Motorsport

Οι αγώνες με μηχανοκίνητα μέσα, δεν κρύβουν τη φυσική τους βία. Σε συνδυασμό με την προβολή και τη λαμπρότητα που ακτινοβολούν, έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό παγκόσμιο σύστημα.
Για όσους τους αντιμετωπίζουν διαφορετικά, αυτή η ενότητα μπορεί να έχει ενδιαφέρον.



Patrick Head (02.12.2011) PDF Print E-mail

Στις μέρες μας, με την εικόνα που έχουμε από το απαστράπτοντα κόσμο της F1, με τα ultra tec εργαστήρια εξέλιξης και την ηλεκτρονική τεχνολογία, θα μας φανεί απίστευτο ότι ο Frank Williams έκανε τα πρώτα του βήματα στο ανώτατο σκαλοπάτι του motorsport, κλείνοντας δουλειές από τηλεφωνικό θάλαμο. Τότε που ο Frank δεν ήταν ακόμα sir, αλλά περπατούσε, τότε που γνώρισε τον μηχανολόγο μηχανικό Patrick Head και έστησαν το πρώτο μονοθέσιο της ομάδας τους. Πήραν ένα σασί March 761 έβαλαν ένα Cosworth, στην πλάτη του άσημου Βέλγου Patrick Neve και έκαναν ντεμπούτο στη φοβερή και τρομερή Jarama, βόρια της Μαδρίτης, τον Μάιο του '77.

Στις πίστες μεσουρανούσαν οι μορφές των Lauda, Schecter, Andretti, Reutemann, Hunt, στα paddock οι προσωπικότητες του Mauro Forghieri στη Scuderia, του Teddy Mayer στη McLaren και ασφαλώς του Colin Chapman στη Lotus. Στον κόσμο των rally ο Bjorn Waldegard κέρδιζε το πρώτο του “Ακρόπολις”, και το MKII Escort, έκλεβε καρδιές, σαν ένα προσιτό όχημα μετά τη διαστημική Stratos. Ο κόσμος ήταν απλούστερος, τα pc άγνωστα, οι αγώνες αυτοκινήτων επικίνδυνοι και το σεξ ασφαλές.

Όσο για την Formula 1, ήταν ένα άλλο sport, συγκρινόμενη με το σήμερα. Κατέφθανε ένας εκκεντρικός, προσελάμβανε έναν ανερχόμενο σχεδιαστή, έναν ταλαντούχο οδηγό και η τράπουλα ανακατευόταν. Lord Hesketh, Harvey Postlethwaite, James Hunt, έδωσαν στο χώρο την τελευταία ίσως δόση, του που φθάνει μια ιδιωτική ομάδα. Τον Ιούνιο του '75, νίκησαν την κραταιά Ferrari και τον εξαίρετο Lauda στο Zandvoort. Η λευκή και άνευ χορηγών 308 επικρατούσε. Απίστευτο και ανεπανάληπτο.

Σε αυτό τον κόσμο ήρθε ο Patrick Head με την άσημη τότε Williams. O Frank είχε ήδη κάνει τα πρώτα του βήματα από το '69, χωρίς ιδιαίτερες επιτυχίες και σύστησαν τότε την Williams Grand Prix Engineering Limited, με συμμετοχή 70% του Frank και 30% του Patrick.

Read more...
 
Η αυτοχειρία & o Μιχάλης. (22.09.2011) PDF Print E-mail

Είναι λεπτή, πολύ λεπτή η τοποθέτηση σε ένα γεγονός όπως η αυτοχειρία. Καθίσταται δε λεπτότερη όταν τυχαίνει να γνωρίζεις τον αυτόχειρα.

Ασφαλώς, δεν χωρά λόγος κριτικής, όσα πολλά και να γνωρίζεις, για τις αιτίες, τις συνθήκες που κάποιος αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή του.

Κάποιοι μιλάνε για παρουσία αξιοπρέπειας, άλλοι για έλλειψη αντοχής. Μπορεί να είναι εύστοχοι και άστοχοι ταυτόχρονα.

Από τον ελάχιστο σεβασμό απέναντι σε έναν άνθρωπο που διάλεξε να θέσει τέλος στο νήμα της ζωής του η σιωπή είναι μια σωστή στάση. Σιωπή μαζί με θλίψη. Η αυτοχειρία αποτελεί μια πολύ ψυχρή άκρη της ζωής, όπου το υπέρτατο αγαθό της ύπαρξης, αίρεται με τρόπο συνήθως βίαιο, από τον ίδιο τον δικαιούχο.

Read more...
 
