για τα 70χρονα του Zuffenhausen (μέρος ΙΙΙ/IV) – (Σαββάτο 4 Αυγούστου 2018) PDF Print E-mail

μέρος τρίτο από τέσσερα (Ιούνιος 2009 - Ιούλιος 2012)

Ποιός θα μπορούσε να περιμένει πως 44 χρόνια μετά την κατασκευή της, και την εξαγωγή στην Αμερική, αυτή η 911 Τ, θα κυλούσε τους τροχούς της στις χωμάτινες επιφάνειες, γύρω από την τεχνητή λίμνη του Σμοκόβου;

 

 

Ιούνιος 2009. Σε σύγκριση με την προκάτοχο, o κυβισμός της  νέας Boxster από τα 3.387 κ.εκ. ανέβηκε στα 3.436, παρασύροντας την ιπποδύναμη από τους 295  στους 310 ίππους στις 6.400 σ.α.λ. Σχετικά αδιάφορα όλα τούτα μπροστά στη χαρά της οδήγησης. Από το Γραμματικό για τον Βαρνάβα, με την κόκκινη Boxster S, εξοπλισμένη με PDK να δείχνει τα χαρίσματά της σε μια διαδρομή που αποτελούσε κομμάτι των ασφάλτινων εξωπρωταθληματικών ράλυ.

Γνωστών και με τον υποτιμητικό όρο «μαϊμούδες» υπό την έννοια ότι εφ’ όσον δεν διεξάγονταν σε χωμάτινη επιφάνεια και δεν προσμετρούσαν σε κάποιο θεσμό, δεν ήταν γνήσια.


Μολοντούτο εξέθρεψαν γενιές και γενιές οδηγών, ήσαν πολύ φτηνότερα και διατηρούσαν υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Θέριεψαν προς το τέλος της δεκαετίας του ’70, αρχές της δεκαετίας του ’80. Η ευρύτερη περιοχή της Αττικής μπορούσε τότε να φιλοξενήσει πολλούς από αυτούς και ήταν η ανοικοδόμηση που σιγά - σιγά τα έθεσε εκτός πραγματικότητας.

 

Είτε υποτεταγμένες στο ένστικτο επιβίωσης, είτε παραδομένες στο σύνδρομο της απληστίας, οι αυτοκινητοβιομηχανίες ωθούνται σε παραδοξότητες. Για την Porsche παράδοξη κίνηση θεωρείται, η κατασκευή τετράπορτων, τετραθέσιων οχημάτων. Βεβαίως, η αρχή της παραδοξολογίας ξεκίνησε στις αρχές του τρέχοντα αιώνα (2002) με την παρουσίαση της Cayenne. Η κίνηση ήταν επιτυχής για τα εμπορικά δρώμενα και όταν οι οικονομικοί δείκτες είναι αισιόδοξοι, οι ιδεολογίες αφήνονται στην τύχη τους, δηλαδή να υποφέρουν.

Η Panamera ήρθε να εντείνει την παραδοξότητα. Μια τεράστια καρότσα με αντίστοιχη μάζα, με πανίσχυρο, σχεδόν πεντάλιτρο V8 κινητήρα, με τη συνδρομή του γνωστού και εξαίρετου PDK, ενίοτε τετρακίνητη, με ρυθμιζόμενες αεραναρτήσεις και επιδόσεις καλού αγωνιστικού αυτοκίνητου προφανώς είναι μια ανορθρογραφία για τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του εργοστασίου. Για αυτούς Porsche σημαίνει μόνον διθέσιο, δίπορτο όχημα, με φλατ 6 μοτέρ που παράγει ήχο στριγκό και μια όχι τόσο φιλική ή εύκολη συμπεριφορά στη γρήγορη οδήγηση.

 

Βεβαίως οι απόψεις των φανατικών είναι τόσο σεβαστές όσο και χρήσιμες για να διατηρούν το μύθο της μάρκας στο διηνεκές αλλά όταν μιλούν τα λογιστήρια και οι marketers, οι απόψεις των υπολοίπων δεν απασχολούν.

 

Αυτή λοιπόν η τετράπορτη, τετραθέσια πρόταση αποτελεί πέρα από οτιδήποτε άλλο μια πλατφόρμα εφαρμογής όλων των τεχνολογιών αιχμής. Είναι κατά κάποιο τρόπο ένα κινούμενο τεχνολογικό πάρκο και μπορεί να γίνει ποθητή και μόνο για αυτό. Αν προστεθεί και το μαγικό σήμα, το σκηνικό ολοκληρώνεται.

 

Η Panamera είναι  ένα άριστο αγαθό που καλείται να καλύψει κάποια όνειρα όσων έχουν τις αντίστοιχες δυνατότητες, αλλά και ένα προϊόν με το οποίο μια φημισμένη βιομηχανία επιχειρεί (και καταφέρνει) να ανοίξει τον κύκλο παραγωγής της και τη κερδοφορία της, χάνοντας όμως τμήμα της ταυτότητάς της.

 

 

Γενάρης του ’10. Στα προεόρτια του Μνημονίου. Ζούσαμε επίσης στην εποχή του διαδικτύου και των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους, που στις περισσότερες περιπτώσεις παρέμεναν άγνωστοι, είχαν εμπορικές συναλλαγές.

