Από την 20η στην 21η – (Τετάρτη 21η Απριλίου 2021) PDF Print E-mail

Μέχρι πέρσι αυτές οι διαδοχικές μέρες του Απρίλη, η 20η και η 21η, μου γεννούσαν εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα. Την 20η Απριλίου του ’35 γεννήθηκε η μητέρα μου. Μέρα και αιτία  χαράς, όπως κάθε γενέθλια ημερομηνία προσώπου, που άφηνε θετικό, γλυκό και νόστιμο, ανθρώπινο στίγμα πίσω του.


Την επόμενη μέρα το κλίμα αντιστρεφόταν. Την 21η Απριλίου του ’67, το ρολόι της Ελλάδας, άρχισε να γυρνά πίσω, σε εποχές ζοφερές. Σε μέρες ντροπής και νύχτες γελοιότητας. Ο Μεσαίωνας επέστρεφε πλήρης βίας, κακογουστιάς και παλιανθρωπιάς, με τη βοήθεια των συμμάχων μας και στήριγμα την ατολμία μας.

 

Κι’ έτσι σε αυτές τις ημερομηνίες το ευχάριστο και το όμορφο διαδεχόταν το δυσάρεστο και το άσχημο. Ακόμα και μετά το ΄74, διότι οι μνήμες είναι σαν τα γραπτά. Μένουν, δεν ίπτανται.  Δεν αποχωρούν. Χτίζουν το μέλλον, μαζί με την έλλειψη εμπιστοσύνης.

Φέτος, όμως, δεν είναι το ίδιο. Είναι η πρώτη 20η Απριλίου που το ευχάριστο της επετείου δεν έχει χώρο. Δεν έχει ούτε λόγο.

Στέκομαι αναποφάσιστος σε αυτή τη δεύτερη πανδημική άνοιξη, καθώς από τα τόσα που θυμάμαι στα κοινά μας 63 περασμένα  χρόνια, με την απούσα πλέον μητέρα μου, δεν μπορώ να εκτιμήσω αν θα χαιρόταν στην  περίπτωση που η φύση της χάριζε λίγο εγκόσμιο χρόνο ακόμα.

Φοβούμαι, πως όχι.

 

 

 

 

 


Λίγο μετά την Κατοχή, με τα χαμόγελα έστω και συγκρατημένα να έρχονται, μαζί με τα σταυρουδάκια και τους λευκούς γιακάδες.