Σε μια μέρα που, - Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014 PDF Print E-mail

φιλοδόξησε να γίνει Αλκυονίδα, που το πλησίασε αρκετά, αλλά δεν το κατάφερε έως τέλους, τι καλύτερο να συνδυάσεις υποχρεώσεις τινάς με ένα είδος ψυχαγωγίας.

Ψυχαγωγία βέβαια, δεν αποκαλείς τα λίγα χιλιόμετρα, που μεσολαβούν από την πρωτεύουσα μέχρι τον «Ισθμό», που χωρίζει τη Στερεά από την Πελοπόννησο, ενίοτε αποκαλούμενον και «αυλάκι», χαρακτηρισμός όχι ιδιαιτέρως τιμητικός για τον Χαρίλαο Τρικούπη και όσους εργάστηκαν πριν από 120 χρόνια ώστε να μετατρέψουν, την αρχαία Δίολκο σε διώρυγα. Τέλος πάντων, το αντικείμενο δεν είναι αυτό, αλλά οι εναλλακτικές διαδρομές που υπάρχουν στο να πας από το κλεινόν άστυ έως τα σύνορα του νομού Αττικής με εκείνον της Κορίνθου και να επιστρέψεις, αποφεύγοντας την λειτουργική, γρήγορη, ασφαλή αλλά τόσο αδιάφορη, μονότονη και τυποποιημένη εθνική αρτηρία.

Για μια τέτοια πρωτοβουλία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχεδόν οποιοδήποτε τροχήλατο μέσον. Αν όμως επιβαίνεις σε Honda Crosstourer γίνεται περισσότερο από ενδιαφέρον. Όταν μάλιστα δοθούν οι λεπτομέρειες αρχίζει να γίνεται και επικίνδυνα ευχάριστο.

Έχουμε λοιπόν ένα στιβαρό πλαίσιο όπου μέσα του φωλιάζει ένας V4 κινητήρας 1.237 κυβικών εκατοστών τα οποία αποδίδουν 127 ίππους. Αυτή η ισχύς περνά στον τροχό, ο οποίος αναρτάται σε μονόμπρατσο και όχι με την κλασσική διάταξη γραναζιών και αλυσίδας αλλά με άξονα και διαφορικό. Έχουμε επίσης και μια δεξαμενή καυσίμων σχεδόν 22 λίτρων, ένα αντεστραμμένο πιρούνι 43 χλστ. αλλά και 275 κιλά μάζας.


Σαββατάκι πρωί λοιπόν, μπροστά μας ο δρόμος που συνδέει την Μάνδρα με τα Μέγαρα, στην αρχή ανάμεσα από κωνοφόρα και αργότερα σε λιόδεντρα. Το φως χειμερινό μεν πλούσιο δε, το «κρυάκι» ανεκτό, η γη που έχει πρασινίζει από τις βροχές και το άδειο οδικό δίκτυο συμμαχούν με μια αρμονία προκειμένου να σε ηρεμήσουν, να σε ευχαριστήσουν.

Το traction control υπερευαίσθητο, κόβει αμέσως οποιαδήποτε τάση για γλίστρημα, παραμένει ενεργό για περισσότερο από ένα δεύτερο, εφόσον ο αναβάτης έχει ξεχαστεί στο «φούλ όπεν» ενώ η ισχύς, επανέρχεται αργά, προοδευτικά . Εκτός λειτουργίας του T.C., η μοτοσυκλέτα αλλάζει πολύ και θέλει αντίστοιχη προσοχή. Οι 127 ίπποι και τα 275 κιλά είναι μεγέθη που απαιτούν σεβασμό και εμπειρία αν δεν φιλτράρονται από τις ηλεκτρoνικές ασπίδες, καθώς σηκώνει πολύ εύκολα το μπροστινό και στην ελληνική άσφαλτο γλιστρά εξίσου εύκολα η ουρά, σε μια μεγάλη μάλιστα κλίμακα ταχυτήτων. Είναι ένα θαυμαστό δίκυκλο, που μπορεί να καταπίνει αποστάσεις με ταχύτητα και άνεση, που μπορεί να ελιχθεί μέσα στην πόλη με ευκολία, που θα καλύψει και λίγα χιλιόμετρα καλής ποιότητας χώματος.


Με όλες αυτές τις δυνατότητες γίνεται κατανοητό ότι αυτή η Crosstourer δυσκολεύεται να συμβρεθεί με την έννοια της οικονομίας. Αναλυτικότερα, απαιτεί προσπάθεια να ισορροπήσει στα 5λίτρα/100 χλμ. στον ανοικτό δρόμο με μέση ταχύτητα όχι μεγαλύτερη από 125 - 130 μ.ω.τ. Όσο δηλαδή καταναλώνει και ένα 300 SH με τον ίδιο ρυθμό, στις ίδιες συνθήκες και το μεν 300 SH μπορεί να πέσει αρκετά χαμηλότερα σε κατανάλωση, αλλά δεν ανεβαίνει πιο ψηλά σε μόνιμη σταθερή ταχύτητα. Αντίθετα η Crosstourer έχει ελάχιστα να κατέβει σε κατανάλωση και πάρα πολύ να ανέβει σε επιδόσεις. Αν πιεστεί φθάνει εύκολα τα 7λίτρα/100 χλμ, ενώ στιγμιαία, με βίαιες επιταχύνσεις σε ανηφόρα και διπλό φορτίο, μπορεί να «κάψει» και 3,8 χλμ στο λίτρο, τουτέστιν 26,3 λίτρα στα 100 χλμ! Ταυτόχρονα έχει μια εκπληκτική ευκολία να ξεπερνά τα 200 χλμ/ώρα από τα 120 με έκτη χωρίς καν να χρειαστεί να κατεβάσει. Μια λογική κατανάλωση, καθώς ο αναβάτης επιθυμεί να εκμεταλλεύεται τα χαρίσματά, τις δυνατότητες της θα κυμανθεί από 7 έως 8 λτ./100 χλμ Αν κάποιος θέλει να κάνει οικονομία δεν έχει λόγο να ανέβει στην συγκεκριμένη Crosstourer. Θα έχει εκταμιεύσει κάτι παραπάνω από 15.500 € για να κινείται με τρόπο, που οποιαδήποτε άλλα μοτοσυκλέτα υποπολλαπλάσιας αξίας, θα μπορούσε να κάνει. Μάταιο, έτσι;

Τέλος πάντων, μας πήγε εκεί που έπρεπε, έγινε ότι έπρεπε να γίνει και την ώρα που τα σύννεφα πύκνωναν στη δύση θολώνοντας το τοπίο, καθώς απομακρυνόταν το κλίμα της Αλκυονίδας μέρας, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Παλιά εθνική οδός, στην Κακιά Σκάλα ένα οδικό τμήμα που έχει ελάχιστες παρεμβάσεις, μεταβολές τα τελευταία 60 χρόνια, κι’ αν τα βράδια δεν υπήρχαν τα πορτοκαλιά φώτα της νέας Ε.Ο. να φτάνουν μέχρι τη θάλασσα, δεν θα είχε αλλάξει τίποτα.

Τέλειωνε η μέρα. Στους καθρέπτες της Crosstourer καθρεφτίζονταν στις αριστερές στροφές τα χρώματα της δύσης. Απόγευμα ήσυχο, η θερμοκρασία έπεφτε, η υγρασία επέστρεφε, η αίσθηση του κρύου γινόταν πιο έντονη. Υπάρχουν στιγμές που θες να γυρίσεις σπίτι.