Κόσμος & ιδέες

Ο κόσμος που ζούμε ως φύση, ως πλανήτης, αλλά πάνω απ’ όλα ως κοινωνία, είναι το αντικείμενο αυτής της ενότητας.

Οι τάσεις και η ερμηνεία τους, τα γεγονότα και οι πρωταγωνιστές τους αποτελούν τον πυρήνα των ενδιαφερόντων μας.



Helplessly hoping - Σαββάτο 3 Μαίου 2014 PDF Print E-mail

Η Ελληνική Πολιτεία βρίσκεται σε περίοδο προεκλογική. Ας δούμε τα στοιχεία της.

Ο φέρων το αξίωμα του πρωθυπουργού πανηγυρίζει για την επάνοδο της χώρας στις αγορές. Τα στατιστικά στοιχεία μας λένε ότι 17% (;) του πενταετούς ομόλογου που εξέδωσε η Ελληνική Δημοκρατία, απορροφήθηκε στο εσωτερικό της χώρας. Άραγε να είναι οι ίδιοι που πριν μερικούς μήνες δέχτηκαν το περιποιημένο κούρεμα στα, εγγυημένα από το κράτος, ομόλογα που κατείχαν;

Δικαιωμένος από την πελώρια επιτυχία του, ο επί των οικονομικών υπουργός δηλώνει ότι δεν φεύγει από το υπουργείο και διερωτάται «...που να πάω;».

Read more...
 
To φάντασμα του Moro επανέρχεται - Kυριακή 20 Απριλίου 2014 PDF Print E-mail

Πριν 36 χρόνια, τέτοιες μέρες, η Ρώμη αλλά και όλη Ιταλική επικράτεια ζούσε την πρωτόγνωρη εμπειρία να έχει απαχθεί ο χριστιανοδημοκράτης ηγέτης Aldo Moro. H ομηρία του κράτησε 55 μέρες και κατέληξε με τρόπο τραγικό. Ο Moro εκτελέστηκε σε ένα υπόγειο γκαράζ της οδού Μονταλτσίνι και η σωρός του βρέθηκε αργότερα, στη via Michelangelo Caetani στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, καλυμμένη στο χώρο αποσκευών ενός R 4L.

Οι δυνάμεις ασφαλείας φάνηκαν αδύναμες να εντοπίσουν το κρησφύγετο των Ερυθρών ταξιαρχών, όπου κρατούσαν τον Μόρο, ενώ η κυβέρνηση δεν έδειξε καμία επιθυμία συνεννόησης παρά το γεγονός ότι υπήρχε κανάλι επικοινωνίας με τους απαγωγείς.

Η οικογένεια του δολοφονηθέντος ευθύς εκ πρώτης στιγμής και ειδικά η επί 33 χρόνια σύζυγός του, Eleonora Ciavarelli Moro, κατηγόρησε τους πολιτικούς της πατρίδας της, και τους συνοδοιπόρους του στο κόμμα, ως ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του άνδρα της.

Σε όλη αυτή την μακρά, επίπονη και ως αποδεικνύεται σκοτεινή διαδρομή, η αγαπημένη του «Νορέτα» διατύπωσε ένα έντονο κατηγορητήριο για τους πολιτικούς συμμάχους του Μόρο και δεν δίστασε να μεταφέρει την ωμή απειλή του Αμερικανού υπουργού των εξωτερικών, Χένρυ Κίσινγκερ, όπως της είχε ομολογήσει ο σύζυγός της: «Η σταματάς να φλερτάρεις με τους κομμουνιστές ή θα το πληρώσεις ακριβά». Εδώ εισέρχεται η περίφημη έννοια του ιστορικού συμβιβασμού, κάτι που επιχειρήθηκε αλλά δεν πέτυχε στη γείτονα χώρα.

Read more...
 
Δύσκολο να μείνει ασχολίαστο – Παρασκευή 18 Απριλίου 2014 PDF Print E-mail

Δύσκολο να μείνει ασχολίαστο ότι συνέβη το βράδυ της Τετάρτης στην Τούμπα. Όχι για το ποδοσφαιρικό αποτύπωμα. Όχι, αυτό είναι το έλασσον. Το μείζον θέμα είναι η κοινωνική διάσταση των συμβάντων. Το τι τα προκάλεσε, τα πυροδότησε, τι τα έκαμε σχεδόν ανεξέλεγκτα και τελικά αν μας ενδιαφέρει, αν έχουμε τη δύναμη να αποτελέσουν μόνον παρελθόν και όχι μέλλον.

