Η πρώτη της «Μπουμπούς» - (Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018) Print

Σαράντα χρόνια νωρίτερα, ντεμπουτάρησε στην ιδιαίτερη σκηνή των ελληνικών αγώνων αυτοκινήτου, ένα από τα πιο ξεχωριστά και σπάνια αυτοκίνητα, που κύλησαν τους τροχούς του πάνω στις ειδικές διαδρομές της πατρίδας.

Ήταν Σαββάτο 18 Φεβρουαρίου του ’78, όταν η γαλανόλευκη σηκώθηκε πάνω από το ελλειπτικό παρ – μπριζ της Stratos του «Σιρόκο», αποκαλούμενη χαϊδευτικά και «Μπουμπού», στην εκκίνηση του Θ’ γύρου Πελοποννήσου.

Το πλήρωμα έτοιμο, ο Μανώλης σκυφτός στα χαρτιά του, ο οδηγός συγκεντρωμένος. Αριστερά διακρίνονται οι Αντ. Στιβαχτάρης και Γιαν. Παπαπαναγιώτου. Πίσω από το Ιταλικό κουπέ με το #2, οι Μιχ. Μοσχούς – Παν. Κουτσίκος, με το 710 που την προηγούμενη χρονιά οδηγούσε το πλήρωμα της Lancia.

Ας δούμε το στόρυ.

Το 1977, o Τάσος «Σιρόκο» Λιβιεράτος είχε μια περίεργη χρονιά. Ξεκίνησε με την κίτρινη Α110, γράφοντας δυο νίκες στις  δυο πρώτες αγωνιστικές. Ανάβαση Ριτσώνας και ράλυ Αττικοβοιωτίας. Ακολούθως πέρασε για πρώτη φορά σε ομάδα που δεν είχε ο ίδιος τον απόλυτο έλεγχο.

Βρέθηκε λοιπόν στο δεξιοτίμονο λευκό πορτοκαλί 710 της Ν.Ι. Θεοχαράκης. Εννοείται ότι κέρδισε τον τίτλο, το 13ο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ράλυ. Μόνο με νίκες. Στο 10ο Εαρινό, στο Δ’ Ολυμπιακό, στο 11ο Δ.Ε.Θ., στο Β’ Χαλκιδικής και ασφαλώς στο 24ο Δ.Ρ.Α. την πρώτη Ελληνική και την πέμπτη γενικής.

Υπήρξε όμως ένα επεισόδιο στην εξέλιξη εκείνου του Δ.Ρ.Α., το έχει αφηγηθεί ο συνοδηγός του Μαν. Μακρινός, όπου αφαιρούνται τα καρμπυρατέρ από την «ελληνική» βιολέτα, για να τοποθετηθούν σε εκείνη του Harry Källström. Kανείς δεν θα χαρακτήριζε αυτή την κίνηση ως ευγενική, ή ως υπόδειγμα fair play. Σε συνδυασμό με μια έξοδο που είχε το πλήρωμα στην Κύπρο, η απόφαση είχε ληφθεί. Η επόμενη χρονιά δεν θα τους έβρισκε στο ίδιο αυτοκίνητο.

Έτσι έφθασε στην Ελλάδα η «Μπουμπού». Η πρώτη και η μόνη αγωνιστική Stratos που πάτησε τους τροχούς της στην πατρίδα μας και ανήκε σε ημεδαπό. Πρώτη εμφάνιση της στο ράλυ Πελοποννήσου που άνοιγε την αυλαία του πρωταθλήματος. Διοργανώτρια λέσχη η α.λ.φ.

Με εκκίνηση από την Φιλοθέη, κοντά στα γραφεία της λέσχης και τερματισμό στην εθνική οδό, στις εγκαταστάσεις του αναψυκτικού που χορήγησε τον αγώνα. Πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που ο οργανωτής υποχρέωσε τους συμμετέχοντες να φέρουν τα διακριτικά του χορηγού στα νούμερα συμμετοχής,. Δεκάωρος νυκτερινός αγώνας με μήκος 600 χλμ., 13 εξαιρετικές ειδικές διαδρομές μήκους 117 χλμ., και μια μορφή μια σχεδίαση χαρισάμενη, χαμένη πια στο παρελθόν για πάντα. Συγκέντρωσε 60 συμμετοχές.

 

Στημένοι στο Αλεποχώρι, λίγο μετά τις 10 το βράδυ περιμέναμε με προσμονή την πρώτη αγωνιστική της εμφάνιση. Ακούστηκε από μακριά, με τον ασυνήθιστο, στα ώτα μας  -στα ’78 ήμαστε-  ήχο του V6. Ερχόταν και χανόταν ο ήχος, μέσα από τις πτυχές του εδάφους, ώσπου το σκοτάδι έσκισαν τα οκτώ φωτιστικά στοιχεία. Πέρασε από μπροστά μας βρυχώμενη για να χαθεί στο ίδιο μοτίβο. Προσεκτικά, αναγνωριστικά οδηγούσε ο Έλληνας πρωταθλητής, αφού δεν είχε κανένα λόγο για υπερβολές, καθώς προσαρμοζόταν με το εξωτικό αυτοκίνητο

Λίγο πριν το ξημέρωμα και ενώ βρισκόταν με άνεση επικεφαλής, ελέγχοντας τον, ούτως ή άλλως με υποδεέστερο εξοπλισμό, ανταγωνισμό, τερματίζοντας την τελευταία ειδική, την 13η, τον Σχίνο, αναγκάζεται σε εγκατάλειψη, με την εμπρόσθια δεξιά ανάρτηση να έχει καταρρεύσει. Καθόλου αναμενόμενη εξέλιξη για μια ομάδα που η λέξη abandon της ήταν άγνωστη. Δεκαπέντε μήνες αργότερα, στο 26ο Δ.Ρ.Α. η «Μπουμπού» θα βίωνε την δεύτερη εγκατάλειψή της. αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Εκείνο το Σαββατοκύριακο είχε δώσει την πρώτη εντυπωσιακή, νυκτερινή της παράσταση.

Τραυματισμένη εμπρός δεξιά η «Μπουμπού» έχει γονατίσει, στην έξοδο της τελευταίας ε.δ. στο Σχίνο. Ο συνοδηγός έχει λυθεί και βγαίνει, ο οδηγός βγάζει το κράνος. Δίπλα του ο Τάκης Πιρπιρής, ξεχωριστός άνθρωπος και ο καλύτερος rally & racing editor της εποχής του, τουλάχιστον.


Τα πρώτα δέκα από τα εξήντα πληρώματα. Από τους 19 αναγραφόμενους, έξι δεν βρίσκονται σήμερα εν ζωή. Σαράντα χρόνια δεν είναι λίγα.