Εικόνες, ιστορίες, κομμάτια από το παρελθόν, πασπαλισμένα με την χρυσόσκονη άλλων εποχών.

Μαζι με απόψεις και σχόλια για το τι και πως έγινε. Για το τι γεννήθηκε και το πως χάθηκε.

Για το πως έσβησε αυτή η ιστορία με το όνομα Διεθνές ράλυ Ακρόπολις.



Τimo Makinen – (Παρασκευή 5 Μαίου 2017) PDF Print E-mail

Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ο Τimo Makinen είχε το προνόμιο να ερεθίσει πρώτος το ραλίστικο ένστικτο του Έλληνα. Είχαν έρθει και άλλοι σπουδαίοι ράλυμεν, πριν από αυτόν, στους μοναδικούς Ελληνικούς χωματόδρομους που ξετυλιγόταν η διαδρομή των πρώτων «Ακρόπολις». Όπως ο πρώτος δυο φορές νικητής Γερμανός Ευγένιος Bohringer, ή ο δυναμίτης Erik «on the roof» Carlsson, ή ο πολυπράγμων Gigi Villoresi.

Σπουδαίοι όλοι τους, όπως όσοι κέρδισαν στην Ελλάδα. Ο Τimo όμως, που δεν κέρδισε ποτέ στον τόπο μας, με καλύτερες θέσεις δυο δέκατες, το '66 με Cooper και το ΄80 με 504 και δεξί κάθισμα τον νυν πρόεδρο της FIA, είχε εκείνο το ξεχωριστό χάρισμα, που κάνει τον κόσμο να ανέβει στο βουνό, να δεί, να ακούσει, να αναμιχθεί και τελικά να θαυμάσει.

Ήταν απίστευτα ταχύς, φαντεζί και άνετος. Ερχόταν με τα λαχούρια τα πουκάμισα του, στο μέσον της δεκαετίας του ΄60, χωρούσε όπως - όπως μέσα στο Mini και βρισκόταν σε μια κατάσταση μόνιμης, ανελέητης επίθεσης.

Οι Έλληνες θεατές της δεκαετίας του '60, εκείνη η πρώτη μαγιά ραλίστικου κοινού, τον λάτρεψαν και ο ημεδαπός Τύπος του προσέδωσε το παρανόμι «καμικάζε». Την άνοιξη του '66 ήρθε στην Ελλάδα μετά από μια εξωπραγματική επίδοση στο Monte της προηγούμενης χρονιάς, νίκη στις 1.000 λίμνες και θρίαμβο στο Monte του '66. Πλην όμως έμελλε να είναι ένας θρίαμβος που ποτέ δεν κατοχυρώθηκε. Εξ' ού και ο τίτλος Monte Fiasco. Κι όλα αυτά με 1300 ταπεινά κυβικά εκατοστά και 10άρες ζάντες κάτω από το πάτωμα των λιλιπούτειων minis. Μια κλασσική περίπτωση Δαυίδ που επικρατεί του Γολιάθ, πάντα αγαπητή στο κοινό.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 4 5 6 7 Next > End >>

Page 4 of 7