F1. Μία πριν το τέλος & άλλες ιστορίες…(10.11.2010) Print

Αυτά που συνέβησαν εντός αλλά και εκτός πίστας το πρώτο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου δίνουν αφορμές για λίγα σχόλια

Στο αγωνιστικό κομμάτι είχαμε την επικράτηση της Red Bull Racing, καθώς πετυχαίνοντας το τέταρτο 1 – 2 της σεζόν, ανακηρύχτηκε πρωταθλήτρια κατασκευαστών. Είναι μια σημαντική επιτυχία, καθώς για δεύτερη συνεχή χρονιά δεν επικρατεί μια ομάδα θεωρούμενη ως «μεγάλη» αλλά μια σαφώς μικρότερου βεληνικούς.

Μετά την Brawn το 2009, η RBR έρχεται φέτος να ορθώσει περήφανα το αγωνιστικό της παράστημα και ασφαλώς να μην λησμονηθεί το γεγονός ότι το 2008 ολοκλήρωνε, για πολλοστή φορά, στην 7η θέση.

Οι συντελεστές της επιτυχίας δεν είναι άγνωστοι. Χρήμα, Newey, Vettel, Weber, ίσως και Renault. Αν θα καταφέρει να κατακτήσει και το πρωτάθλημα οδηγών η επιτυχία της θα είναι τεράστια όχι μόνον διότι αντιμετώπισε επιτυχώς τους αντιπάλους της, αλλά κυρίως δεν την έκαμψαν τα λάθη της. Αν δεν το κερδίσει, δεν θα το έχει κερδίσει ο Alonso αλλά θα το έχει χάσει ο Weber και κατ’ επέκταση η RBR.

Αν και οι εξηγήσεις φαντάζουν μάλλον περιττές, θα αναφέρουμε την πολιτική ίσων αποστάσεων που εφαρμόζει η ομάδα, με την υποψία ότι δεν θα ήταν καθόλου έτσι αν ο νεαρός Γερμανός είχε τη βαθμολογική πρωτοπορία.

Είναι εμφανής η προτίμηση στο πρόσωπο του ταλαντούχου οδηγού. Είναι το μέλλον. Είναι επιχειρηματικά σωστό. Αυτό που δεν είναι ούτε αγωνιστικά, ούτε ανθρώπινα σωστό είναι το ντύσιμο των επιχειρηματικών συμφερόντων με τον μανδύα των δημοκρατικών διεργασιών σε ένα τόσο εγωιστικό και ανταγωνιστικό περιβάλλον. Αυτά ίσως γίνονταν κάποτε, όταν ο lord Hesketh σπαταλούσε την περιουσία του στη F1 και …party all the night με αρχιερέα τον Γίγαντα Jamesthe shuntHunt.

Τώρα όχι. Τώρα δεν μιλάει απλά το χρήμα. Τώρα κυριαρχεί.

Μέσα από ένα δαίδαλο τεχνικών προδιαγραφών που μπορεί να πονοκεφαλιάσει ακόμα και έναν Newey, σε ένα απίστευτα πολύπλοκο σύστημα που όλοι καλούνται να ξεζουμίσουν το γραμμάριο βάρους, την υπομονάδα ισχύος, το κλάσμα του χρόνου η πολιτική ίσων αποστάσεων είναι ρώσικη ρουλέτα με 5 σφαίρες στο μύλο. Την Κυριακή το απόγευμα θα ξέρουμε αν ο κόκορας απελευθερώθηκε στη άδεια θαλάμη. Αν χάσει το τρίτο του τίτλο ο Ισπανός, θα πιούμε ένα red bull στην υγειά τους.

Αν όμως ο don Fernando, αρχίζει να επιστρέφει στη Santander κάτι από τα 17 μύρια της αργομισθίας του συμπαθούς (φερομένου και ως οινόφλυγος) πρώην πρωταθλητή, τότε θα αποτελέσει ένα πρώτης τάξεως μάθημα, για το πώς φτιάχνονται οι μεγάλες ομάδες.

Στα εξωαγωνιστικά, η επίθεση ενόπλων στο αυτοκίνητο του τέως πρωταθλητή, η πρόβλεψη που υπήρχε για αυτή την πιθανότητα, η ετοιμότητα της αντιμετώπισης με θωρακισμένο αυτοκίνητο και εκπαιδευμένο οδηγό, αλλά και η ληστεία μηχανικών της Sauber δεν αποδεικνύει παρά τη δυσπλασία του πλανήτη. Η απόλυτη φτώχια της φαβέλας, η βουτηγμένη στο έγκλημα καθημερινότητα των μεγαλουπόλεων της Βραζιλίας, η σκληρότητα της κοινωνίας, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την προστατευμένη επιχειρηματικότητα της F1.

The world is a ghetto είχαν, τόσο μελωδικά ερμηνεύσει, σε ένα R&B fanky τραγούδι προ δεκαετιών οι War και στις μέρεςμας πια, η γκετοποίηση, ατυχώς οικουμενοποιείται.

Τότε που War ερμήνευαν το ως άνω άσμα, τέλος 1972, και ο Emmerson Fittipaldi ήταν ο πρώτος Βραζιλιάνος, που κατακτούσε τον (πρώτο του) τίτλο, προφανώς δεν χρειαζόταν στρατιές σωματοφυλάκων και θωρακισμένα οχήματα για να πηγαίνει στην πίστα. Ούτε τον Φλεβάρη του ’73, όταν κέρδισε επίσης για πρώτη φορά στο Interlagos, τότε που ο Ayrton τελείωνε το δημοτικό.

Ήταν αλλιώς ο κόσμος, ήταν αλλιώς οι αγώνες και ίσως η νοσταλγία δεν είναι το καλύτερο όπλο για την αντιμετώπιση του μέλλοντος.

Μιλήσαμε για τον Fittipaldi, και για την RBR για το παρελθόν για το παρόν, ας αναφέρουμε κάτι που δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Η καριέρα του Helmut Marco, σταμάτησε τον Ιούλιο του ΄72 στο Γαλλικό GP όταν ο πίσω τροχός της Lotus του Fitti εκτόξευσε μια πέτρα στην επερχόμενη B.R.M. του Marco. Τα visor της εποχής δεν ήταν αρκετά ισχυρά και ο αυστριακός έχασε την όρασή από το ένα μάτι του.

Αυτό που γνωρίζουν ακόμα λιγότεροι και θυμούνται ελάχιστοι, είναι πως ο Helmut Marco όχι μόνον έχει έρθει στην Ελλάδα, αλλά έχει αγωνιστεί και μάλιστα κερδίσει. Ήταν 22 Οκτωβρίου του ’67 και πριν από τον τρίωρο αγώνα του Τατοΐου που έκλεινε το πανελλήνιο πρωτάθλημα ταχύτητας, διοργανώθηκε αγώνας διάρκειας μισής ώρας formula V. Τον κέρδισε ο Helmut Marco. Ήταν 24 ετών και οι Vettel, Weber, Alonso, Hamilton, Button, Schumacher, τέλος πάντων όλο το grid της F1, αγέννητο.

 

αναρτήθηκε και στο wmotors.gr