Monaco. Το πετράδι του στέμματος (29.05.2011) PDF Print E-mail

Ιστορικά, δεν υπάρχουν αγώνες που αφ’ ενός μεν προπολεμικά, να τους έχουν κερδίσει προσωπικότητες όπως ο Tazio Nuvolari, o Achille Varzi, o Rudolf Caraciolla, αφ’ ετέρου δε μεταπολεμικά άλλες, όπως ο Stirling Moss, o Juan Manuel Fangio, o Graham Hill, o Jackie Stewart, o Ayrton Senna και ο Michael Schumacher.

Τέτοιος διαχρονικός γαλαξίας αστέρων στον ίδιο χώρο δεν υφίσταται. Τα 500 μίλια της Ινδιανάπολης είναι ένας παλιότερος (κατά 18 έτη) αγώνας, και εξακολουθεί να τελείται αλλά Grand Prix του Monaco δεν είναι. Αυτό συνάγεται τόσο από το τοπογραφικό ενδιαφέρον των δρόμων του πριγκιπάτου, όσο και από το γεγονός ότι την τελετή απονομής επάθλων τελούσε, τελεί ένας πρίγκηψ.

Η Ευρώπη δε, συνέχισε να «κερδίζει» τις μάχες των εντυπώσεων με άνεση, καθώς από το ’56 ως το ‘82 η σύζυγος του πρίγκιπα ήταν μια Αμερικανίδα που φυσικά προτίμησε το Monaco από την Πενσυλβάνια. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Rainier έμοιαζε στον Clark Gable, στον James Stewart, ή στον Cary Grant, όλοι συμπρωταγωνιστές της Grace Kelly, αλλά από την άλλη όταν δέχεσαι πρόταση γάμου από ένα πρίγκιπα, δεν θα είναι δύσκολο να λησμονήσεις όλες τις υπόλοιπες.

Read more...
 
Για τον Γιώργο (07.05.2011) PDF Print E-mail

«Το κουράγιο είναι η σκάλα που μας ανεβάζει σε άλλες αρετές»
Clare Boothe Luce

Προκαταβολικά ζητώ συγνώμη για το πρώτο πρόσωπο που, αναγκαστικά αλλά και αποκλειστικά, θα χρησιμοποιήσω. Ήταν όμως αναπόφευκτο.

Η απώλεια του Γιώργου Μοσχού ενεργοποίησε την Μνήµη. Μια σειρά παραστάσεων ήρθαν απρόσκλητες, ζωντανές, έντονες. Σαν ψηφίδες, πήραν µόνες τη θέση τους πάνω στον λευκό καµβά και όταν η διαδικασία τελείωσε είχαν φιλοτεχνήσει, µέσα µου, το πορτρέτο του τεθνεώτος. Ένα μήνα μετά, τις παραθέτω αυτούσιες, αντί οποιοδήποτε άλλου επικήδειου, επιτάφιου ή µνηµόσυνου

Read more...
 
Γιώργος Μοσχούς (1944 – 2011) (08.04.2011) PDF Print E-mail

Χτυπημένος από καρκίνο, εξέπνευσε πριν λίγες ώρες (το βράδυ της εβδόμης 4ου) ο Γιώργος Μοσχούς. Εγκατέλειψε τα εγκόσμια στα 67 του χρόνια, αρκετά νωρίς και δυστυχώς μετά από μεγάλη δοκιμασία.

Μπορεί να μην έζησε πολλά χρόνια, αλλά Έζησε. ‘Εζησε χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συμβιβασμούς, με θάρρος, με άποψη, με νεύρο.

Μαχητής. Δεν έκαμε πίσω. Εγωιστής, φωνακλάς, γκρινιάρης. Με μπέσα που δεν συναντάς συχνά, από τους λίγους που τίμησαν τα μητρώα των Αρρένων.

Δεν έσκυβε ο Γιώργος. Ούτε στη ζωή, ούτε στους αγώνες, ούτε στις δουλειές.

Το μεγαλύτερο ταλέντο των Ελληνικών αγώνων, είχε την «ατυχία» να προέρχεται από μια χορτάτη, ισχυρή οικογένεια και η αξιοποίηση των χαρισμάτων του δεν έγινε ποτέ αυτοσκοπός. Ο ίδιος δεν έχασε. Έχασαν οι Ελληνικοί αγώνες.

Read more...
 
Τατοΐου ιστορίες (31.03.2011) PDF Print E-mail

Την πρώτη Απριλίου του ‘56, μισό αιώνα και πέντε χρόνια νωρίτερα, διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας αυτοκινήτου στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας. Αν το δούμε κάπως γλαφυρά, θα γράψουμε ότι ξεκίνησε σαν ψέμα, συνεχίστηκε σαν μιά αλήθεια και έσβησε όπως όλες οι αλήθειες, που τις ξεπερνά η αδυσώπητη καθημερινότητα, με άλλες, «ισχυρότερες» αλήθειες. Τεσσαράκοντα παρά μια εικόνες λοιπόν και αντίστοιχες ιστορίες για τα 21 χρόνια της ενεργής ιστορίας του Τατοΐου στο καλεντάρι των Ελληνικών πρωταθλημάτων.

