Η Chevy ΙΙ και η παρουσία της στην Ελλάδα - (Πέμπτη 17 Μαίου 2018) Print

Η Chevrolet Chevy II / Nova παρήχθη σε πέντε γενιές. Κατ’ αρχάς από το 1962 έως το 1979 και ακολούθως από το 1985 έως το 1988. Ο σχεδιαστής του αμερικάνικου εργοστασίου, Clare MacKichan (αριστερά), μας θυμίζει τον τρόπο που δημιουργήθηκε: «Δεν υπήρχε χρόνος για πειραματισμό ή περιπέτειες με νέες ιδέες τόσο από τους μηχανικούς όσο και από εμάς στο σχεδιαστικό τμήμα. Νομίζω ότι ήταν το ταχύτερο πρόγραμμα που κάναμε ποτέ. Εργαζόμασταν νύχτα και μέρα».

Χρειάστηκαν μόλις 18 μήνες από τη στιγμή που οι σχεδιαστές πήραν το πράσινο φως, μέχρι την ώρα που η πρώτη Chevy ΙΙ κύλησε τους τροχούς της από τις γραμμές παραγωγής. Σε αντίθεση με το Corvair, η Chevy II του 1962, σκόπιμα δεν προοριζόταν να είναι επαναστατικό όχημα σε εφαρμογές ή μορφή. Αποστολή ήταν, να δώσει στους αγοραστές της Chevrolet ένα απλό, βασικό συμπαγές αυτοκίνητο.

Υπήρξε πολλή συζήτηση για το πως ακριβώς θα ονομαστεί εκείνο το νέο μοντέλο, και η απόφαση να δοθεί το "Chevy II" ήρθε με καθυστέρηση. Το 1969 το όνομα Nova θα αντικαθιστούσε  το Chevy II. Πιθανότατα κανείς δεν συνειδητοποίησε, πως No va στα Ισπανικά σημαίνει «Δεν πάει».

Το 1966 ήρθε η δεύτερη γενιά, και σε αυτό το σημείο η πορεία του μοντέλου τέμνεται με την ελληνική πραγματικότητα. Γίνεται κατανοητό, πως ακόμα και η μικρή V6 Chevy II των 3,12 λίτρων ήταν απλησίαστη στην Ελλάδα των μέσων της δεκαετίας του ’60.  Πόσω μάλλον η μεγάλη V8 των 5,3 λίτρων.

Υπήρξε όμως ένας όπου όχι μόνον άντεχε να την αποκτήσει αλλά και να συμμετάσχει με αυτήν στα Ελληνικά πρωταθλήματα. Ήταν ο αντιπρόσωπος της GM και της Opel στην Ελλάδα, ο Τζώνυς Πεσμαζόγλου και η σύντομη ιστορία με το συγκεκριμένο όχημα έχει κάπως έτσι:

 

Το ’64 και το ’65 απέχει από τους αγώνες. Τελευταίος του τίτλος ήταν εκείνος του πρωταθλήματος ταχύτητας του ’63, ανεβάζοντας συνολικά τα πρωταθλήματα που είχε μέχρι τότε κατακτήσει σε πέντε. Με την λευκή two ten να έχει ολοκληρωτικά ξεπεραστεί η ανάγκη για αλλαγή ήταν επιτακτική.

Έτσι από την «γουρούνα», όπως ήταν το παρονόμι της  two ten, περάσαμε στον «Πόρκυ», όπως ονομάστηκε η ασημένια Chevy II.

H Chevy II, την πρώτη Κυριακή του Απριλίου του '66 στη Πάρνηθα. Κάτω από έναν νεφοσκεπή ουρανό, ετοιμάζεται να ανέβει στο βουνό. Το «παπούτσι» του χρονομέτρη έχει τοποθετηθεί μπροστά από τον δεξί τροχό, τα στοπ είναι αναμμένα.

