Επτά εικόνες του φετινού Γενάρη - Σαββάτο 25 Ιανουαρίου 2014 Print

1.

Έχοντας εκτελέσει την αποστολή του, βρισκόταν πεταμένο και αξιολύπητο αναμένοντας (ποιος ξέρει πόσο;), την αποκομιδή του. Όπως χιλιάδες άλλα που, πιθανότατα, φυτεύτηκαν επί τούτου, μεγάλωσαν, ξυλεύτηκαν και είχαν το ίδιο τέλος.

Για ένα μικρό χρονικό διάστημα 15 περίπου ημερών, έζησαν το πιο λαμπρό κομμάτι της ζωής τους, σε κάποιο σπίτι. Στολισμένα, φορτωμένα με φωτάκια, φιλοξενώντας στη βάση τους τη φάτνη με την αναπαράσταση της θείας γέννησης και βέβαια τα δώρα, εκπέμποντας ενίοτε και τη χαρακτηριστική ευωδιά τους.

Λαμπρό κομμάτι όμως για μας τους εορτάζοντες, διότι όλες αυτές οι κορφές αν είχαν βούληση προφανώς θα επιθυμούσαν να βρίσκονται στο φυσικό τους χώρο.

Αναπόσπαστο τμήμα και τίμημα των Χριστουγεννιάτικων εορτών ο έλατος, μας θυμίζει τη σκληρή πορεία όλων των πραγμάτων που διέπουν τη ζωή μας, δηλαδή το μικρό διάστημα της ύπαρξης και το βέβαιο τέλος.

Ίσως να ήταν καλύτερα αν τεμαχίζονταν, και καίγονταν σαν μια τελευταία προσφορά, εκείνη της ζεστής θαλπωρής, μπροστά σε μια εστία, αντί να το αντικρίζουμε πεταμένο στο πεζοδρόμιο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και στο ιχθυοτροφείο του Ορχομενού. Πέστροφες γεννιούνται, μεγαλώνουν και κλείνουν τον κύκλο της ζωής τους στο κανάλι των πηγών των Χαρίτων. Πεστροφοκαλλιέργειες λοιπόν μικρής πυκνότητας στα πλούσια, κρυστάλλινα νερά, ανάμεσα στα υδροχαρή φυτά, υπό τη σκιά των εσπεριδοειδών και δάφνης. Από 55 έως 60 τόνους πέστροφες σε ετήσια βάση παράγει, η μονάδα αυτή, και αφού οι αλιευθούν καπνίζονται με κάπνα από πριονίδι οξιάς και περνούν στην κατανάλωση.


 

 

 

 

 

3.

Στην ίδια περιοχή παράγονται και συσκευάζονται τοπικά αναψυκτικά. Επί 60 έτη.

Η δραστηριότητα, έχει περάσει ήδη στην τρίτη γενιά και παρά την επιθετική πολιτική των πολυεθνικών, αντίστοιχων, επιχειρήσεων, η τοπική παραγωγή αντέχει.

Αν μου επιτρέπεται μια κρίση, θαρρώ ότι είναι η ποιοτικότερη τυποποιημένη πορτοκαλάδα που υπάρχει στον τόπο μας. Επί τούτου, δεν αναφέρω ονόματα, ώστε μην θεωρηθεί ότι επιδιώκω προβολή ανθρώπων και δραστηριοτήτων.

Την είχα ανακαλύψει το καλοκαίρι του ΄78 και έκτοτε η εκτίμησή μου παραμένει αναλλοίωτη.

 

 

 

 

4.