Η ρίζα της ποδοσφαιρικής αντιπαλότητας ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Π.Α.Ο.Κ. είναι δεδηλωμένη. Χρονολογείται από το '66 με την απόπειρα μεταγραφής του Γιώργου Κούδα στο λιμάνι. Γρήγορα αυτή η αντιπαλότητα απέκτησε και το κοινωνικό της πυρήνα. Πειραιώτες και Θεσσαλονικείς σε ένα αγώνα για τη διεκδίκηση της ύψιστης, κακώς εννοούμενης και ερμηνεύσιμης «μαγκιάς», έδιναν δείγματα που δεν τιμούν τον πολιτισμένο άνθρωπο για να το διατυπώσουμε διακριτικά.

Read more...
 
Απρίλιος - Κυριακή 6 Απριλίου 2014 PDF Print E-mail

Εκεί που μεγάλωσα ο Απρίλης, στη συνείδησή μου ήταν και στην μνήμη μου παραμένει, συνυφασμένος με διάφορα πράγματα.

Με το άνοιγμα της μέρας, το μαλάκωμα του καιρού και την μυρωδιά από τα άνθη των δένδρων της νερατζιάς.

Δεν κουβάλαγε την τρέλα, το ξεμυάλισμα του Μαίου, ούτε του Μαρτίου τα κρύα, τις τελευταίες εκδικήσεις του χειμώνα που ψυχορραγούσε.

Το χώμα, που κράταγε ακόμα η γειτονία, σαν το τελευταίο οχυρό αντίστασης στα συνεχή πραξικοπήματα της βίαιης αντιπαροχής, πρασίνιζε.

Read more...
 
Για την παρέλαση και άλλα – Πέμπτη 27 Mαρτίου 2014 PDF Print E-mail

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, πιθανότατα και ανακριβές, αλλά το πλήθος των δυνάμεων ασφαλείας μαζί με το σύνολο των παρελασάντων, ίσως να ήταν μεγαλύτερο από εκείνο των θεατών. Μόνο οι κάτοχοι διαπιστεύσεων ή προσκλήσεων είχαν πρόσβαση, ενώ οι πολίτες που επιθυμούσαν να παρακολουθήσουν αφέθηκαν να πλησιάσουν μετά το ύψος της Βουκουρεστίου και χαμηλότερα.

Ο λόγος ήταν να μείνει η πλατεία Συντάγματος, κλειστή, αποκλεισμένη από το κοινό, ώστε να μην δημιουργηθούν επεισόδια εις βάρος των εκπροσώπων της εξουσίας που παρίσταντο.

Ευθύς μετά το πέρας της παρέλασης, η οποία μάλιστα πραγματοποιήκε ιδίοις μέσοις, εννοώ ότι δεν χρειάστηκε κάποιος ημεδαπός επιχειρηματίας να χορηγήσει τα καύσιμα των μηχανοκίνητων τμημάτων, η πολιτική ηγεσία του τόπου έκαμε δηλώσεις.

Μπροστά στην κάμερα μίλησαν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου και ο υπουργός Εθνικής Αμύνης με το γνωστό σοβαρότατα μεγαλόπρεπο ύφος του.

Εδώ, ας θυμηθούμε τον προ 20ετίας, χαρακτηρισμό, από πολιτικό του αντίπαλο για την Δημαρχία της Αθήνας: «ο κύριος Τίποτα». Ο οποίος κήνσορας και γεννήτορας του χαρακτηρισμού, δέχτηκε προ μηνών πρόταση από αυτό τον συγκεκριμένο υπουργό, να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη στρατιωτική σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ναι, ο προταθείς, είναι το ίδιο πρόσωπο που μεσούσης της κρίσης των Ιμίων, βρισκόταν στο τηλεοπτικό πλατό.

Read more...
 
Για τη (προ)χθεσινή μέρα – Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014 PDF Print E-mail

Λίγα λόγια για τη προχθεσινή μέρα, που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω ως την πρώτη ανοιξιάτική της χρονιάς, τουλάχιστον για το λεκανοπέδιο.
Πρώτη εικόνα, λίγο πριν τις εννέα στο πρώτο δρομολόγιο. Αναπαύσεως και Κλεισθένους. Στο φωτεινό σηματοδότη. Ο Πακιστανός δεξιά καθαρίζει παρμπρίζ και πουλά χαρτομάντιλα, με βλέμμα πιεστικά παρακλητικό. Αρκετά γνωστή εικόνα. Η κάπως άγνωστη, τουλάχιστον για εκείνη την  περιοχή, βρίσκεται αριστερά. Ηλικιωμένη κυρία ψάχνει σε δημοτικό κάδο  απορριμάτων.