Πρώτη της εμφάνιση στην ανάβαση Πάρνηθας, η οποία διοργανώθηκε την Κυριακή 3 Απριλίου του ’66. Η πέμπτη θέση στους 50 τερματίσαντες, δεν χάιδεψε τα αυτιά του απαιτητικού οδηγού της, ούτε φυσικά το γεγονός ότι βρέθηκε 4,2’’ πίσω από τα 1.300 κ.εκ. του Cooper S του νικητή Στ. Ζαλμά. Το μόνο θετικό στοιχείο ότι ο Τζώνυς κατέβασε το ατομικό ρεκόρ του, από 7΄:36΄΄:6 του ’61, σε 7΄:17΄΄.

Με το 11 στις πόρτες η Chevy II εκτοξεύεται από την γραμμή εκκίνησης της ανάβασης Πάρνηθας.


Στις 3 Ιουλίου τελείται η δεύτερη ανάβαση της χρονιάς, η Ριτσώνα. Θα πλασαριστεί έκτη στους 47 που πέρασαν την γραμμή τερματισμού, 6,1 δευτερόλεπτα πίσω από την E type του νικητή Μίμη Μαρκομιχελάκη, ενώ δεν κατάφερε να ξεπεράσει ούτε τα δίχρονα 1.000 κ.εκ του F12 του  Γιώργου Ραπτόπουλου ο οποίος βρέθηκε μπροστά του 1,8 δευτερόλεπτα.

Η γκρί Chevy II, στο στενό δρόμο της ανάβασης Φιλερήμου.


Προτελευταίο Σαβατοκύριακο του Ιουλίου και η δράση μεταφέρεται στη Ρόδο. Ο «Πόρκυ», φέρνει τον οδηγό του, στην ανάβαση Φιλερήμου, μόλις 15ο στους 31 και 20’’.6 δεύτερα πίσω από την νικήτρια E type του Μανώλη Κοτσώνη. Πιθανότατα η χειρότερη θέση του Τζώνυ σε ανάβαση.

 

Τελευταία Κυριακή του Αυγούστου του '66. Σπιανάδα Κέρκυρα. Ο «Πόρκυ» μπροστά από την 912 του Νίκου Αγγλούπα.


Φθάνουμε έτσι στο δεύτερο σιρκουί της χρονιάς στην Κέρκυρα. Δέκατος στις δοκιμές κατάταξης μετά από την 122 του θεσσαλονικιού «Γκασπάρ», 9.4 δευτερόλεπτα πίσω από το Cooper S του poleman Στ. Ζαλμά. Θα τερματίσει πέμπτος αλλά σε ηθικό επίπεδο θα αποτελέσει το πιο χαμηλό σημείο, στην πορεία του στο χώρο. Στην πληθώρα των δημοσιευμάτων που κάλυψαν τα γεγονότα, μια από τις πιο ψύχραιμες ματιές, ήταν αυτή του Χάρη Λυμπερόπουλου.


Ο κύκλος του «Πόρκυ» έκλεινε σιγά σιγά. Δεν κατάφερε να ανταγωνιστεί το υλικό της εποχής του κάτι που ήταν πολύ δυσάρεστο για τον Τζώνυ.

 

Τερματίζοντας το Δ.Ε.Θ του '67


Η τελευταία, πιθανότατα, εμφάνισή του, έγινε τον Σεπτέμβρη του ’67, στο ράλυ Δ.Ε.Θ. Με συνοδηγό τον Δημήτρη «Θώρ» Γεωργίτση, θα ολοκληρώσουν στην 3η θέση πίσω από το Cooper S των θεσσαλονικών νικητών του αγώνα Γεωργιάδη - Μακρή και την 1800ΤΙ των «Είπωρχ» - Βουρδουμπάκη.

Με φόντο τις εξέδρες του Καυταζόγλειου, λίγο μετά τον τερματισμό του Δ.Ε.Ο. διακρίνονται από αριστερά ο Σωτήρης «Είπωρχ» Σοφιανόπουλος, ο Αλκης Στέας, ο Μηνάς Βουρδουμπάκης με τα χέρια σταυρωμένα, και ο Τζώνυς.