Μια εικόνα της ύφεσης.(01.11.2011) PDF Print E-mail

Οδηγούσα στην παραλιακή οδό της Ιτέας, 28η Οκτωβρίου το όνομά της, ανήμερα μάλιστα της εθνικής επετείου, με έναν λαμπρό ήλιο να φωτίζει τον Κορινθιακό και τους ορεινούς όγκους της Παρνασσίδας και της Γκιώνας.

Θυμούμενος τα επικά «Ακρόπολις» της δεκαετίας του ’70 , με το"ήσυχο" κομμάτι Itea in - Itea out, έστριψα δεξιά στην οδό Μεταμορφώσεως, όπως ακριβώς και οι τότε αγώνες, που κατέβαιναν από τον παλιό στενό δρόμο της Δεσφίνας για να ανέβουν προς Άμφισσα για τις περίφημες Καρρούτες. Πριν τη διασταύρωση με τον πρώτο κάθετο, στα αριστερά εγκαταλελειμένος μικρός σταθμός υγρών καυσίμων. Οι τιμές ακόμα αναρτημένες. 0.87 η super, 0.82 η αμόλυβδη, 0.72 το diesel.

Αυτές ήταν οι τιμές των καυσίμων μέχρι το 2005, ίσως και αργότερα. Μια εξαετία αργότερα είναι διπλάσιες και υπάρχει η εύκολη δικαιολογία της αύξησης της τιμής του πετρελαίου διεθνώς. Προφανώς όμως, στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης δεν παρατηρήθηκε αντίστοιχη αύξηση.

Το επόμενο πρωινό, περιδιαβαίνοντας την πρωτεύουσα αντιμετώπισα αυτήν την πλυμμηρίδα των ενοικιαστηριών και των πωλητηρίων κυρίως επαγγελματικής στέγης, σε κάθε δρόμο σε κάθε είδους ακίνητο. Χώροι που πριν 4 - 5 χρόνια ήταν δυσεύρετοι και αδρά πληρωμένοι, σήμερα δεν ενοικιάζονται, δεν πωλούνται ούτε μισοτιμής. Ταυτόχρονα το σύνολο των εργαζομένων έχει υποστεί σημαντικές απώλειες στα εισοδήματά του, έχει υποβληθεί σε μια άνευ προηγουμένου φορολογική επίθεση και η ανεργία καλπάζει σε δυσθεώρητα ύψη.

Αυτή είναι μια εικόνα της ύφεσης. Σημαντικά περουσιακά κομμάτια έχουν χάσει την μισή από την αξία τους, χωρίς μάλιστα έστω και έτσι να υπάρχει κάποιος που επιθυμεί να τα εξιοποιήσει, ενώ ταυτόχρονα αγαθά άμεσης και καθημερινής ανάγκης διπλασίασαν την αξία τους και το συντριπτικά μεγαλύτερο πλήθος των νοικοκυριών έχει βάσιμες ανησυχίες ότι φθάνει σε ένα οικονομικό αδιέξοδο.

Χθές ήρθε και ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ, ο οποίος με δηλώσεις του εκτίμησε πως : "Ήταν η ευγενής αμέλεια…των αγορών, η ευγενής αμέλεια των κυβερνήσεων, μεμονωμένα και συλλογικά, που επέτρεψε την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη", προσθέτοντας ότι «οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης θα έπρεπε να εφαρμόσουν αυστηρά τους κανόνες προτού αποδεχθούν ως μέλος την Ελλάδα.»

Ως άνθρωποι του 21ου αιώνα δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι οι αγορές και οι κυβερνήσεις υπέφεραν ή υποφέρουν από το σύμπτωμα της ευγενούς αμέλειας. Ούτε καν μεμονομένα από τα δυο χαρακτηριστικά. Αμέλεια ή ευγένεια. Πόσο μάλλον από το συνδυασμό.

Το κυρίαρχο ή καλύτερα το μοναδικό καύσιμο των αγορών, για τις κυβερνήσεις η τοποθέτηση καθίσταται λιγότερο απλή, είναι το ένστικτο του κέρδους που δεν ανατρέπεται από καμία συνθήκη, που δεν υπακούει σε κανέναν άλλο κανόνα, ανθρωπιστικό ή μη.