Λίγο αργότερα στην πρώτη ενημέρωση της μέρας, διάβαζα για το πόσο «κρίσιμες είναι οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα», για το πόσο «βαδίζουμε πάνω σε τεντωμένο σκοινί», αλλά τελικά πως  «βαίνουμε προς συμφωνία». Καμιά φορά το μόνο που χρειάζεται είναι η αλλαγή της ημερομηνίας στις ειδήσεις.  Είναι τόσο ίδιο και τόσο καταθλιπτικά ισοπεδωτικό το περιεχόμενό τους και κυρίως τόσο άμοιρο των αναγκών και των απόψεων του πληθυσμού που τελικά καταντά απολύτως αδιάφορο.

Για αν μην φανώ αγνώμων, ας υπογραμμίσω ότι αντιλαμβάνομαι πλήρως την προπαγάνδα της συγκυβέρνησης ότι οποιαδήποτε άλλη άλλη πολιτική θα ήταν παρασάγγες χειρότερη. Διάβασα π.χ. για 160 κατασχέσεις την ώρα σε λογαριασμούς οφειλετών. Εννοείται ότι θα μπορούσαν να είναι δεκαπλάσιοι. Το κακό μοιάζει να μην έχει οροφή. Ή μήπως πάτο;

Από κοντά και οι ειδήσεις για το χαμένο Boeing των Μαλαισιανών γραμμών που ίσως να προσγειώθηκε κάπου και αργότερα θα χρησιμοποιηθεί για μια ακόμα nine eleven. Ασφαλώς και το δημοψήφισμα στην Κριμαία όπου εβδομήκοντα παρά ένα έτη μετά το διαμελισμό του πλανήτη σε ζώνες επιρροής από τους συμμάχους (;) νικητές του πολέμου, εκεί στην περίφημη διάσκεψη των «Μεγάλων» στη Γιάλτα, επανέρχεται σκοτεινό, το πνεύμα του ψυχρού πολέμου. Κάθε είδος φόβου εγκυμονεί σε κάθε σελίδα, τυπωμένη ή ηλεκτρονική.

Read more...
 
Ξεπλύντε! – Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014 PDF Print E-mail

Αυτή η λέξη, προφερόμενη με τον τρόπο μιας ευγενικής εντολής, έχει καταχωρηθεί στην συνείδησή μου είτε σαν μια ελάχιστη χρονική παρένθεση εν μέσω μιας οδυνηρής περιπέτειας, είτε σαν να σηματοδοτεί το τέλος αυτής της οδύνης.

Είναι η συνήθης κουβέντα που λέγεται από τον οδοντογιατρό, όταν θέλει να καθαριστεί η στοματική κοιλότητα του ασθενούς από το περιρρέον αίμα που εμποδίζει το γιατρό να συνεχίσει τη δουλειά του, προσφέροντας μερικά δευτερόλεπτα ησυχίας στον ασθενή, ή όταν έχει ολοκληρωθεί η τρέχουσα συνεδρία.

Είναι απορίας άξιον πως υπάρχουν συνάνθρωποί μας που δεν αγωνιούν, δεν ιδρώνουν, δεν φοβούνται στην οδοντιατρική πολυθρόνα.


Δεν μπορώ να θυμηθώ έναν οδοντίατρο που να κάθισα άνετα στην πολυθρόνα του. Μπορώ όμως να θυμηθώ αρκετούς που μου προσέφεραν μια λαμπρή συλλογή από τους μεγαλύτερους πόνους της ζωής μου. Για μην περάσει η ιδέα μιας ατραυμάτιστης ζωής μπορώ να ανακαλέσω μερικά κατάγματα στα πάνω και στα κάτω άκρα, όπως και μια σειρά ραμμάτων στο τριχωτό της κεφαλής, στο δεξί αγκώνα, στο αριστερό καλάμι, για να μην κάνω λόγο για τις χαίνουσες πληγές της καρδιάς μου, που διάφορες δεσποινίδες, ωσαύτως και κυρίες έστερξαν να με φιλοδωρήσουν.

Αλλά έτσι είναι η ζωή των αγοριών. Τα τραύματά τους είναι παράσημα σε αυτήν την ακήρυχτη πολεμική της ζωής.

