Αvant garde Πρόκληση. Range Rover Evoque Si 4 (25.01.2011) PDF Print E-mail

Η Land Rover ήταν εμπροσθοφυλακή στον κόσμο της τετρακίνησης. Με το Range Rover Evoque επιχειρεί προκαλέσει και στο επίπεδο της αισθητικής.

Κοιτώντας στο παρελθόν βέβαια, ελάχιστα είναι τα κοινά σημεία των οχημάτων που έφεραν τετρακίνηση. Η πληθωρική έλευση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας άλλαξε σαρωτικά όχι μόνον το τεχνικό  επίπεδο αλλά και τη φιλοσοφία τους. Αυτό που επίσης συνέτεινε στην μεταμόρφωση τους ήταν η γιγάντωση της παραγωγής τους, που ήρθε να καλύψει αντίστοιχες ανάγκες ή τάσεις της αγοράς.

 

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Το πιο μικρό Range Rover, το Evoque, ήρθε στον κόσμο προκειμένου να ανοίξει τις πωλήσεις της φίρμας σε ευρύτερες κατηγορίες. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι και το πρώτο μοντέλο της Land Rover το οποίο προσφέρεται και σε εκδόσεις με κίνηση στους δύο τροχούς. Αυτό ανατρέπει την εικόνα που είχαμε στο μυαλό μας. Ξεχνάμε και την μεγάλη V8 καρδιά. Στρέφουμε την ματιά στο μπλε οβάλ και ιδού ένας δίλιτρος υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας με 240 ίππους, συναντούμε το σύστημα τετρακίνησης «All Terrain Response», ενώ αν ρωτήσουμε για κάποιον ορισμό θα ακούσουμε: cross coupe.
Όλα τα παραπάνω παραμένουν μια θεωρητική προσέγγιση. Μαζί τους και το ερώτημα που ετέθη από την αμερικάνικη γραφίδα (Car & Driver): “Μπορεί το στιλ να κυριαρχήσει στο χρηστικό βασίλειο;”



 

Ψάχνοντας τις απαντήσεις,
βρέθηκα παραμονές Χριστουγέννων μέσα στο Evoque μπλοκαρισμένος από μια ασφυκτική κίνηση στο ποτάμι που κάποτε χώριζε την Αθήνα κουβαλώντας και τις τύψεις της ύφεσης. Το γνωστό συνονθύλευμα συναισθημάτων που επιτάσσει μια συστολή όταν στις μέρες μας, χρησιμοποιείς οτιδήποτε ακριβό. Έπνιξα τις ευαισθησίες μου στην προσπάθεια να εντρυφήσω στο ηχοσύστημα. Όταν αργότερα αναζήτησα την γνώμη ειδικού τινός, άκουσα τα εξής: “Meridian, απλά κορυφαίο. Αν έπρεπε να βρω απαραίτητα κάποια αδύνατα σημεία, θα έλεγα ότι τα tweeter είναι λιγότερο αέρινα και τα midrange ελάχιστα πιο προβολικά.”
Κοιταχτήκαμε, κατάλαβε ότι δεν κατάλαβα, και κατάλαβα ότι αυτοί που ξέρουν, θα καταλάβαιναν.


Την επόμενη μέρα

Boxing day, που λένε και στην πατρίδα του Evoque καθώς ανοίγουν τα κουτιά (box) των δώρων των Χριστουγέννων βρέθηκα στις βόρειες κλιτείς της Πάρνηθος ανιχνεύοντας το περιστασιακό μου δώρο. Για να φθάσει έως εκεί, παρέμεινε ακλόνητο στην εθνική αρτηρία, κινούμενο με υψηλές ταχύτητες, ξεκούραστο για τέσσερις ενήλικες, ήσυχο με εξαιρετική ποιότητα κύλισης. Μόλις το περιβάλλον άλλαξε και η φαρδιά άσφαλτος έδωσε τη θέση της στο στενό λασπωμένο δρόμο το Εvoque αποκάλυψε τη δεύτερη φύση του. Την τετρακίνητα μαχητική. Παρά τα φαρδιά (235/60 - 18) ασφάλτινα “παπούτσια” δεν ένιωθες ανασφάλεια πάνω στην πυλώδη λάσπη. Έδειξε εξαιρετικές αναρριχητικές και καταρριχητικές ικανότητες αξιοποιώντας και τα αντίστοιχα συστήματα. Κάτοχοι λιγότερο επιβλητικών τετρακίνητων, που έτυχε να περάσουν έτειναν το βλέμμα τους, ενώ δυο σταμάτησαν και ζήτησαν τεχνικές λεπτομέρειες. Με ένα “τακίμι” κατάλληλων ελαστικών μπορεί να κάνει θαύματα. Η σχεδίαση του καπό θα αναγκάσει τον οδηγό ή τον συνοδηγό να κατέβει να ελέγξει όταν η κατωφέρεια είναι πολύ απότομη καθώς δεν έχει καλή οπτική επαφή στις περιπτώσεις που “χάνεται” το έδαφος.


Tελείωσε η λασπωμένη περιήγηση και καθώς το φως λιγόστευε, η επάνοδος στο λεκανοπέδιο έγινε μέσω Αγ. Μερκουρίου όπου το Evoque ξεδίπλωσε ένα ακόμα κομμάτι του χαρακτήρα του. Με τα συστήματα ελέγχου πρόσφυσης απενεργοποιημένα, θύμισε περισσότερο coupe και λιγότερο cross.

Ταχύ, ευχάριστο, με τα Pirelli Scorpion να ανταποκρίνονται άριστα είχε μεταμορφωθεί σε ένα στάδιο πριν τα GT. Παρά το αυτόματο κιβώτιο, η δυνατότητα αλλαγής των έξι σχέσεων με τα “αυτάκια”από το τιμόνι προσφέρει μια αίσθηση σπορ η οποία επιτείνεται από την ίδια του τη συμπεριφορά στην “στριφτερή” άσφαλτο.

 

 

 

 

 

 

Όταν επιστρέψαμε οίκαδε,
είχε νυχτώσει για τα καλά αλλά αποφασίσαμε να βγάλουμε το πιεστικό και να το καθαρίσουμε. Προσπαθώντας να το βολέψουμε με την όπισθεν, λογικά δυσκολευτήκαμε στις μανούβρες καθώς η σχεδίαση δεν βολεύει ιδιαιτέρως την οπισθοπορεία. Σαν τελειώσαμε όμως, το κοιτούσαμε μαζί με τον νεότερο της παρέας, οπότε διημείφθη ο εξής διάλογος.
-   Σου αρέσει;
-   Καλό είναι!
-  Δεν ρώτησα αν είναι καλό, αλλά αν σου αρέσει.
-  Transformers μου θυμίζει

είπε και χαμογέλασε θαυμάζοντας τις καθαρές, κόκκινες, μεταλλικές επιφάνειες.


Σκέφτηκα τι είχε μεσολαβήσει τις προηγούμενες ώρες και συμφώνησα. Αν και είμαι σίγουρος ότι εννοούσε άλλο πράγμα...