Λίγα χιλιόμετρα βορειοανατολικότερα στο μοιχό του κόλπου της Λάρυμνας βρυχάται το θηρίο της Λάρκο. Ένα Ελληνικό βιομηχανικό διαμάντι, με συσσωρευμένη τεχνογνωσία και εμπειρία μισού αιώνα που παράγει το ποιοτικότερο σιδηρονικέλιο της Ευρώπης. Με μια ανεκτίμητη προίκα λατερικών κοιτασμάτων που αξιολογούνται σε περισσότερο από 12 δισεκατομμύρια ευρώ, καθότι η Ελλάδα κατέχει το 90% των αποθεμάτων της Ε.Ε. Μολοντούτο, βρίσκεται στο μέσον της μνημονιακής καταιγίδας που ως φαινόμενο αδυνατεί να διαχωρίσει το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό και σαρώνει τα πάντα με μια μονολιθική τεχνική, η οποία εφαρμόζεται τυφλά.

Την ώρα που έφευγε το τελευταίο χειμωνιάτικο φως, με μια απόχρωση βαθιά μπλε, αναλογίστηκα τις δυο μικρές παραγωγικές μονάδες στον Ορχομενό, τις εκατοντάδες άλλες σε όλη την Ελλάδα και το γίγαντα που στεκόταν μπροστά μου, ο οποίος παίρνει το χώμα της Εύβοιας, του Αη Γιάννη, της Καστοριάς και το μετατρέπει σχεδόν σε χρυσάφι. Μαζί με το φως που έφευγε, έσβηνε και η εικόνα της Ελλάδας που δεν παράγει κάτι. Το βράδυ ήρθε αγκαλιά με μια αίσθηση παραπληροφόρησης. Σε όλη την απόσταση μέχρι την Αθήνα ο καιρός ήταν βροχερός, η κίνηση μικρή και ο δρόμος που και που ζωντάνευε από τις λιγοστές ανταύγειες των αυτοκινητικών φώτων.


5.

Την επομένη μέρα η βροχή κατά περιόδους συνεχιζόταν από τις πρωινές ώρες ενίοτε με ένταση. Οι υποχρεώσεις με έφεραν στην Ιερά οδό και από εκεί με το μετρό στο σταθμό της Δουκίσης Πλακεντίας. Αυτοκίνητα παρατημένα παντού. Πάνω στα πεζοδρόμια, μπροστά στην είσοδο, μέσα στην είσοδο, παντού. Η βροχή που τόσο αλλάζει τους χρόνους, ανάγκασε, ως συνήθως, τους αργοπορημένους σε πάρκιν πανικού. Κατ’ ένα τρόπο μαγικό, η παρτίδα σώζεται, αφού ποτέ δεν έχει βρεθεί ο τελευταίος βιαστικός που θα προκαλέσει το έμφραγμα στο μεγάλο χώρο στάθμευσης, αποφράσσοντας την τελευταία μικρή πια είσοδο - έξοδο. Το ελεύθερο, δηλαδή δωρεάν πάρκιν είναι κάτι αναμφίβολα θετικό σε μια οικονομία που 500 ml στοιχίζουν πια 170 δρχ., για να ξεχνιόμαστε με τα κέρματα του ευρώ! Οι ρυθμοί της ζωής όμως, συχνά επιβάλλουν αντικοινωνικές συμπεριφορές.

6.

Το θέμα είναι αν στο τέλος της μέρας καθώς το φως πέφτει και το μεγάλο πάρκιν αδειάζει, βρεγμένο ακόμα, από τις πρωινές βροχές, θα μπούμε στον κόπο της αυτοκριτικής.


7.

Μακρυά από τις συχνά ασφυκτικές αστικές συνθήκες, θα υπάρχει πάντα ένα αγχολυτικό απόγευμα, μια ήσυχη γωνιά του Σαρωνικού, όπου μοναχικοί αλιείς έχουν τις δικές τους ανησυχίες για τον “ιχθύ τον επιούσιον”. Στο γλυκό φως του απογεύματος ο μόχθος του ψαρά έρχεται σε κάποια αντίθεση με την ρομαντική διάθεση του ταξιδευτή. Γενάρης. Μεσοχείμωνο, μιας σκληρής και εν πολλοίς άδικης εποχής.