Χρήμα (15.01.2012)

Στη δύνη της ύφεσης, στον τρόμο του αύριο που έχει περιπέσει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία δύο χρόνια, αυτό που όλοι επιδιώκουν είναι το χρήμα.

Το κυνηγά ο δημόσιος τομέας ώστε να θρέψει το μόρφωμα που τόσες δεκαετίες δημιουργεί, το επιδιώκουν οι τράπεζες για να δικαιώσουν την ύπαρξή τους, το ποθεί το χρηματιστήριο για να συνεχίσει να ρολάρει η θεωρία του λαϊκού καπιταλισμού και το έχουν ανάγκη οι πολίτες ώστε να επιζήσουν.

Το χρήμα βέβαια, ανέκαθεν υπήρξε στόχος, κίνητρο, έπαθλο, αγαθό και κατάρα μαζί. Σχεδόν το ίδιο και η απουσία του. “Στην έλλειψή του χρήματος εστιάζεται η ρίζα όλων των κακών” κατέληξε ο G.B. Shaw.

Μεγάλη συζήτηση πάντα μπορεί να γίνει για το ποιός έχει τα χρήματα.

Μια θεοκρατική άποψη για αυτό το θέμα έχει η D. Parker:

Αν θες να μάθεις τι άποψη έχει ο Θεός για το χρήμα, πρόσεξε σε ποιους τα έδωσε”.

 

Το χρήμα υπάρχει παντού; Μια απάντηση δίνει ο R. Graves ισχυριζόμενος πως: “Δεν υπάρχει χρήμα στην ποίηση, αλλά δεν υπάρχει ποίηση και στο χρήμα.”

Ένας άνθρωπος που αποθησαύρισε απίστευτες ποσότητες χρήματος σε κάθε μορφή, ο Αρ. Ωνάσης διατυπώνει μια άλλη γνώμη: “Αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες όλα τα χρήματα του κόσμου θα ήταν άχρηστα.”

Μια γυναίκα όμως, που βίωσε τον πανικό του χρήματος, η Μ. Μonroe είπε πως: “Μια ηθοποιός δεν είναι μηχανή. Της φέρονται όμως σαν μηχανή. Σαν μηχανή του χρήματος”.

Σε κάθε περίπτωση το χρήμα κυριαρχεί, κάνοντας τους ανθρώπους να νοιάζονται περισσότερο για αυτό παρά για τις αρχές τους.

Το χρήμα μιλάει, αν και ο τραγουδοποιός B. Dylan έχει προχωρήσει κάπως περισσότερο στο “I' m only bleeding” ('65) γράφοντας: “Το Χρήμα δεν μιλά, βλαστημά. Αισχρότητα, αλλά ποιος ενδιαφέρεται;”