1956

Ο πρώτος Έλληνας πρωταθλητής αυτοκινήτου, φωτογραφημένος στα προπύλαια της Ακρόπολης των Αθηνών μαζί με τη λευκή Giulietta του. Είναι το εξώφυλλο του περιοδικού «Βολάν» της 21^ης Δεκεμβρίου 1956 ^{(διακρίνουμε, πάνω δεξιά, την τιμή του: Δρχ 5).}

Ήταν ο Κων/νος Νικολόπουλος το προφίλ του οποίου περιγράφεται ως ακολούθως από τον τύπο της εποχής:

«Δημοσιογράφος, και εκ των ιδιοκτητών της μεγάλης απογευματινής εφημερίδος «ΕΘΝΟΣ» είναι συγχρόνως ένας βετεράνος αγωνιστής, και κατέχει το αυτοκίνητον τόσον από τεχνικής πλευράς, όσον και τους αφορώντας τα αγωνίσματα διεθνείς κανονισμούς όσον ολίγοι εκ των Ελλήνων αυτοκινητιστών. Μανιώδης φίλος του σπορ του αυτοκινήτου διαθέτει πολύτιμον χρόνον δια την προαγωγήν και οργάνωσιν του σπορ αυτού, και αποτελεί ένα εκ των στυλοβατών της ωραίας προσπαθείας…»

Εκείνη τη χρονιά, ο Κ. Νικολόπουλος δεν κέρδισε σε κανέναν αγώνα την γενική κατάταξη. Αξιοποίησε όμως στο έπακρο το ισχύον σύστημα βαθμολογίας. Αγωνίστηκε με διάφορα οχήματα. Με Austin Healy στη δεξιοτεχνία Τατοίου (5^ος) και στον αγώνα ακριβείας- ταχύτητας στο Τατόι (4^ος). Με Opel στο «Ακρόπολις» (5^ος Έλλην 9^ος γενικής), και με τη λευκή Alfa Romeo Giulietta τους υπόλοιπους. Δηλαδή στις αναβάσεις Πάρνηθας (6ος), Ριτσώνας (7^ος), Χορτιάτη (6^ος) και στο Φθινοπωρινό ράλυ (7^ος). Κέρδισε την κλάση του στην Ριτσώνα, στην Πάρνηθα και στο Φθινοπωρινό. Αξιοσημείωτη και η προβολή των καυσίμων - λιπαντικών σαν μα πρώιμη χορηγία, στην πρώτη μόλις χρονιά θεσμοθέτησης του Πανελλήνιου τίτλου.

1957

Μάιος. Κώστας Σπηλιωτάκης – Στέφανος Ζάννος με Alfa Romeo GSV, στο τελευταίο Mille Miglia της ιστορίας. Πενήντα τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Στέφανος θυμάται σαν όνειρο εκείνες τις στιγμές στη Brescia, που βρέθηκε δίπλα σε θρύλους. Μοιράστηκε έναν αγώνα όπου συμμετείχαν ονόματα με ασήκωτο ειδικό βάρος, όπως ο τελικός νικητής Piero (silver Fox) Tarrufi, ή ο διεκδικητής von Trips.

Κάποιες φήμες εκείνη την εποχή, ήθελαν τον Γερμανό ευγενή, να κάνει πίσω προκειμένου να δώσει την ευκαιρία στον 51χρονο Tarrufi, να κερδίσει το Mille Miglia στην τελευταία του μάλιστα απόπειρα, προφανώς κατόπιν εντολής του Enzo, ο οποίος ήθελε η νικητήρια Ferrari να έχει Ιταλό οδηγό.

Μαζί τους, ο Olivier Gendebien, ο Peter Collins, αλλά και ο Louis Klemantanski που με την ιδιότητα του φωτογράφου, έκανε και μια σειρά από ανεπανάληπτες εικόνες κατά τη διάρκεια του αγώνα τον οποίον συνοδήγησε δίπλα στον Collins μέσα σε μια Ferrari 335 S Scaglietti Spider, αλλά και ο Stirling Moss που εγκατέλειψε όπως και ο ομόλογός του Hans Herrmann (Maserati 350S Fantuzzi) ή ο Umberto Maglioli που με μία Porsche 550 RS τερμάτισε 5^ος γενικής.

Σε αυτόν τον απίθανο γαλαξία αστέρων, σε αυτή την μοναδική σύναξη βρέθηκε τότε ο Στέφανος, και όχι μόνο παραβρέθηκε αλλά πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη του το σημαντικότερο έπαθλο, που, πέραν του Σπηλιωτάκη, ουδείς άλλος Έλληνας είχε, ή θα αποκτήσει ποτέ. Το κύπελλο του τρίτου της κλάσης GT 1,3 με το όνομα του κόμη Franco Mazzoti χαραγμένο πάνω του, όπως και το μικρό κόκκινο λογότυπο του αγώνα. Το ίδιο ισχυρή βέβαια είναι η ανάμνηση της προσπάθειας που ξεκίνησε δύο λεπτά μετά την 1^η νυκτερινή της 11^ης Μαίου από την Piazza Vittoria της Brescia για να τελειώσει μετά από 12ωρ.48’54’’ και 1.597 χλμ στο ίδιο σημείο. Ήταν και το τελευταίο Mille Miglia της ιστορίας, αφού το τρομερό δυστύχημα του Ισπανού ευγενή Αlfonso de Portago αποτέλεσε το κομβικό σημείο για την πολιτική απόφαση της απαγόρευσης του αγώνα.

1959

Ο πρώτος διπλός Έλληνας πρωταθλητής, ο Άλκης Μίχος, στην εκκίνηση του Ζ' Δ.Ρ.Α. ('59). Συνοδηγός του ένας άλλος λάτρης των Αlfa, ο Χ. Θεοδωρακόπουλος. Μετά από60 ώρες και 3.100 χιλιόμετρα, θα τερματίσουν 4οι γενικής και δεύτερο ελληνικό πλήρωμα. Πίσω του διακρίνεται η Chevy του Τζώνυ.

Στο τέλος της χρονιάς, ο Άλκης θα γίνει ο πρώτος διπλός πρωταθλητής, κατακτώντας τόσο τον τίτλο Ταχύητας όσο και αυτόν του Τουρισμού. Είχε κερδίσει την κλάση του στη Ριτσώνα, την γενική στην Κέρκυρα, καθώς και την πρώτη θέση ανάμεσα στους Έλληνες συμμετέχοντες στη Φιλέρημο και στο σιρκουί της Ρόδου. Πάντα με Alfa Romeo.