Οδοιπορικά

Τα ταξίδια, αποτελούν πια κάτι ανάμεσα σε ανάγκη και ένα είδος απόδειξης ευμάρειας.

Κάτι σαν δήλωση ευζωίας και επιτυχίας. Τουλάχιστον έτσι αντιμετωπίζεται στη δύση, όπου μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία μετακινούν, δίκην εμπορεύματος, πλήθη κόσμου.

Ωστόσο, αυτή η πραγματικότητα, δεν αποτελεί και τον μοναδικό τρόπο προσέγγισης σε ότι αφορά τα ταξίδια. Υπάρχουν και άλλες οπτικές.

 


 



Όλα σε μια ευθεία - Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016 PDF Print E-mail

Ανάγκες υπηρεσιακές, μας ανέβασαν στις νοτιοδυτικές πλαγιές της Πάρνηθας. Σε εκείνον τον ημιορεινό δρόμο που ξεκινά από τη Χασιά, αφήνει δεξιά του την μονή Κλειστών, ανεβαίνει ψηλότερα, αφήνοντας αριστερά τη διασταύρωση για το φρούριο της Φυλής για να πέσει στις Βοιωτικές πεδιάδες και στα Δερβενοχώρια.

Τριάντα χρόνια νωρίτερα, λιγότερο από το μισό τμήμα του δρόμου είχε ασφαλτοστρωθεί και το πλήθος των αυτοκινήτων που το διέσχιζε ήταν πολύ μικρότερο.


Στο σήμερα. Χειμώνας, ουρανός ενίοτε νεφοσκεπής, φως αντίστοιχο, με τον ήλιο όταν φανερώνεται να γλυκαίνει το ψύχος και να φέρνει μια καλύτερη διάθεση.

Όταν η δουλειά ολοκληρώθηκε και πήραμε το δρόμο του γυρισμού, εκεί στα νοτιοδυτικά μπαλκόνια του βουνού, σε ένα απόγευμα  με καλή διαύγεια, ανάμεσα από τις πλαγιές, ξεπρόβαλε από κάτω το Θριάσιο πεδίο.


Ξεχώριζε το μεγάλο άνοιγμα της ιδιοκτησίας της ΓΑΙΑΟΣΕ, ο ακόμα μεγαλύτερος χώρος του στρατιωτικού αεροδρομίου της 112 Π.Μ., η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, μπροστά από τις εγκαταστάσεις της Petrola. Διακριτή επίσης, όλη βορειοδυτική πλευρά της Σαλαμίνας και στο βάθος στα 50 χιλιόμετρα απόσταση σε ευθεία γραμμή, το ανάγλυφο της δυτικής Πελοποννήσου.

Θριάσιο πεδίο. Εδώ κάποτε, όχι και ...πολύ παλιά, στον έκτο π.χ. αιώνα, επί Πεισίστρατου τυράννου των Αθηνών άρχισαν να μεγαλώνουν τη φήμη τους τα Ελευσίνια Μυστήρια, για να φθάσουν στο αποκορύφωμά τους μερικές δεκαετίες αργότερα, στον χρυσό αιώνα.

Η μύηση, επιδίωκε την συμφιλίωση με το τέλος. Με τον θάνατο. Απότοκο της συνειδητοποίησης ότι αργά ή γρήγορα η ζωή έχει ένα τέλος, μα και στην προσδοκία μιας μεταθανάτιας συνέχειας. Βαθιά ανθρώπινο σε μια σκληρή αλλά ταυτόχρονα, αποκαλυπτική εποχή.

Τα Ε.Μ., ήταν η ιερότερη και πλέον σεβάσμια γιορτή των κλασσικών χρόνων, και κατά πως μας τα μαρτυρούν οι ιστορικοί,

Read more...
 
Είναι ...μια άλλη χώρα - Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016 PDF Print E-mail

Μια λαμπρή μέρα, μερικά ευχάριστα χιλιόμετρα, κάποια αναπόφευκτα μηνύματα, που ήρθε η ώρα τους να δοθούν και μια ακολουθία από σκέψεις. Όλα απότοκα ημερήσιας εξόρμησης, όπου αναμειγνύονται εικόνες από το παρελθόν, συνειδητοποιούνται απώλειες, καλύπτονται από τα χρώματα της δύσης και ζωντανεύει ο Σιούλας ο ταμπάκος, του Δημήτρη Χατζή.


