Γιώργος Χωραφάς (19.03.2011). Print

Το πλήθος των διεθνώς αναγνωρισμένων Ελλήνων καλλιτεχνών είναι μικρό. Ούτε μέσα στην πορεία του χρόνου δείχνει να μεγαλώνει. Αυτό είναι περισσότερο αναμενόμενο παρά δυσάρεστο. Θέμα γλώσσας και εσωστρέφειας ίσως.

Ο Γιώργος Χωραφάς, ανήκει σε αυτή την μικρή κατηγορία. Γεννημένος στη Γαλλία με οικογενειακή παράδοση στις τέχνες, μεγαλωμένος με ευρωπαϊκή κουλτούρα αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τις ευκαιρίες που του δόθηκαν για διεθνή καριέρα.

Η ελληνικότητά του δεν προδίδεται από το επίσημο site του, που είναι γαλλόφωνο ή αγγλόφωνο. Εκεί αναφέρεται ως george corraface. Αντίθετα είναι έκδηλη στη συμπεριφορά του. Προσεκτικός Ελληνικός λόγος, με όμορφη άρθρωση, ξεχωριστή διαμόρφωση φωνής και μια γοητεία με ελληνοπρεπή ρίζα που δεν κρύβεται ακόμα και όταν ψάχνει τα νοήματα με γαλλικές λέξεις.

Η συζήτηση μαζί του αποδείχτηκε ενδιαφέρουσα και ευχάριστη.

 

- Καλησπέρα. Να προτιμηθεί ο ενικός της αμεσότητας ή ο πληθυντικός της ευγένειας.

Ο ενικός της αμεσότητας


- Τηλεόραση, κινηματογράφος, θέατρο. Διαφορετικά είδη αλλά κοινό αποτέλεσμα. Επιτυχία.;

Και η επιτυχία σχετική είναι. Διαλέγω να υπάρχει κάποιο νόημα για μένα. Ευχαριστώ για την γενίκευση. Πιστεύω ότι είχα κάποιες τυχερές επιλογές.


- Ας γυρίσουμε μερικές δεκαετίες πίσω. Ο μικρός Γιώργος, ήθελε να γίνει τι;


Σκουπιδιάρης. Διότι έβλεπε ότι οι σκουπιδιάρηδες δουλεύουν νωρίς το πρωί, και σκεφτόταν ότι θα σηκωνόταν πρωί, θα τρέχει πίσω από ένα καμιόνι, θα κάνει πολύ κρότο με τους τενεκεδένιους κάδους, και μετά θα έχει ελεύθερη όλη την μέρα.
Αργότερα όταν μεγάλωσα, βλέποντας πως ο πατέρας μου ως διευθυντής ορχήστρας και εργαζόταν Κυριακή, έλεγα θα γίνω γιατρός για την εργάσιμη εβδομάδα και την Κυριακή μαέστρος. Μετά ήθελα να γίνω πιλότος F1. Βοήθησε σε αυτό λίγο ο πατέρας, διότι οδηγούσε κάπως γκαγκστερικά.

Με την Cαth. Z. Jones στο Chr. Columbus The Discovery (1992).

- Τι αυτοκίνητα είχε;

Στην αρχή ένα Simca Aronde, στη συνέχεια ένα Simca Elysee. Στη συνέχεια πήραμε ένα Peugeot 404, δεύτερο χέρι αλλά πανέμορφο, και μετά ένα Citroen DS 21 Pallas με δερμάτινα καθίσματα. Τα δύο τελευταία αυτοκίνητα ήταν από αυτά που είχαν οι άρχοντες, ενώ εμείς ζούσαμε λιτά, αλλά ήταν μέρος της δουλειάς του πατέρα. Έπρεπε να φτάνει στις πρόβες και στα κονσέρτα με ένα αυτοκίνητο αντάξιο…


- Είναι ακριβής η πληροφορία ότι είσαι θιασώτης των moto GP;

Απολύτως αληθής.


- Μοτοσικλέτα έχεις; Οδηγείς;

Καθημερινώς. Έχω μια 748 Ducati που μπορεί να εξυπηρετεί τις καθημερινές μου ανάγκες, μπορεί να μπει και στην πίστα. Την συντηρώ διότι έχει ένα άφθαστο design, άριστο κράτημα, χωρίς να είναι απολύτως racing. Έχουν περάσει και τα χρόνια, ξέρω ότι αν πέσω δεν θα αναρρώσω τόσο γρήγορα όσο πριν, άρα δεν μου χρειάζεται κάτι πιο εξειδικευμένο.

- Παππούς μουσικός, πατέρας μουσικός, κάτι σαν οικογενειακή παράδοση. Σκέφτηκες, σκέφτεσαι την εμπλοκή σου στo μουσικό στερέωμα;

Συμπτωματικά αυτή την εποχή, ετοιμάζομαι να κάνω ένα musical με θέμα το έργο του Peter Pan. Θα παίξω τον Captain Hook. Θα κινηθεί ανάμεσα σε punk rock, hip hop και rap. Θα έχουμε αναμετρήσεις μουσικού περιεχομένου.


