Paris 2008 (13.01.2009) - πράξη δεύτερη PDF Print E-mail
Article Index
Paris 2008 (13.01.2009)
πράξη δεύτερη
πράξη τρίτη
All Pages

Πράξη δεύτερη

Σκηνή πέμπτη.

Η επόμενη μέρα.

Όπως κάθε σοβαρή μητρόπολη που σέβεται την παράδοση και τον εαυτό της, το Παρίσι τις πρωινές ώρες είναι παραδομένο στα δεσμά του κυκλοφοριακού χάους. Μικρές αποστάσεις, που χρειάζονται πολύ χρόνο για να διανυθούν. Ευρείες λεωφόροι με παγωμένο το σιδερένιο ποτάμι που θα έπρεπε να ρέει, αλλά και στενότεροι δρόμοι, με τα οχήματα ακινητοποιημένα, τις διασταυρώσεις μπλοκαρισμένες. Αρκετοί κατεβαίνουν από τα μέσα μεταφοράς ώστε να διανύσουν ταχύτερα πεζή, τα τελευταία πεντακόσια μέτρα προς την έκθεση

Σκηνή έκτη.

Και εγένετο φως. Κάτω από το τεχνητό, λαμπρό φως οι βιομηχανίες εκθέτουν τις νέες προτάσεις τους. Οι εμπειρότεροι, ψιθυρίζουν πως: «το Παρίσι γίνεται Φρανκφούρτη» εννοώντας ότι η γαλλική έκθεση καταλαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερους χώρους. Είναι βεβαίως ένα τεράστιο παζάρι, είναι μια μάχη ενός ευρύτερου πολέμου καθώς ο κάθε εκθέτης διεκδικεί με σφοδρότητα μεγαλύτερο τμήμα της αγοράς από τον άλλον. Μερικοί χρησιμοποιούν, αντί της λέξεως «τμήμα», τον όρο «πίτα».

Παρακαλώ, να μου επιτραπεί να τον αποφύγω, διότι μου θυμίζει την χορτόπιττα που έφτιαχνε η θεία Παναγιώτα στο χωριό, ανάμνηση απλησίαστης γευστικής ομορφιάς. Ενίοτε μου θυμίζει και την απεχθή κατάσταση μέθης, οινόφλυγος τινός.

Σε κάθε περίπτωση όμως 326 εκθέτες από 25 διαφορετικές χώρες δεν ήρθαν εδώ για λόγους αναψυχής.

 

Σκηνή εβδόμη.

Ένα ανδρικό, ασυνήθιστο σε τέτοιες περιπτώσεις, μυαλό θα χρειαστεί λίγο χρόνο να διαχωρίσει τι έκθεση μοντέλων είναι. Η γυναικεία παρουσία είναι τόσο σημαντική, ώστε να εγκλωβίζει το βλέμμα των παραδοσιακών αρσενικών, περισσότερο από τα τετράτροχα. Ο ανταγωνισμός μοντέλων τελικά, δεν είναι μόνο ανάμεσα στα αυτοκίνητα, αλλά σε δεύτερο επίπεδο εξελίσσεται, ανάμεσα στο μέταλλο και τη σάρκα. Έτσι, οι αυτοκινητοβιομηχανίες μετά τη σκληρή προσπάθεια ανάδειξης των νέων προτάσεων, τις αμπαλάρουν με την αντίστοιχη γυναικεία παρουσία.

Ακριβώς όπως και στο προϊόν αυτοκίνητο, έτσι και σε αυτό το επίπεδο υπάρχουν τα πάντα. Από fame fatale έτοιμες να κατασπαράξουν σε ελάχιστους χρόνους δυνατά χαρτοφυλάκια, έως την κοπέλα της διπλανής πόρτας. Βαριά μακιγιαρίσματα, εντυπωσιακά άκρα, πόζες με έντονο σεξισμό, ένδυση με ελάχιστο ύφασμα που αδυνατεί να καλύψει την νεανική επιδερμίδα αλλά και το αγνό βλέμμα της άδολης λευκής ύπαρξης, που ακόμα δεν αποπλάνησε, ούτε καν αντίκρισε ο Μεσογειακός ήλιος.

 

Σκηνή όγδοη.

Μεσημεριανό γεύμα, στο εστιατόριο της Ford. Τίποτα ιδιαίτερο. Ούτε σκέψη για τον ιχθύ, και το αρνάκι πολύ γαλλικό για ελληνικά γούστα. Ο οίνος όμως εξαίρετος. Η μικρή κουβέντα απρόσμενα εξελίχθηκε σε συζήτηση ουσιαστική για τους συνδαιτυμόνες, αδιάφορη για την πλειοψηφία των αναγνωστών. Ακούμπησε τα ήθη της εποχής, τα εργασιακά, τα συναδερφικά, θαρρώ, με ειλικρίνεια. Σαν πολλές συζητήσεις, δεν κατέληξε κάπου, και η κάθε πλευρά παρέμεινε πιστή στα πιστεύω της.

Πολύ ανθρώπινο. Αυτό που δεν ήταν και τόσο ανθρώπινο, για όσους τουλάχιστον ενδιαφέρονατι ή θίγονται, ήταν η αίσθηση δικαίου που δείχνει να πνίγεται καθημερινώς μέσα στα συμφέροντα.

Αυλαία.