(Τω αγνώστω θεατή)

(Το κείμενο, Αφιερώνεται Εξαιρετικά σ' αυτόν που περπατούσε από τον «Ηλεκτρικό», σε εκείνον που έφτανε από το οποιδήποτε σημείο του Λεκανοπεδίου στη νότια πύλη με ποδήλατο, σε αυτόν που ανυστερόβουλα το αγάπησε και στεκόταν όρθιος επί ώρες, κάτω από τη βροχή, στο κρύο, ή τη ζέστη, μέσα στη σκόνη της πεδιάδας της Δεκέλειας.)

Τo στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας, ή Τατοΐου υπήρξε η τροφός των Ελληνικών αγώνων ταχύτητας. Εκεί διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας ταχύτητας στην ιστορία του ελληνικού μότορσπορ, εκεί διεσώθησαν όλα τα πρωταθλήματα ταχύτητας που διοργανώθηκαν μετά το ’71, εκεί φιλοξενήθηκαν ακόμα και δοκιμασίες του Δ.Ρ.Α., είτε ως σιρκουί κατάταξης (’75), είτε σαν μια από τις τελευταίες δοκιμασίες που ρύθμιζαν τις περιπτώσεις των ισοβαθμιών (‘56 – 72).

Read more...
 
Οι δηλώσεις Alonso, ο Lauda & άλλες ιστορίες…(07.03.2010) PDF Print E-mail

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ισπανού πρώην πρωταθλητή Alonso:

«Δεν τρέχω στη Formula 1 για να κάνω φίλους, αλλά για να κατακτήσω νίκες και Πρωταθλήματα.»

Θύμισαν παλιότερες, παρόμοιες δηλώσεις του επίσης πρώην πρωταθλητή, Niki Lauda.

Ο Fernando στο Spa του 2001.                              O Niki στο Hungaroring του 2001.

Πριν από δύο περίπου χρόνια, τον Φεβρουάριο (22) του 2009, ο Αυστριακός έκλεινε τα 60 του χρόνια. Τα μέσα ενημέρωσης της πατρίδας του, δικαίως ενδιαφέρθηκαν για μια συνέντευξη με την ευκαιρία των γενεθλίων του η οποία τελικά δημοσιεύτηκε στην Austrian Times. Την εφημερίδα εκπροσώπησαν δυο σημαντικοί συντάκτες της. Η ειδικευμένη στα κοινωνικά Angelika Hager και ο οικονομικός συντάκτης Michael Nikbakhsh, ο οποίος πρόσφατα είχε λάβει την διάκριση του δημοσιογράφου της χρονιάς.

Read more...
 
Che και Juan Manuel (23.02.2011) PDF Print E-mail

Συνάντησε άραγε ο Juan Manuel τον «Che», σαν σήμερα (23 Φεβρουαρίου) πριν 53 χρόνια;

Αν και είναι μάλλον απίθανο, η τύχη τους έφερε στο ίδιο νησί τις στιγμές που έλαβε χώρα μια από τις πιο περίεργες ιστορίες στην ιστορία των Motorsports.

Ο λόγος λοιπόν, για δύο ιδιαίτερα σημαντικές προσωπικότητες από την Αργεντινή.

Ο (χρονολογικά) πρώτος γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1911 στο San José de Balcarce, παιδί Ιταλών μεταναστών. Πατέρας σοβατζής, οικογένεια εξαμελής, φτώχια μεγάλη. Ήταν ο Juan Manuel Fangio και τον Φεβρουάριο του ’58, δικαίως θεωρείτο ένας μύθος στο υψηλότερο επίπεδο αγώνων αυτοκινήτων. Ήταν ο «μαέστρος». Ο οδηγός που κέρδισε σχεδόν τους μισούς αγώνες F1 που συμμετείχε ενώ ξεκίνησε σχεδόν όλους από την front line. O πιλότος με τους πέντε παγκόσμιους τίτλους. Έφυγε από τη ζωή ειρηνικά τρεις εβδομάδες μετά τη συμπλήρωση των 84 χρόνων του.

Ο δεύτερος γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1928, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα βορειότερα, στο Rosario. Ήταν o Ernesto Guevara το μεγαλύτερο από τα συνολικά πέντε αδέλφια στην οικονομικά ευκατάστατη οικογένειά του. Ασθματικός από μικρός, σπούδασε Ιατρική, γύρισε τη Λατινική Αμερική με μοτοσυκλέτα και όταν αντιλήφθηκε πως είναι τα πράγματα στον πλανήτη, αποφάσισε αυτό που όλοι οι νέοι σκέφτονται αλλά λίγοι το επιχειρούν. Να αλλάξει τον κόσμο. Η ζωή του ήταν ένα κυνηγητό, μια εξέγερση. Έζησε, συμμετείχε στην Κουβανική επανάσταση, αλλά η συνέχεια θα ήταν, για αυτόν, ζοφερή.