- Τέχνη και επάγγελμα. Πόσο δύσκολος είναι ο συνδυασμός χωρίς πολλούς συμβιβασμούς.

Είναι μεγάλη πρόκληση. Εκεί είναι όλο το παιχνίδι. Πως μπορείς κάνοντας τέχνη να ζήσεις κιόλας. Ο ηθοποιός πρέπει να υπηρετεί ταινίες ή θεατρικά που να αρέσουν στους πολλούς, και αυτό για να μπορέσει να φέρει λίγους από τους πολλούς σε πράγματα πιο ποιοτικά, πιο εκλεπτυσμένα. Έτσι το βλέπω. Δεν είμαι κάποιος που ζει μια ζωή ασκητική. Προσπαθώ να κάνω και τα δύο και να απολαμβάνω μια οικονομική άνεση για την οικογένεια μου.


- Όταν θα νοιώσεις ότι η υποκριτική δεν σε γεμίζει πια, είσαι έτοιμος να την εγκαταλείψεις;

Τι να πω; Θα ήθελα κάποια στιγμή να γράψω. Δεν ξέρω όμως αν θα μπορούσα. Προς στιγμή θα προτιμήσω να παραμείνω, έτσι σε αυτό που ταπεινά υπηρετώ.


- Είναι αληθές ότι ο σκηνοθέτης Robert Rodriguez στα γυρίσματα του Escape from L.A. σε είχε αποκαλέσει «The Freek»

Ναι ναι, (γελάει). Εκείνος ήταν Texican από το (Texan & Mexican). Οπότε εγώ που είμαι French και Greek τι είμαι τον ερώτησα. Φίλε μου, είσαι Freek, απάντησε.


- Είναι ακριβής εκείνη η πληροφορία για την στενή σχέση που είχες αναπτύξει με τον Marlon Brando στο σετ του «Κολόμβου»;

Ναι για μένα ήταν έκπληξη, πως δηλαδή ανοίχτηκε τόσο εύκολα, τόσο φιλικά μαζί μου. Περνούσε μια πολύ δύσκολη περίοδο, αισθανόταν πίεση, δεν έδειχνε εμπιστοσύνη σε πολλούς ανθρώπους και δεν μπορώ να ξέρω γιατί εγώ του προκάλεσα μια εμπιστοσύνη και μου ανοίχτηκε για πολλά προσωπικά θέματα. Μου συμπεριφέρθηκε σα φίλος. Με άγγιξε.

Πολίτικη κουζίνα (2003)

- Πως θα ήθελες το Γιώργο Χωραφά μετά από 10 χρόνια;

Ααα! Θα ήθελα να ήμουν ήρεμος, ψύχραιμος, να έχω βρει μια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά που χρειάζομαι για να ζήσω και αυτά που με παθιάζουν. Να κάνω μόνον αυτά που με παθιάζουν ή να συνεχίζω να παθιάζομαι για αυτά που χρειάζομαι. (γέλια) Δεν ξέρω.


- Μια ταινία που είδες πρόσφατα και σε εντυπωσίασε;

Μια ταινία του Κορεάτη Lee Cahng Dong με τίτλο Poetry. Ωραία, βαθιά, συγκινητική ταινία που αφορά την ιστορία μιας γιαγιάς που κάνει μαθήματα ποίησης (το ρόλο υποδύεται μια καταπληκτική Κορεάτισα ηθοποιός), αλλά ταυτόχρονα μετέχει και σε ένα δράμα που συμβαίνει στον εγγονό της. Μου άρεσε επίσης και ο Κυνόδοντας, η Ακαδημία Πλάτωνος, ενώ δεν έχω δεί ακόμα αρκετές ελληνικές που ελπίζω να τις δω σύντομα. Αναγνωρίζω όμως μια άνθηση με μια σειρά από ενδιαφέρουσες ταινίες από νέους δημιουργούς. Είναι μια καινούργια άνοιξη του Ελληνικού σινεμά και χαίρομαι ιδιαιτέρως.


- Μίλησέ μου για μια δύσκολη απόφαση που κλήθηκες να λάβεις.

Κάτι που μου έρχεται τώρα είναι όταν αποφάσισα να μην επιδιώξω μια σταδιοδρομία στην Αμερική και να ξαναγυρίσω στην Ευρώπη. Ήταν το ’96 μετά από την «Απόδραση από το L.A.» του Carpenter. Τα παιδιά είχαν ξεκινήσει σχολείο εκεί, είχα αρκετές προτάσεις, οι συνθήκες στα οικονομικά ήταν πολύ ικανοποιητικές, αλλά δεν αισθανόμουν πολύ καλά με την συνείδησή μου να πάρω αυτό το δρόμο. Έτσι πήρα την απόφαση να επιστρέψω στην Ευρώπη.