Ο τελευταίος, δίνει και το τίτλο τούτης της ιστορίας μέσα στο κρύο εργαστήρι του, το μόνο που κρατά ακόμα από αυτό που ο Χατζής περιγράφει στις πρώτες κιόλας αράδες του, από τα μακρινά Γιάννενα του μεσοπόλεμου, ως:  «ένας κόσμος ξεχωριστός και κλεισμένος. Τελειωμένος.»

Από τότε που πρωτοκυκλοφόρησαν, στην Ρουμανία, τα σπαραξικάρδια επτά διηγήματα του μέσα στο: «Τέλος της μικρής μας πόλης», έχουν κυλήσει 63 σχεδόν χρόνια και όπως εμπειρικά αλλά και προφητικά γράφει στο τέλος ο δημιουργός τους στον «Σιούλα τον ταμπάκο»: «οι σάλπιγγες των νέων καιρών γκρέμιζαν από θεμέλια τα τείχη της ταμπάκικης Ιεριχώς μέσα σε πανδαιμόνιο απ' ουρλιαχτά μηχανών.»

Μόνον που τόσα χρόνια από τότε και παρά τα όσα που έχουν συμβεί, υπάρχουν ακόμα νησίδες παρελθόντος, κομμάτια που στέκουν ακόμα όρθια. Για αυτά, εν μέσω άλλων, θα πω.

Read more...
 
...με μια εικόνα σαν αυτή - Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015 PDF Print E-mail

Φωτογραφημένη από την Ακροναυπλία, το πρωινό της πρώτης Δευτέρας του φετινού Δεκέμβρη, επτά του μηνός, ανήμερα του αγίου Αμβροσίου κατά πως μας τα λεν οι γραφές, αυτό το κορίτσι που μόλις διακρίνεται να κολυμπά, στο κέντρο της εικόνας, μας δίνει ένα μέτρο ανεμελιάς, ομορφιάς, ένα δείγμα ευτυχίας.

Κάτω από ένα χώρο μαρτυρίου, όπου στοίβαζε πολιτικούς κρατούμενους, μελλοθάνατους, ακόμα  εκτελεσμένους μέσα στα κελιά, «...αυτοί που πάτησαν γυμνόποδοι της τυραννίας τον όφι» όπως σημείωσε ο Ρίτσος,  είναι μόνο ο χρόνος, αυτά τα 50 χρόνια που κύλησαν από τότε που έκλεισε η Ακροναυπλιά, που απαλύνει τις πληγές.  Και είναι άλλο ένα

Read more...
 
Δυτική Μακεδονία - Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015 PDF Print E-mail

Δυο μέρες με άσχημο καιρό, δυο κρύες βροχερές νύχτες, μερικές κουβέντες, πολλά χιλιόμετρα, και περισσότερες σκέψεις για αυτό το κομμάτι της Ελληνικής γης. Στοιχεία αρκετά,  για να γραφτεί κάτι.

Η αναχώρηση από το κλεινόν άστυ έγινε υπό βροχή, που μας συντρόφευε, μαζί με πυκνή νέφωση, ενίοτε με ομίχλη, όλη την μέρα και την επερχόμενη  νύχτα. Κακές συνθήκες για ταξίδι, μα οι ελάχιστες στεγνές στιγμές και η αραιή κίνηση στο εθνικό δίκτυο, μαλάκωσε κάπως  τις  εντυπώσεις από τα καιρικά φαινόμενα. Μέσα Φθινοπώρου και ένας πρώιμος χειμώνας ερχόταν αιφνιδιαστικά, για να διώξει την όποια γλύκα μιας μεταβατικής εποχής.

Αρκετά τυχεροί ώστε στο πέρασμα  μας από τη Χαραυγή Κοζάνης, μια απρόσμενη ανακωχή της βροχής έδωσε το δικαίωμα μιας επίσκεψης στην παρατημένη πολιτεία. Σε ότι είχε περισσέψει τουλάχιστον από αυτήν, αφού τα τελευταία κτίρια είχαν κατεδαφιστεί πριν τέσσερις μήνες. Μόνον ο εγκαταλελειμμένος ναός και ένα παράπηγμα που φιλοξενούσε έναν εύχαρη -παρά τα τις άθλιες συνθήκες ζωής του- αλλοδαπό έχουν παραμείνει όρθια. Ο ναός άδειος, παγωμένος, φιλοξενούσε σμήνη πουλιών. Ο αλλοδαπός έφευγε χαμογελαστός για «ντουλειά».