Κάπως έτσι αυτές οι  δυο 911 μας είχαν έρθει από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Η κίτρινη, γνωστή και με το όνομα tweety φορτώθηκε από το Kentucky των Η.Π.Α. και κατέφθασε στο Αττικό φως, τον Απρίλη του ’08, τριάνταδυο χρόνια αργότερα από την κατασκευή της. Στο τέλος της πρώτης δεκαετία του του 21ου αιώνα, οι τιμές των παλαιών 911 ήταν ακόμα προσιτές. Αργότερα άρχισε μια αδικαιολόγητη άνοδος. Αδικαιολόγητη με την λογική πως η μεγάλη αύξηση ζήτησης δεν μπορεί να ερμηνευτεί με όρους αυτοκινητικής αγάπης.

 

Με καθαρά ασφάλτινους προσανατολισμούς ο tweety, δέχτηκε άπειρες περιποιήσεις, αλλαγές σε αντίστοιχες εργατοώρες από τον ιδιοκτήτη του ο οποίος μετά από μια δεκαετία τον έχει και τον χαίρεται.

 

Παρόμοια προέλευση είχε και η γαλάζια μαύρη. Ακόμα πιο παλιά, καθότι μοντέλο του ΄69, με χωμάτινο εξοπλισμό αν και ξέπνοη από ισχύ. Όχι το ευκολότερο για το χώμα (γνωστό αυτό), με την δεύτερη ταχύτητα να έχει τάσεις αυτόβουλης ανεξαρτητοποίησης από το κιβώτιο (γνωστό και αυτό), αλλά με τον ήχο που παράγουν οι φλατ έξι και με ένα πολύ προσεγμένο εσωτερικό ήταν διασκεδαστική και ευχάριστη.

 

 

 

Γενάρης του ’12. Η νέα Carrera, έρχεται φορτωμένη με αρκτικόλεξα όσο ποτέ. Η σωρεία των ηλεκτρονικών εφαρμογών την καθιστούν κινούμενο εργαστήριο. Ξεκινώντας από το Porsche Dynamic Chassis Control, που αναδιαρθρώθηκε εκ βάθρων θέτοντας νέα δεδομένα για την πλευρική επιτάχυνση, για το πως περνά πιο αποτελεσματικά η δύναμη στους τροχούς.

Συνεχίζοντας με το Porsche Torque Vectoring, που προσφέρεται σε δυο εκδόσεις, την μηχανικά ελεγχόμενη η οποία επεμβαίνει από 22 έως 27% στη διολίσθηση του διαφορικού  που “παντρεύεται” με το μηχανικό κιβώτιο και την ηλεκτρονική που συνοδεύει το PDK. Σημαντική εξέλιξη φέρει και το PASM, το σύστημα της ενεργής ανάρτησης. Τέσσερις νέοι πλευρικοί  αισθητήρες τοποθετήθηκαν στους τροχούς με αποτέλεσμα να προσφέρουν ακόμα καλύτερο έλεγχο, ευστάθεια, άνεση και μικρότερες αποστάσεις επιβράδυνσης.

Για όσους τους κουράζει αυτή η μικρή απαρίθμηση εφαρμοσμένης τεχνολογίας, μια και μόνο εικόνα από ένα πέρασμα από τον υδροβιότοπο L' Albufera νότια της Βαλένθια, μπορεί να τους αποζημιώσει. Αν και χωρίς δράση, αφού οι τροχαίοι στην Ισπανία δεν φημίζονται ούτε για την συγκαταβατικότητά τους, ούτε πολύ περισσότερο για την δυνατότητα επικοινωνίας.

 

Ιούλιος ’12. Εξι μήνες αργότερα, η ίδια έκδοση σε έδαφος Ελληνικό. Και τι πιο αναμενόμενο να βρεθούμε στο βουνό που συστήθηκε το γερμανικό εργοστάσιο ως μέλλουσα αυτοκινητική δύναμη. Γρήγορα διεπίστωσα, πόσο εύκολο είναι να κινηθείς αξιοπρεπώς γρήγορα, που σχεδόν είχα χάσει τον ενθουσιασμό μου. Ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που, υποθέτω, ότι ένοιωθε ο Γερμανός κόμης όταν κυρίευε το ελληνικό βουνό τον Μάιο του '58.

Δεν είχα ποτέ την τύχη να οδηγήσω μια 550 Spyder αλλά φαντάζομαι, για να μην γράψω ότι είμαι βέβαιος, πως έπρεπε να ήσουν χειριστής ολκής για να πάρεις έστω και το 70% των δυνατοτήτων της, πόσο μάλλον κάτι πολύ περισσότερο, ώστε να φθάσεις “πάνω” σε εξήμισι λεπτά. Τότε.

Πρόσεχα, όσο μπορούσα, το όργανο που κατέγραφε τις επιταχύνσεις σε πραγματικό χρόνο και όταν αργότερα διάβασα ένα σχετικό κομμάτι στο “CHRISTOPHORUS”, το εταιρικό περιοδικό της Porsche, όπου ο Gunter Ofenmacher έσπρωχνε μια λευκή Carrera S στα όρια της μέσα στο Leipzig, κατάλαβα την προσέγγιση. Ο χορός της κίτρινης τελείας, σου δείχνει πόσο καλά επιβραδύνεις, στρίβεις, επιταχύνεις.  Άλλο ένα βοήθημα στην τρανή αλλά ψυχρή ψηφιακή εποχή που διάγουμε.

 

επόμενη και τελευταία συνέχεια Κυριακή 12 Αυγούστου