Read more...
 
Πόλεμος - Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014 PDF Print E-mail

Δίχως εχθρό, χωρίς συμμάχους. Αυτές οι λίγες λέξεις αρκούν για να περιγραφεί, ότι βιώνουμε σε τούτο τον τόπο, αυτή την εποχή. Πόλεμος. Χωρίς πεδίο μάχης, δίχως κανόνες εμπλοκής.

Άνθρωποι αδύναμοι αποκαμωμένοι μετατρέπονται σε αυτόχειρες, άλλοι φυλακίζονται, άλλοι περιθωριοποιούνται, περιουσίες χάνονται, ακίνητα δημεύονται.

Αιρετοί διαχειριστές της εξουσίας δίνουν υποσχέσεις, χαρίζουν ελπίδα, την ίδια ώρα που νομοθετούν αναίσχυντα, την ίδια εποχή που παρακάμπτουν με άνεση το κοινοβούλιο και τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Ως εκ τούτου δικαιώνεται, κατά μεγάλο ποσοστό, ο Ρένος που το περιέγραφε ως κυνοβούλιο. Και οι διακονιάρηδές του, παραδομένοι σε μια ανεπανάληπτη κομματική υποταγή ψηφίζουν δια το καλόν του έθνους.Αυτό σε καμμία περίπτωση δεν συνιστά την αχρηστία του, παρά μόνον την κακή του χρήση.

Read more...
 
Η τεχνητή λίμνη - Σαββάτο 22 Φεβρουαρίου 2014 PDF Print E-mail

«Τραβηγμένη» με το μέσο που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει εκατομμύρια ανθρώπους φωτογράφους, με κινητό τηλέφωνο, η εικόνα αυτή αντικατοπτρίζει κυριολεκτικά και μεταφορικά την τεχνητή λίμνη του Μόρνου. Δημιουργημένη στην καρδιά της Φωκίδας, πριν από 33 χρόνια με σκοπό να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες υδροδότησης του λεκανοπεδίου της Αττικής, αποτελεί έναν σημαντικό και ασφαλή αποταμιευτήρα.

Από τον ταμιευτήρα του Μόρνου ξεκινά ο υδραγωγός μήκους 188 χιλιομέτρων για να καταλήξει στα διυλιστήρια του Μενιδίου, τα μεγαλύτερα από τα τέσσερα που εξυπηρετούν την Αθήνα, αφού πρώτα στο 146ο χλμ. διακλαδώνεται και ο δευτερεύων κλάδος κατευθύνεται προς τον αποταμιευτήρα Υλίκης Μαραθώνα.

Read more...
 
Η φύση των παιδιών - Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014 PDF Print E-mail

Εργάσιμη μέρα. Tέλη του Γενάρη. Είχε σκοτεινιάσει. Στο αρτοπωλείο και όχι αρτοποιείο, η αλλοδαπή πωλήτρια ευγενική και υπηρεσιακή εξυπηρετούσε ένα ζευγάρι παιδιά ηλικίας περίπου δέκα ετών. Πλήρωσαν, παρέλαβαν το σοκολατούχο γάλα τους, προχώρησαν προς την έξοδο και την ώρα που είχα κερδίσει το βλέμμα της και ήμουν έτοιμος να ζητήσω ψωμί, γυρνά ασθμαίνων ο διοπτροφόρος πιτσιρικάς και φωνάζει κάπως αγχωτικά : «Την απόδειξη παρακαλώ!». Την ώρα που την παραλαμβάνει από την κοπέλα του ταμείου και εξαφανίζεται προς την έξοδο, εκείνη μονολογεί χαμογελώντας με ξενικά, αλλά σωστά ελληνικά: «Έχει γίνει μπει στη φύση τους»


Πήρα το ψωμί, γύρισα σπίτι και προσπάθησα να βάλω σε τάξη τα πράγματα. Δεν είναι ότι δεν πιστεύω οτιδήποτε από αυτά που ακούω από δημόσια χείλη, δεν είναι ότι νομίζω πως δεν βγαίνει ο λογαριασμός με τα Μνημόνια, ούτε που είμαι πεπεισμένος πως η πλειοψηφία όσων έχουν περάσει από υψηλές θέσεις της δημόσιας διοίκησης δεν είχαν και δεν απέκτησαν τα προσόντα. Στο κάτω – κάτω όλα αυτά είναι προσωπικές εκτιμήσεις και ενδέχεται να είναι λανθασμένες.

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Next > End >>

Page 10 of 14