλούσια, με μεγάλα τμήματα εύφορης γης, πυκνά εκμεταλλεύσιμα δάση και άφθονα νερά. Παλιότερα, τα γεωργικά προϊόντα ήταν ο σημαντικότερος εξαγωγικός τομέας της. Σήμερα δεν αρκούν να θρέψουν τον μεγαλύτερο πληθυσμό και γίνονται εισαγωγές.

Παλιότερα, δεν γνώριζαν πόσο πλούσια αποθέματα υδρογονανθράκων έκρυβε το υπέδαφος, ενώ σήμερα που το έχουν συνειδητοποιήσει, το 80% των δημοσίων εσόδων, προέρχονται από τον μαύρο χρυσό.
Σήμερα που η χώρα, είναι σε παγκόσμιο επίπεδο, ο όγδοος  μεγαλύτερος εξαγωγέας, δέκατη στη λίστα με τα αποδεδειγμένα  μεγαλύτερα αποθέματα και η δωδέκατη  μεγαλύτερος παραγωγός.