Midnight Rider - (Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016) Print

Γιά όσους εκτιμούν ότι για την συγκεκριμένη μέρα, θα ήταν πιο ταιριαστό ένα κείμενο που να αντανακλά στην επέτειο μιας καθόλου αδιάφορης στιγμής της νεότερης Ελλάδας, θα τους καλύψει μια αρκετά προσωπική κατάθεση που βρίσκεται εδώ: Η (δική μου) 17η Νοεμβρίου1973

Υπάρχει όμως και το σήμερα. Οπότε:

Τις μέρες που ξεσκεπαζόταν η δράση της περίφημης «συμμορίας των Ρομά» ή «τσιγγάνικης κόζα νόστρα», τότε που άρχιζαν οι συλλήψεις και οι προσαγωγές, τότε που η δικογραφία αποκτούσε ένα πλήθος από 15.000 σελίδες, έτυχε να θυμηθώ ένα παλιό τραγούδι του Gregg Allman. Το Midnight Rider.

Το άκουγα και το ξάνακουγα, μου έφερνε στη μνήμη χρόνια εφηβικά, περίεργα προσανατολισμένα ακούσματα και ασυνήθιστες ενορχηστρώσεις με στοιχεία φολκ, ροκ του αμερικάνικου Νότου, αλλά και συμφωνικά και κάπως μεγαλόπρεπα ψήγματα, ασύμβατα μα τελικά καλοδεχούμενα στο χαρακτήρα του τραγουδιού.

Προσωπική εκτίμηση, ότι, ακόμα, κανείς δεν το ερμήνευσε καλύτερα από τον Gregg Allman. Ο Jo Cocker, μπορεί να το έστειλε ψηλότερα στα charts, αλλά δεν έβγαλε το κλάμα του Gregg, ούτε ο Willie Nelson, ούτε ο Τζαμαϊκανός Paul Davidson με το χαρούμενο ρέγκε στυλάκι.

Κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του '71. Επτά μήνες αργότερα, οι αδελφοί Allman θα χώριζαν για πάντα. Ο Duenne, γνωστός και ως Skydog, αποχαιρετούσε τα εγκόσμια από τροχαίο δυστύχημα όταν η μοτοσυκλέτα του (H. D. βεβαίως), συγκρούστηκε με φορτηγό κοντά στην πόλη Macon της Georgia.

Θυμήθηκα λοιπόν και άκουγα το τραγούδι αυτό, καθώς παρακολουθούσα το σενάριο των αποκαλύψεων διανθισμένο με όλα όσα θέλει να ακούει ο μέσος πολίτης το 2016. Ο μέσος Έλληνας πολίτης που τα τελευταία χρόνια έχει τραφεί με μια Δικτατορία, μια Μεταπολίτευση, μια Αλλαγή, αρκετή Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ολίγον μεγαλείον από Ολυμπιακούς αγώνες, ανεπανάληπτα οικονομικά σκάνδαλα, ένα θανατερά δύσμορφο μοντέλο λαίφστάιλ και τρία, μέχρι στιγμής, Μνημόνια, με τρία διαφορετικά αμπαλάζ. Σε πρασινάκι, σε μπλε πράσινο και εσχάτως σε ροζαλί.


...                                                                            ...        1975           Gregg Allman       2011      ...                                                                         ...

Με την ευχή, για καλή μας χώνεψη, σκέπτομαι πως αν ήμαστε στην πατρίδα του ερμηνευτή, του Gregg Allman, έτσι δυο δεκαετίες μετά την αποκάλυψη των δραστηριοτήτων της «συμμορίας των Ρομά», κι ενώ οι καταδικασμένοι θα ήταν πια ελεύθεροι και δεν εννοώ εκτός κελιών, αλλά ελεύθεροι παθών και κακού γούστου ή έστω σχεδόν ελεύθεροι, σίγουρα θα γυριζόταν μια ταινία με περιεχόμενο τις δραστηριότητές τους και το ανθρώπινο κομμάτι των γύρω τους.

Κι' αν ο σκηνοθέτης είχε την ποιότητα ενός Coppola, ενός Kubrick, ενός Stone ή τόσων άλλων χαρισματικών καλλιτεχνών, θα μας έφτιαχνε ένα όμορφο στόρυ για την βαθιά ένδεια μέσα στον χυδαίο πλούτο. Μέσα στον κλεμμένο, χυδαίο πλούτο. Και θα πέρναγε παράλληλα τα μηνύματα για τα άλλα, τα ατιμώρητα, μεγάλα πλούτη. Και θα 'βαζε τις νότες και τη μελαγχολική φωνή του Gregg στους τίτλους του τέλους. Σαν να ήθελε και να μην ήθελε, να μας πει ότι δεν θα ξεφύγουμε από αυτή την παγίδα. 

Για το αντίθετο της βαθιάς ένδειας μέσα στον χυδαίο πλούτο, δηλαδή για τον γοητευτικό και συνήθως άυλο πλούτο μέσα στην καθημερινή φτώχεια, σε κάποια άλλη ευκαιρία.

υ.γ. ...όταν πάντως έγινε η απόπειρα να γυριστεί ταινία το Midnight Runner, ως μια βιογραφία του Gregg Allman, τα γυρίσματα σταμάτησαν την πρώτη μέρα, τον Φεβρουάριο του '14, όταν έχασε τη ζωή της μια καμεραγούμαν και τραυματίστηκαν αρκετά μέλη του συνεργείου, σε δυστύχημα με τραίνο, πάνω αε γέφυρα στην Georgia.