Συμπτώσεις – (Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019) Print

Μια σειρά από περίεργες συμπτώσεις, κατατρέχουν δυο ξεχωριστές μορφές του παγκόσμιου μότορσπορ. Δυο Βρετανούς, παγκόσμιους πρωταθλητές.


Τον Mike Hawthorn γεννημένο 1929, πρωταθλητή F1, το 1958  και τον Richard Burns που γεννήθηκε το 1971, τιτλούχο του W.R.C. το 2001.

Το 1958, παγκόσμιος πρωταθλητής F1 ανακηρύχτηκε ο Mike Hawthorn. Ήταν η πρώτη φορά που: τον τίτλο κατέκτησε Βρετανός, το καλεντάρι του θεσμού περιελάμβανε 11 αγώνες, που ο πρωταθλητής είχε μια νίκη μόνο μέσα στη σεζόν  Ήταν επίσης η πρώτη φορά που η διαφορά με τον δεύτερο ήταν στο ελάχιστο δυνατό περιθώριο.

Ένας μόνον βαθμός χώρισε τον πρωταθλητή από τον δεύτερο Stirling Moss, επίσης Βρετανό που πέτυχε τέσσερις νίκες.  O Hawthorn σφράγισε τον τίτλο του, στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στο GP του Μαρόκο, που διοργανώθηκε για πρώτη φορά μεταπολεμικά, τερματίζοντας δεύτερος πίσω από τον συμπατριώτη του Moss, o οποίος είχε κερδίσει τετραπλάσιους αγώνες από τον πρωταθλητή, σε εκείνη τη σεζόν.

 

Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, το 2001, στον επόμενο μεγαλύτερο παγκόσμιο θεσμό, το W.R.C. ένας άλλος Βρετανός, ο Richard Burns, θα κατακτήσει τον τίτλο, πάλι με μια μόνο νίκη και δυο μόλις βαθμούς, μπροστά από τον δεύτερο, επίσης Βρετανό Colin McRae που, είχε πετύχει εκείνη τη χρονιά πάλι τριπλάσιες νίκες από τον πρωταθλητή.Ο Richard κατοχύρωσε κι αυτός τον τίτλο, στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, εντός έδρας στην Ουαλία με μια τρίτη θέση και την εγκατάλειψη του Colin. Πριν εννέα μήνες είχε συμπληρώσει τα 30 του χρόνια.

Μέρες χαράς. Απρίλιος, Κύπρος 2002. Στην αγκαλιά του Corrado Provera. Δεύτερη θέση πίσω από τον ομόσταβλο Marcus Gronholm. (φωτό: ν.σ.ζ.)

 

Την χρονιά που ο Mike Hawthorn κατακτούσε τον τίτλο, ήταν η πρώτη και τελευταία, μέχρι στιγμής, φορά που οι πέντε  πρώτοι της κατάταξης του πρωταθλήματος ήταν Βρετανοί, πρώτη φορά που και οι τρείς πρώτοι  Βρετανοί είχαν σημειώσει νίκη σε ένα τουλάχιστον αγώνα, κάτι που θα επαναληφθεί άλλες δυο φορές, το ’64, και το ’65, με διαφορετικά, βέβαια πρόσωπα.

Την χρονιά που ο Richard Burns κατοχύρωσε το παγκόσμιο πρωτάθλημα, με την τρίτη θέση στο ράλυ της Ουαλίας  ήταν η πρώτη και η μόνη μέχρι σήμερα φορά, που δυο Βρετανοί έκαναν το 1 – 2 στην κατάταξη του W.R.C. O αγώνας και η χρονιά ολοκληρώθηκαν στο Cardiff στις 25 Νοεμβρίου του 2001.

 

Τρείς μόλις μήνες μετά την κατάκτηση του τίτλου, τον Ιανουάριο του ’59, ο Mike Hawthorn έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα.

Δύσκολο να ερμηνευτεί το πως, καθώς τον δρόμο τον ήξερε καλά, περνούσε συχνά από εκεί, έβρεχε, αλλά και αυτό ήταν συχνό φαινόμενο και το όχημα, μια 3.4 Jag MkI, ήταν σε άριστη κατάσταση. Εικάζεται ότι λιποθύμησε. Τα προηγούμενα Χριστούγεννα τα είχε περάσει κληνήρης

Δεν ήταν ευρύτερα γνωστό τότε, πως οι γιατροί του έδιναν τρία χρόνια ζωής μάξιμουμ. Είχε ήδη χάσει έναν νεφρό και ο άλλος δυσλειτουργούσε.

Υπέφερε συχνά από αδυναμία, αλλά το πρόβλημά του δεν είχε δημοσιοποιηθεί, διότι θα είχε σοβαρές δυσκολίες να πάρει το ιατρικό «ΟΚ», προκειμένου να συμμετάσχει στους αγώνες.

Εγκατέλειψε τα εγκόσμια, έξι εβδομάδες πριν τα 30ά του γενέθλια. Είχε κατατεθεί ότι όταν πιεζόταν μπορούσε να γίνει πολύ αγενής, ξεχνώντας την παραδοσιακή Βρετανική ευγένεια που τον διακατείχε. Ήταν αρραβωνιασμένος με το μοντέλο Jean Howarth, μετέπειτα σύζυγο του Ines Ireland.


Απρίλιος 2003. Τουρκία. Δεύτερη θέση πίσω από τον Carlos Sainz. (φωτό: ν.σ.ζ.)

 

Δυο χρόνια μετά τον τίτλο του, τον Νοέμβριο του 2003, ο R. Burns, είναι έτοιμος να εκκινήσει τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, πάλι στην Ουαλία, με μαθηματικές πιθανότητες να ξανακατακτήσει τον τίτλο αν αποσπούσε την νίκη μαζί, όμως με κάποιο συνδυασμό αποτελεσμάτων από τους υπόλοιπους τρείς διεκδικητές.

Δυο μέρες πριν την εκκίνηση είχε λιποθυμικό επεισόδιο, έγιναν εξετάσεις και η διάγνωση έκανε λόγο για αστροκύτωμα, έναν τύπο κακοήθη όγκου στον εγκέφαλο.

Ακολούθησε θεραπεία, εγχειρίστηκε, μα τέσσερα χρόνια ακριβώς από την ημέρα που κατοχύρωσε τον τίτλο, στις 25 Νοεμβρίου του 2005, εξέπνευσε.

Στην κηδεία του πέραν των φίλων του, παραβρέθηκε ο πατέρας του Alex και η σύντροφός του, Zoe Scott.

Όσοι τον έζησαν από κοντά, περά από τις χαρισματικές του στιγμές έλεγαν τον διέκρινε ένα είδος αλαζονείας.

Αλλά ποιός πρωταθλητυής που έχει διακριθεί σε ένα επικίδυνο σπορ δεν είναι κομμάτι αλλαζόνας; Πιθανότατα δεν γίνεται και διαφορετικά