Read more...
 
Λίγα λόγια, για τα 100 χρόνια του Monte (23.01.2011) PDF Print E-mail


Ένας αιώνας κύλησε από τότε που διοργανώθηκε για πρώτη φορά το rallye Automobile Monte Carlo. Μέσα σε αυτά τα 100 χρόνια πραγματοποιήθηκαν 79 αγώνες. Είναι ο πλέον ιστορικός αγώνας αυτοκίνητου. Τα πρώτα 500 μίλια της Ινδιανάπολις έλαβαν χώρα τον Μάιο του 1911, η πρώτη ανάβαση στο Pikes Peak τον Αύγουστο του 1916, και το πρώτο Le Mans τον Μάιο του 1923.

Τον Ιανουάριο του 1911, μόλις 23 αυτοκίνητα, ξεκίνησαν από 11 διαφορετικές πόλεις της Ευρώπης και μετά από 1.020 χιλιόμετρα νικητής αναδείχτηκε ο Γάλλος σπόρτσμαν Henri Rougier με μια επίσης Γαλλική Turcat-Méry 25 Hp.

Εκατό Γενάρηδες αργότερα, σαν από φάρσα της Ιστορίας, η νίκη πήγε πάλι σε ένα Γάλλο οδηγό, τον Bryan Bouffier, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν είχε σκοράρει ούτε πόντο στο IRC, και σε ένα Γαλλικό αυτοκίνητο. Peugeot 207. Παρεμπιπτόντως, συγχαρητήρια στον Δημ. Αμαξόπουλο για τον τερματισμό και την επίδοση (29ος) σε ένα τόσο απρόβλεπτο αγώνα.

Read more...
 
Εννιακόσιες δεκαεπτά ακραίες ιστορίες. (15.01.2011). PDF Print E-mail

Ότι οι 24 ώρες του Le Mans είναι ο αρχαιότερος αγώνας αντοχής αυτοκινήτων είναι γνωστό. Επίσης γνωστό είναι, ότι σε όλες τις διοργανώσεις του από 1923 και εντεύθεν, η νίκη ήταν τεράστια διάκριση. Αν μάλιστα υποτεθεί ότι από τη δεκαετία του ’60 αρχίζει σιγά – σιγά τόσο μια προσέλευση χορηγών όσο και μια εμπορική εκμετάλλευση των επιτυχιών, γίνεται σαφές πόσο σημαντική ήταν η επικράτηση όπως και πόσο υψηλό έπρεπε να ήταν το επίπεδο της ποιότητας των οχημάτων αλλά και της προετοιμασίας των ομάδων.

Μεταπολεμικά, από το ’49 που διοργανώθηκε και πάλι ο αγώνας, μετά την λαίλαπα του πολέμου και έως το 59, αυτά τα έντεκα χρόνια, συναντάμε 5 διαφορετικές νικήτριες μάρκες, (Ferrari, Talbot, Jaguar, Mercedes, Aston Martin). Τούτη η πολυφωνία άλλαξε ολοκληρωτικά την επόμενη δεκαετία, καθώς τα πρώτα 6 χρόνια η Ferrari δεν άφησε περιθώρια στον ανταγωνισμό, κυριαρχώντας με τις 250, 275 και 330.

Στο μεταξύ, το ’63 έρχεται η πρόταση του Henry Ford του 2ου προς τον Enzo Ferrari για εξαγορά της Ferrari. Το πιθανότερο είναι, ότι την πρόταση την προκάλεσε ο πανούργος Ιταλός για να τραβήξει την προσοχή της όμορης FIAT. Την άρνηση του Commendatore, ο Ford την εισέπραξε προσωπικά. Να μην λησμονούμε όμως και τα μεγέθη της εποχής τα οποία ήταν συντριπτικά αφού τα εργοστάσια Ford, τότε, απασχολούσαν 365.000 εργάτες και κατασκεύαζαν περισσότερα από 4.000.000 οχήματα ετησίως. Στον αντίποδα, στο Maranello έβρισκαν απασχόληση 450 εργαζόμενοι οι οποίοι κατασκεύαζαν όχι περισσότερα από 600 αυτοκίνητα στην ίδια μονάδα χρόνου. Κι όμως, παρά τη χαώδη διαφορά που χώριζε αυτούς τους κατασκευαστές, τα Ιταλικά πρωτότυπα κέρδιζαν το Le Mans, τα τελευταία έξι χρόνια.

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 Next > End >>

Page 5 of 5