Read more...
 
Έτσι είναι η ζωή - Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015 PDF Print E-mail

Είναι δυνατόν να είσαι σε ήσυχη βόλτα με αγαπημένο δίκυκλο, κάτι περισσότερο από εκατό χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου, να είναι αργά το απόγευμα λίγο πριν τη δύση, να σε αφήσει από ζημιά σε ένα τόπο που δεν έχεις ξαναπεράσει, όπου κανείς δεν σε ξέρει και παρ’ όλα αυτά σχεδόν να το ευχαριστηθείς; Ε λοιπόν, συνέβη και αυτό.

Στην κοινή ζωή (μου) με τα CBR  τα έχουμε αναφερθεί. Είναι σχεδόν μια εικοσαετία που συζώ μαζί τους. Κάτι παραπάνω από πέντε με το πρώτο και περισσότερα από δεκατέσσερα με το δεύτερο. Στο μεσοδιάστημα περιστασιακά βρέθηκα και με άλλα. Περισσότερα εδώ: moto stories: Για τα CBR της ζωής μου

Σαββατάκι 12 του Σεπτέμβρη, φέτος, γλυκό απογευματάκι.  Ελεύθερος υποχρεώσεων. Το CBR καθαρό, γεμάτο καύσιμα, μια εβδομάδα πριν τα 14α γενέθλιά του. Γάντια κράνος και δρόμο. Περιπλανούμαι στο επαρχιακό δίκτυο το νομού Κορινθίας. Βεληνιάτικα Σπαθοβούνι, κάτω από την Ε.Ο. και άφιξη στον Κουταλά.

Χρυσή ώρα που συνοδεύεται από αντίστοιχη δύση. Σβήνω για να χαζέψω. Δεν πρόκειται να ξανάρθει στη ζωή.  Είναι κάτι ηλεκτρικό. Δεν καταλαβαίνω τι. Μια δυσάρεστη μυρωδιά αναδύεται, βγάζω το κάθισμα. Η μπαταρία καίει κι' έχει φουσκώσει.
Καθώς φεύγει η μέρα, στέκομαι χαμένος και ενεός έξω από την εκκλησία του έρημου χωριού.

Read more...
 
Για το καλοκαίρι (που φεύγει) - Κυριακή 30 Αυγούστου 2015 PDF Print E-mail

Μερικές εικόνες και περισσότερες λέξεις, τώρα που o Αύγουστος, κλείνει τον κύκλο του. Τώρα που το καλοκαίρι ημερομηνιακά ολοκληρώνεται. Άλλο θέμα, αν εμείς θα επιχειρήσουμε να το τραβήξουμε όσο μπορούμε.

Read more...
 
Λήμνος. Λόγια & Εικόνες – Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015 PDF Print E-mail

Ο τόπος είναι κάτι. Μα το περισσότερο είναι ο κόσμος του, η ψυχή του δηλαδή. Όλα όσα προηγήθηκαν, τα σημάδια που άφησε ο χρόνος πάνω του. Είναι η παράδοση, η ταυτότητα του. Για όλα τούτα πρέπει και ο επισκέπτης να είναι έτοιμος. Αλλιώς δεν καταλαβαίνει πολλά. Είναι και θέμα ωριμότητας. Όπως, δηλαδή, σε όλα τα πράγματα.

Read more...
 
...για λίγο (ΙΙ) - Σαββάτο 20 Ιουνίου 2015 PDF Print E-mail

...όπως έλεγαν και παλιότερα, συνέχεια από το προηγούμενο, το οποίο έκλεινε έτσι:

...Κοιμήθηκα εύκολα, διχασμένος ανάμεσα σε εικόνες από κορφές περήφανων βουνών που αντίκρισα, και στις κουβέντες των ανθρώπων που έζησαν σε ένα τόσο διαφορετικό παρελθόν. Κοιμήθηκα εύκολα, σκεπτόμενος πόσο το παρελθόν, ορίζει το μέλλον.


Η ανατολή ήρθε αφήνοντας ένα πυκνό σύννεφο εγκλωβισμένο μέσα στην κοιλάδα. Χρειάστηκε λίγος χρόνος να επέμβει ο καλοκαιρινός ήλιος και ο πρωινός άνεμος να το διαλύσει. 
Αργότερα πάνω από χωματόδρομους, λιβάδια και άσφαλτο, αφήναμε τη Φούρκα στα ανατολικά, περνούσαμε από τη Σαμαρίνα για να φτάσουμε στη Βασιλίτσα.

