H  Mercedes 300 SL, γεννήθηκε από την φιλοδοξία του Αμερικανού διανομέα του εργοστασίου,  γεννημένου στην Αυστρία, αλλά Αμερικανικής παιδείας  Maximilian Edwin Hoffman. Μετά λοιπόν τις επιτυχίες και την τεράστια απήχηση, που είχαν ένα ένθεν και εντεύθεν του Ατλαντικού η W194, με νίκες τόσο στις 24 ώρες του Man όσο και στην Carrera Panamericana, σκέφτηκε: «Γιατί όχι μια πολιτική έκδοση;». Πέρασε το ερώτημα στα κεντρικά στην Στουτγάρδη και αποδεχόμενοι την πρόκληση οι Γερμανοί, έκαναν την κίνηση.

Ο αρχισχεδιαστής Rudolf  Uhlenhaut και η ομάδα του, αφέθηκαν ελεύθεροι και έφτασαν στο γνωστό αποτέλεσμα. Η τεχνική πληρότητα, ήρθε μέσα από τη γενναία απόφαση να εγκαταλειφθούν τα καρμπυρατέρ Solex και να χρησιμοποιήσουν τον μηχανικό ψεκασμό της Bosch που εφοδίαζαν τους V 12 κινητήρες των εξαιρετικά πετυχημένων καταδιωκτικών Messerschmitt Bf 109.

Έτσι η ισχύς του τρίλιτρου εξακύλινδρου εν σειρά κινητήρα, αυξήθηκε κατά 25%, φτάνοντας τους 215 ίππους που έδιναν τελική ταχύτητα 260 χλμ/ώρα, Νούμερα μυθικά για το 1952.
Τούτα τα νούμερα θα ήταν αδιάφορα όμως, αν η εμφάνιση της 300άρας SL, δεν ήταν η συγκεκριμένη. Με τους χώρους περιορισμένους, φαρδύ κατώφλι και δύσκολη πρόσβαση η κατασκευή των θυρών με τους μεντεσέδες στη  οροφή ήταν σχεδόν μια αναγκαιότητα. Αυτή η κίνηση δημιούργησε την ασυνήθιστα όμορφη, εξωτική εικόνα. Από τις 1.400, 300 SL που κατασκευάστηκαν, το 80% πουλήθηκαν στην Αμερική, επικυρώνοντας πανηγυρικά τις προβλέψεις του M.E. Hoffman. Το τι συνέβη και από τα 11.000 δολάρια που στοίχιζε τότε, στις μέρες μπορούν να εκταμιευθούν σχεδόν δύο εκατομμύρια για την απόκτηση της, είναι λίγο πολύ κατανοητό.

Στην πατρίδα μας την είδαμε πρώτη φορά να κερδίζει το Δ.Ρ.Α. στην τέταρτη μόλις διοργάνωσή του, το 1956. Στις εικόνες το νικητήριο πλήρωμα, οι Walter Schock – Rolf Moll, εκκινούν, αξημέρωτα ακόμα της Πέμπτης 26 Απριλίου από το Παναθηναϊκό στάδιο. Στα μάτια των παρισταμένων, η 300άρα τότε, φάνταζε και ήταν ένα εξώκοσμο όχημα από το μέλλον.

Ένα χρόνο αργότερα, το ζεύγος Coton ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό τη διάκριση αλλά δεν τα κατάφερε. Παραδόξως η νίκη εκείνη τη χρονιά θα πήγαινε σε ένα άλλο ζευγάρι από την Γαλλία, στους Estager. Ήταν η μοναδική νίκη Ferrari στο Δ.Ρ.Α. όπως και η μοναδική νίκη μικτού πληρώματος.