- Ένοιωσες ποτέ να σε θαμπώνουν τα φώτα της δημοσιότητας;

Όχι, δεν με θαμπώνει, ούτε το φως, ούτε η κολακεία. Το θέμα είναι ότι μερικές φορές αναγκάζεσαι να κάνεις το κοροΐδο. Πρέπει να παίξεις το ρόλο αυτό, διότι το περιμένουν και αν δεν το κάνεις το φέρνουν βαρέως. Τους απογοητεύεις. Δεν πρέπει όμως να χάσεις το νου σου ότι αυτός είναι ρόλος.

Escape to L.A. (1997).

- Βρισκόμαστε στο μέσον μια οικονομικής κρίσης, η οποία στην Ελλάδα είναι πιο έντονη. Εκτιμάς πως όταν με το καλό τελειώσει θα αφήσει κάτι θετικό;

Πάρα πολύ! Το πιστεύω δυνατά αυτό. Επειδή η Ελλάδα είναι πρώτη γραμμή στο μέτωπο αυτής της κρίσης θα μπορέσει να ηλεκτρίσει το πνεύμα κάποιων που θα σκεφτούν έξω από φόρμες, θα μπορέσουν να ανοίξουν νέους δρόμους και να γίνουν πρωτοπόροι από πηγές Ελληνικές.


- Ποίο είναι το κλίμα για την Ελλάδα εκεί που ζεις;

Υπάρχει συμπάθεια, υπάρχει η αίσθηση ότι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά, δεχόμεθα την ίδια επίθεση, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα, απλώς η Ελλάδα ήρθε πρώτη από τα άσχημα δημοσιονομικά και την κακή διαχείριση. Είμαι δε σίγουρος ότι το πρόβλημα ήταν γνωστό νωρίτερα, με τέτοια μέσα παρακολούθησης των οικονομικών μεγεθών που υπάρχουν.


-Τι πιθανότητες υπάρχουν να επιστρέψεις μόνιμα στην Ελλάδα.

Δεν το βλέπω. Δεν νομίζω να αφήσω την Γαλλία.


- Τα παιδιά σου μιλούν Ελληνικά;

Η κόρη μου μιλάει πιο πολλά, καθότι ο φίλος της είναι Έλληνας και μιλάνε και Ελληνικά. Ο γιος μου έρχεται κάθε καλοκαίρι εδώ περνά ένα, ενάμιση μήνα, καταλαβαίνει, μιλάει. Μαζί του μάλιστα κάναμε γυρίσματα τα δύο τελευταία χρόνια στα αδέσποτα της Αθήνας, κάναμε συνεντεύξεις, μοντάραμε μαζί.

Η υπογραφή (2010)

- Τελευταία σου δουλειά;

Είναι μια ταινία που πιστεύω πολύ. Είναι «Η υπογραφή» του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου με την Μαρία Πρωτόπαπα, την Αλεξία Καλτσίκη και το Νίκο Κουρή. Διαδραματίζεται ανάμεσα σε Παρίσι και Αθήνα. Κάνει λόγο για μια έρευνα που κάνει μια ιστορικός Τέχνης που ακολουθεί την πορεία μια καλλιτέχνιδας που πέθανε με αδιευκρίνιστο τρόπο πριν 15 έτη. Είναι η ιστορία μιας παιδεμένης αλλά βαθιάς αγάπης. Μιλάει επίσης για τον ανταγωνισμό που υπάρχει μέσα σε ένα ζεύγος, σε σχέση με το ταλέντο που έχουν. Αυτό που κάνει ενδιαφέρουσα την ταινία είναι ότι ο ανταγωνισμός στον οποίον αναφέρεται υπάρχει σε κάθε ζευγάρι.


- Πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα στα ζευγάρια;

Ξεφεύγει από το πρέπει. Υπάρχει αναγκαστικά. Μέσα σε ένα ζεύγος πάντα κάποιος κάνει μια υποχώρηση. Ο καθένας καταλαβαίνει που είναι σημαντικό να ικανοποιήσει τον άλλον, ξέροντας ότι και ο άλλος ανταποκριθεί στη σειρά του επειδή έχει ικανοποιηθεί. Ο ανταγωνισμός είναι κακό να υφίσταται εφ’ όσον γίνεται σαν σπορ. Αν φτάσουμε στο σημείο να θέλει ο ένας να πείσει πόσο ανώτερος είναι από τον άλλον η σχέση είναι τελειωμένη.


- Σε ευχαριστώ, σου εύχομαι υγεία και δημιουργικότητα.

Ευχαριστώ πολύ, επίσης.

 

 

Δημοσιεύτηκε και στο περιοδικό Car & Driver τ. 255, Μάρτιος 2011.