Πέτρος Κουβάτσος – (Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018). |
Ο Πέτρος Κουβάτσος, ήταν το πρώτο θύμα των Ελληνικών αγώνων αυτοκινήτου. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια αγώνα πρωταθλήματος, δεμένος, με κράνος, νούμερα στις πόρτες μπροστά σε δεκάδες εμπλεκόμενους και, το κυριότερο, μπροστά στη σύζυγό του Καίτη. Δεν ήταν κάποιος ενθουσιώδης νεαρός. Ήταν 38 ετών, παντρεμένος, οικογενειάρχης με δύο παιδιά, τη Λύντια και τον Δημήτρη, πολιτικός μηχανικός, στην πιο δημιουργική ηλικία του. Το μοιραίο συνέβη στην τελευταία δεξιά στροφή της ανάβασης Φιλερήμου στην Ρόδο, το Σαββάτο 27 Ιουλίου 1963. Πριν από πενήντα πέντε χρόνια, ακριβώς. Ας δούμε κατ' αρχάς, το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Εθνος», της 29ης Ιουλίου πως περιγράφει τα συμβάντα.
Η Giulia μετά το συμβάν. Απολύτως απίθανο να βγεί ο οποιοσδήποτε ζωντανός από αυτό το όχημα.
Είναι σημαντική επίσης, η μαρτυρία του νικητή εκείνης της ανάβασης, του Γιώργου Ραπτόπουλου ο οποίος βλέποντας στις δοκιμές τον Πέτρο να στρίβει στην συγκεκριμένη στροφή, θεώρησε ότι περνούσε τα όρια. Στον τερματισμό υπήρχε το καφενείο του Παντελή, τόπος συνάθροισης των αγωνιζομένων κατά τις δοκιμές, όπου συζητούσαν όλα τα αγωνιστικά θέματα. Σε μια από αυτές τις συναντήσεις, λοιπόν, ο Γιώργος είχε πει στον Πέτρο ότι από τη τελευταία δεξιά, περνούσε σχεδόν εκτός ορίων. Ψάχνοντας τα γιατί αυτού του δράματος οι απαντήσεις βρίσκονται ανάμεσα στην άτυχη στιγμή και την ύπουλη εσωτερική πίεση που συχνά επηρεάζει όσους αγωνίζονται με φιλότιμο, εγωισμό και μαχητικότητα. Άλλες φορές, καθώς προσπαθούν το κάτι παραπάνω, τα καταφέρνουν, άλλες φορές όχι.
Μάρτιος 1962. Εκκίνηση Εαρινού ράλυ. Ο Πέτρος στο τιμόνι, με συνοδηγό στην ID 19 τον Πωλ Γιαννικώστα. Δίπλα στον οδηγό ο Παύλος Ραλλίδης και ο Κώστας Νικολόπουλος. Λίγες ώρες αργότερα θα τερμάτιζαν στην 4η θέση.
Απρίλιος 1963. Αναβάση Πάρνηθας. Πρώτη εμφάνιση με την πράσινη Giulia. Έκτος γενικής πίσω από τη E type του Μίμη Μαρκομιχελάκη. Στην εικόνα, πίσω από το νεότευκτο ξενοδοχείο Mont Parnes, με φόντο τα ραντάρ που διακρίνονται μέσα σε νέφη. Τον κινητήρα του αυτοκινήτου είχε επιμεληθεί ο Ιταλός μοτερίστας Conrero, σπεσιαλίστας σε αυτό.
Στο τελευταίο του ράλι, το ΙΑ΄ Ακρόπολις, ο Πέτρος συμμετείχε με την Giulia και συνοδηγό τον Νίκο Καπετανάκη. Στο ενσταντανέ από την εκκίνηση, ο Παύλος Ραλλίδης, ευθυτενής και άψογος μέσα στο κοστούμι του, σηκώνει τη γαλανόλευκη στην νυκτερινή Διον. Αρεοπαγίτου. Η συμμετοχή θα εγκαταλείψει, όταν από ένα λάθος την ώρα που οδηγεί ο Νίκος μέσα στο βροχερό βράδυ θα βγουν από το δρόμο. Το αυτοκίνητο δεν θα πάθει το παραμικρό, αλλά έχοντας ακουμπήσει με την κοιλιά του, χρειάζεται περισσότερα από τέσσερα χέρια για να ξεκολλήσει. Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, ο Νίκος θα είναι ο μόνος αγωνιζόμενος που θα γνωρίζει από την πρώτη στιγμή (πέραν του Τζώνυ, που είχε ήδη τερματίσει και ήταν παρών στο συμβάν) ότι ο Πέτρος είχε καταλήξει ευθύς αμέσως. Καθώς έφυγε το ασθενοφόρο από την εκκίνηση για ν’ ανέβει πάνω σκαρφάλωσε στο μαρσπιέ κι ήταν μπροστά όταν ο γιατρός προσπαθούσε ανεπιτυχώς να βρει σφυγμό ή πίεση στο κορμί του Πέτρου. Εκείνο το γλυκό, ανοιξιάτικο βραδάκι της εκκίνησης του ΙΑ΄ Δ.Ρ.Α., βέβαια, τίποτα δεν προμήνυε το τραγικό γεγονός που θ’ ακολουθούσε.
Iούλιος 1963. Γαλήνη Πόρος. Λίγες μέρες πριν το αγωνιστικό διήμερο στη Ρόδο. Στην αυλή της Γαλήνης, ενός σπιτιού του 19ου αιώνα, απ’ όπου παρέλασαν προσωπικότητες και προσωπικότητες όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Γιώργος Σεφέρης, εκείνη την εποχή ήταν και τόπος συνάντησης των Ελλήνων αγωνιζομένων από τους φιλόξενους οικοδεσπότες Έρα και Στέφανο Ζάννο. Στην εικόνα διακρίνονται από δεξιά, η θυγατέρα του Πέτρου, Λύντια, ο Πέτρος, ο Άλκης Μίχος συνομιλών μετά της ξανθής κυρίας, στο βάθος με το μαγιό ο Γερμανός Wolfgang Levy, και με τη ναυτική φανέλα ο Στέφανος που ταΐζει την θυγατέρα του Tατιάνα. Ο Levy, νικητής του Δ.Ρ.Α. το 1959, συχνός επισκέπτης στην Ελλάδα, νικητής της ανάβασης Φιλερήμου το ΄60, είχε τραυματιστεί την επόμενη μέρα, ανήμερα δεκαπεντάυγουστο στον αγώνα ταχύτητας στη Ρόδο, αρκετά σοβαρά. Έφερε συντριπτικά κατάγματα στα άκρα και χειρουργήθηκε στο νοσοκομείο της Ρόδου με επιτυχία.
Ρεπορτάζ , από το περιοδικό «Βολάν», για την επόμενη μέρα του δυστυχήματος.
Πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, η προτομή του Πέτρου, στέκεται στο εσωτερικό της τελευταίας δεξιάς στροφής της ανάβασης Φιλερήμου. (φωτό Φ. Τσάκαλος) |