Η φωτιά και η εξουσία δεν δείχνουν έλεος (23.08.2009) Print

Δεν είναι στα ρούχα, στα μαλλιά, δεν μόνο είναι στο δέρμα που μένει αποτυπωμένη η μυρουδιά του καμένου, η οσμή της καταστροφής. Είναι κυρίως στη συνείδηση. Τουλάχιστον όπου υπάρχει συνείδηση.

Με τα μέτωπα τις φωτιάς να μαίνονται ανεξέλεγκτα στη βορειοανατολική Αττική τα περιθώρια αισιοδοξίας δείχνουν να έχουν εξαντληθεί.

Τα κέντρα εξουσίας που κυβερνούν (;) τούτη τη χώρα μπορούν να είναι σχεδόν βέβαια πως το κληροδότημά τους θα είναι ένα χρεωμένο, καμένο, υποκατάστατο αυτόνομης πολιτείας.

Είναι πράγματι ενδιαφέρον όσο και τρομακτικό πως ένας ανυπότακτος, πολιτικός λαός μεταβλήθηκε μέσα σε δυο γενιές σε μια άβουλη, αδιάφορη, καταναλωτική μάζα. Η φωτιά και η εξουσία δεν δείχνουν έλεος, αν και για την πρώτη δεν είμαι πολύ σίγουρος.

Οι νοτιανατολικές πλαγιές του Πεντελικού φωτογραφημένες τη νύκτα της 23ης Αυγούστου 2009. Στη βάση της εικόνας ο οικιστικός ιστός της Ν. Πεντέλης και στο φόντο οι εκατοντάδες μικροεστίες που σιγοκαίνε στο μεγαλύτερο τμήμα του βουνού.

Μετά τις πυρκαγιές του Αυγούστου του 2007 που αφάνισαν το αναγεννημένο πευκοδάσος στις νοτιοδυτικές πλαγιές, ήρθαν οι φετινές που συμπλήρωσαν την καταστροφή που είχε προηγηθεί με τις φωτιές του ’81, του ’93 και του ’98.

Στο σύνολο του πλέον, το Πεντελικό δεν έχει απομείνει παρά με ελάχιστους, πολύ μικρούς, αμελητέους θύλακες πρασίνου. Με τις πληγές από τα λατομεία ορατές από την πλευρά της πρωτεύουσας, και την νεκρική, φαιά, γκρίζα απόχρωση είναι ένα θέαμα θλιβερό, άλλη μια απόδειξη του πόσο ανάξιοι θεματοφύλακες παραμένουμε.