Read more...
 
...για λίγο (Ι) - Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015 PDF Print E-mail

Είπαμε να ξεφύγουμε για λίγο, να βγούμε απ' το κλουβί, να ξεπλύνουμε ότι έχει περισσέψει στους ψυχικούς μας κάλυκες. Η ίδια παρέα, όπως και πριν τρία χρόνια (περισσότερα εδώ: Δίτροχοι στο Γράμμο). Μόνο που τώρα το είχαμε, απ' ότι φάνηκε, ακόμα περισσότερο ανάγκη. Κι έτσι, ήταν όλα ακόμα καλύτερα.

Τρείς άνθρωποι, λείψαμε για τέσσερις μέρες. Τέσσερις γεμάτες μέρες χωρίς άγχος, υποχρεώσεις, οθόνες υπολογιστών, φανοστάτες, τρεξίματα και μποτιλιαρίσματα. Δίχως ειδήσεις, δίχως το καθημερινό ψυχόβγαλμα και κάθε είδους απειλές.

Έτσι, μάλλον ευγνώμονες που γλυτώσαμε την μεσημβρινή μπόρα, απολαμβάναμε το πρώτο απόγευμα πάνω στο ύψωμα του προφήτη Ηλία. Η πρόσβαση είχε την δυσκολία της, πάνω στους ορεινούς χωμάτινους δρόμους που οι βροχές είχαν πολύ ταλαιπωρήσει σε αρκετά σημεία.

Ιδρωμένοι από την προσπάθεια, μετά  από το πρώτο ξεμπούκωμα, είχαμε στηρίξει τις μοτοσυκλέτες και αγναντεύαμε τις κορφές του Γράμμου από την μια και του Σμόλικα από την άλλη. Η γη σκεπασμένη με καταπράσινη χλόη. Ο ήλιος έτρεχε, όπως και ο άνεμος να κρυφτεί στη Δύση. Μετρήσαμε ώρες, καύσιμα, μα δεν έβγαινε μέχρι Σαμαρίνα και επιστροφή. Τις επόμενες μέρες, σκεφτήκαμε, και πήραμε το δρόμο του γυρισμού, μέσα στο δάσος με τις λασπωμένες γούρνες.

Read more...
 
Γαλαξίδι, Monza & Naviglio Grande – Παρασκευή 29 Μαΐου 2015. PDF Print E-mail

Βραδάκι στο Γαλαξίδι. Είχαμε απλώσει μια κουβέντα με τον Ανδρέα Ζαπατίνα. Ναι αυτόν, που εμείς οι πονηροί συμμαθητές του, πίσω στο 1971, όταν μας ανακοίνωσε, ότι θα γίνει σχεδιαστής αυτοκινήτων, του είπαμε πως όταν φθάσει στον κολοφώνα της σχεδιαστικής του δόξης, θα τον αφήσουν να σχεδιάσει τη λάμπα του πίσω αριστερού στοπ του «Μαρατούτσου 1,1 σπέσαλ».

Τα επόμενα τέσσερα χρόνια τα περάσαμε με τον Ανδρέα στο ίδιο θρανίο, αυτός σχεδίαζε στα τετράδια του φιγούρες που έμοιαζαν στην DS, και εγώ ...άσε καλύτερα, προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω στον P. J. Prοudhon. Μέχρι σήμερα, προσπαθώ, άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος. Τέλος πάντων, κύλησε ο χρόνος, γράφτηκαν οι μικρές μας ιστορίες και τα λέγαμε, σε μια από τις συχνές μα σύντομες του επισκέψεις του στην Ελλάδα.

Mου εξηγούσε λοιπόν την προσπάθεια του, για την σχεδίαση και την κατασκευή ενός concept car, ονόματι Changan Raeton CC 1, μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Για το πως εργάστηκαν πυρετωδώς, κυριολεκτικά μέχρι το τελευταίο λεπτό, μέχρι τη στιγμή που το όχημα φορτώθηκε για να πετάξει από την Ιταλία στην Κίνα, να στηθεί στην έκθεση της Σαγκάης.

 

Read more...
 
More Articles...
<< Start < Prev 1 2 3 Next > End >>

Page 2 of 3