Μέσα σε έξι μέρες, η τύχη το 'φερε, να διαβώ το κατώφλι τριών μουσείων. Μόνον η μια από αυτές τις επισκέψεις ήταν προγραμματισμένη. Η πρώτη, που έγινε Κυριακή μεσημέρι στα ημεδαπά. Οι δύο επόμενες, στο Innsbruck την επόμενη Πέμπτη, και στα ορεινά του Αυστριακού Τιρόλο την Παρασκευή,, ήταν απρογραμμάτιστες και τυχαίες.

^{Αρχαιολογικό μουσείο Τεγέας. Αρκαδία.}

Με ολότελα διαφορετικές θεματικές και ακολούθως διαφορετικά μέσα παρουσίασης. Είχε το ενδιαφέρον της, αυτή η διαφορετικότητα. Ελπίζω να την ακολουθήσω αντικειμενικά.

Κυριακή μεσημέρι λοιπόν, κάτω από έναν βαρύ ουρανό, οι συνθήκες ήταν ιδανικές στο αρχαιολογικό Μουσείο της Τεγέας, διότι σε όλη διάρκεια της παραμονής της τριμελούς παρέας μας, ήμαστε οι μοναδικοί επισκέπτες. Με την άφιξη αναχώρησε ένα πούλμαν και με την αναχώρησή μας έφτασε ένα άλλο. Ο χαμηλός φωτισμός, η μπλε ανταύγεια που στεφάνωνε την οροφή, μαζί με την απόλυτη ησυχία που επικρατούσε δημιουργούσαν ιδανικές συνθήκες.  Και τότε μέσα στους πέτρινους τοίχους του, ξεπρόβαλε αυτό που σχεδόν πάντα, κάνει το παρόν να ντρέπεται.

Το παρελθόν. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα το παρελθόν Μας, αν και πολύ θα ήθελα να είναι έτσι. Για το περιεχόμενο του Μουσείου θα επανέλθω σε άλλη ενότητα, ας σημειώσω όμως, ότι ο φροντισμένος του χώρος, έχει δεχτεί, με μέτρο, το τελευταίο χάδι της τεχνολογίας. Οθόνες αφής, παρέχουν πλούτο πληροφοριών, στην Ελληνική και αγγλική γλώσσα. Το ίδιο ισχύει και για τις ετικέτες που συνοδεύουν τα εκθέματα, ενώ για τους ανθρώπους που έχουν χάσει το φως τους, υπάρχει και η πρόνοια πινακίδων με τον κώδικα Μπράιγ.

^{...Τεγέα                                                                                                          ...Tirol}

Πέμπτη πρωί, κάτω από έναν λαμπρό χειμωνιάτικο ήλιο, αλλά με θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν και δεν θα γράψω καμιά πρωτοτυπία, αν υποστηρίξω ότι η κεντρική ευρώπη φημιζόταν περισσότερο για τις ψυχρές πολιτικές της, παρά για τους ήπιους χειμώνες της. Ισως να φταίει κι ο Δίας για αυτό, αν κάτι από την ελληνική Μυθολογία, δεν είναι και τόσο Μυθολογία. Τέλος πάντων, θα ήταν σφάλμα, αφού υπηρεσιακές ανάγκες μας έφεραν νωρίς το πρωί στην πρωτεύουσα του Τιρόλο, να μην επισκεφτούμε το μουσείο Tirol Panorama. Σε ένα μοντέρνο οίκημα, μας  προσφέρει ένα ταξίδι στην ιστορία του τόπου.

Εκεί που βρίσκεται το μουσείο σήμερα, έλαβαν χώρα, το 1809, οι συγκρούσεις μεταξύ των στρατευμάτων του Ναπολέοντα και των επαναστατών του Τυρόλου με επικεφαλής τον Andreas Hofer. Η πιο κρίσιμη μάχη ήταν του Bergisel, όπου οι ντόπιοι αντιστάθηκαν στους εισβολείς. Μια πελώρια, κυκλική (360 μοιρών), τοιχογραφία συνολικής επιφανείας χιλίων τετραγωνικών μέτρων, περιγράφει εξαίσια το γεγονός, σε ένα επιβλητικό χώρο. Η ιστορία του Τιρόλου παρουσιάζεται με αρκετά άλλα εκθέματα, που καλύπτουν τα θέματα της θρησκείας, τη φύση, την πολιτική, την ανθρωπολογία και την τοπική κουλτούρα. Στους επισκέπτες παρέχεται συσκευή περιήγησης στην Αγγλική γλώσσα. Όλα τα εκθέματα έχουν μόνον Γερμανικές ετικέτες.

^{με φόντο χιονισμένες κορφές στα 2.355 μέτρα}

Παρασκευή πρωί στα 2.355 μέτρα υψόμετρο στο Hochgurl της Αυστρίας. Σε ένα δρόμο που θεωρείται ως το πιο ψηλό πέρασμα προς το νότο, σε μια κατασκευή πολύ ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονικά, με κυρίαρχο, επιφανειακά τουλάχιστον, υλικό το ξύλο, εδράζεται μουσείο μοτοσυκλέτας. Με περισσότερα από 230 εκθέματα από εκατό διαφορετικούς κατασκευαστές, απλωμένα σε ένα χώρο 3.000 τ.μ. Με δίτροχα από τον 19ο αιώνα (το πιο παλιό χρονολογείται από το 1894), έως τις μέρες μας.

^{και Indian με φορείο.}

Εξαιρετική δουλειά, με τάξη σε  συγκροτημένο, ζεστό περιβάλλον, με αρκετές πληροφορίες. Το μουσείο βρίσκεται στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα με τις εγκαταστάσεις των εναέριων αναβατήρων για τους σκιέρ, αλλά και με εστιατόριο που σερβίρει Τιρολέζικη και Ιταλική κουζίνα. Από εκεί περνά και ορεινός δρόμος που φτάνει μέχρι τα 2509 μέτρα για να καταλήξει στην λίμνη Garda, ένας πολύ ιδιαίτερος προορισμός για αναβάτες, καθώς κάθε καλοκαίρι τον διασχίζουν περισσότερα από 100.000 δίτροχα.

^{κόκκινη Sherpa, κατευθείαν, από τη χώρα των νιάτων μας, που έγραφαν και οι ποιητές.}