Ιστορίες του Δ.Ρ.Α.

Εικόνες, ιστορίες, κομμάτια από το παρελθόν, πασπαλισμένα με την χρυσόσκονη άλλων εποχών.

Μαζι με απόψεις και σχόλια για το τι και πως έγινε. Για το τι γεννήθηκε και το πως χάθηκε.

Για το πως έσβησε αυτή η ιστορία με το όνομα Διεθνές ράλυ Ακρόπολις.



64o Δ.Ρ.Α. σ. Τύπου - (Παρασκευή 20 Απριλίου 2018) PDF Print E-mail

Η πρόσκληση, για την συνέντευξη Τύπου του Δ.Ρ.Α., έφθασε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Όριζε την μέρα, την ώρα, τον τόπο και εκεί ετέθη η πρώτη ερώτηση:

- Γιατί στο ίδρυμα τη στιγμή που τα οικονομικά είναι προβληματικά;
η απάντηση ήρθε καλύπτοντας την απορία:
- Διότι επιβάλλεται να βάλεις τους χορηγούς κάπου αντίστοιχα με αυτά που προσφέρουν.


Το ότι η ταπεινότητά μου βρίσκει το ίδρυμα Νιάρχου ακαλαίσθητο ογκόλιθο, που σκιάζει το παράλιο μέτωπο του Φαληρικού, είναι αδιάφορης σημασίας. Το αυτό και για ότι αφορά την συνήθως ασθενή συλλογική μνήμη, περί του συνέβη εκείνο το βράδυ της 3ης προς 4ης Μαίου του ’70 στη Σπετσοπούλα. Διότι όσα ιδρύματα και να κτισθούν, όσες βιβλιοθήκες και να δημιουργηθούν, όσοι εκθαμβωτικοί τοίχοι και να υψωθούν προκειμένου να στεγασθούν Εθνικές Λυρικές Σκηνές, τα τετελεσμένα δεν αλλάζουν. Άλλο θέμα αν η Ιστορία μακιγιάρεται. Όπως επίσης, είναι μια άλλη ιστορία, αν τα ιδρύματα είναι ένα μέσον αίτησης συγνώμης των τετελεσμένων

Στο προκείμενο τώρα.

Read more...
 
Από το ράλλεϋ στην Deltona – (Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017) PDF Print E-mail

Το διεθνές ράλυ Ακρόπολις ήταν και παραμένει η πιο σημαντική εκδήλωση μηχανοκίνητου αθλητισμού στην Ελλάδα. Έχοντας διαγράψει μια λαμπερή τροχιά από το ’53 έως τις μέρες μας, δικαιολογεί κάθε κομμάτι της φήμης του.

Λίγες εικόνες ανά δεκαετία, από το ’55 έως το ’95 θα μας θυμίσουν, πρόσωπα, πρωταγωνιστές, την ατμόσφαιρα και τις αλλαγές στο βάθος του χρόνου. Από το ράλλεϋ του '55, στην Deltona του '95.

Read more...
 
Ο άνθρωπος, ο αγώνας, ο χώρος - (Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017) PDF Print E-mail

O Τζώνυς Πεσμαζόγλου, αποτέλεσε ένα ξεχωριστό πρόσωπο μα και ένα ιδιαίτερο φαινόμενο, στο χώρο των Ελληνικών αγώνων αυτοκινήτου. Χαρακτήρας ιδιόμορφος και σπόρτσμαν.  Έκαμε όμως σπορ, περισσότερο για να επικρατεί και λιγότερο για το ευ αγωνίζεσθαι.  Με τον αέρα της τάξης που εκπροσωπούσε, την άνεση μιας μεγάλης οικογένειας και μιας πολύ μεγάλης περιουσίας. Πείσμων και σκληρός. Ευγενέστατος, χαμογελαστός και τζέντλεμαν όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, το πολύ αντίθετο όταν το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό.

Δυο εικόνες, δυο εποχές. Αριστερά πρωταγωνιστής ετοιμάζεται να εκκινήσει το νικηφόρο για αυτόν, Γ' Δ.Ρ.Α. το '55, μπροστά από το θέατρο του Ηρώδου του Αττικού. Δεξιά, 37 χρόνια αργότερα, το '92 στο 33ο Δ.Ρ.Α., ο ίδιος άνθρωπος, στα 78 του πια, στον ίδιο χώρο, κάτω από την ακρόπολη των Αθηνών στο αγωνιστικό περιθώριο, πίσω από τα διαβόητα κίτρινα κάγκελα της Λέσχης, πιθνότατα γεμάτος νοσταλγίες.

Ήταν παρών από την πρώτη μεταπολεμική αγωνιστική Ελληνική δραστηριότητα και για τα επόμενα 35 χρόνια. Στα πρώτα του βήματα δεν ήταν τόσο νέος. Το ΄52 π.χ. στο ράλυ Shell που θεωρείται η πρώτη μεταπολεμική εκδήλωση, την οποία μάλιστα κέρδισε με συνοδηγό τον Νίκο Παπαμιχαήλ, ήταν ήδη 38 χρονών.  Ακολούθως, το ΄87 στο 34ο Δ.Ρ.Α., στην τελευταία του συμμετοχή, όπου σημειώνει ένα τιμητικό τερματισμό στην 22η θέση και όγδοη μεταξύ των Ελλήνων, είναι 73 ετών. Πάνω από το μέσο όρο προσδόκιμης ζωής των ανδρών εκείνης της εποχής.

Τέσσερις εικόνες του, ανά δεκαετία, από το ’57, το ’67, το ’77 και το ’87, όλες στο πλαίσιο του Δ.Ρ.Α. μας δίνουν μια ιδέα των εποχών, και την ευκαιρία για λίγα σχόλια, για τον άνθρωπο, τον αγώνα, το χώρο.

Read more...
 
Rosemary Smith - (Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017) PDF Print E-mail

H ομάδα F1 της Renault έδωσε την ευκαιρία σε μια 79χρονη κυρία, να οδηγήσει ένα μονοθέσιο τρέχουσας τεχνολογίας στη πίστα Paul Ricard.

Έτσι, στις 10 Μαίου, η περιστασιακή χειρίστρια έγινε, ο γηραιότερος άνθρωπος του κόσμου μας που οδήγησε αγωνιστικό αυτοκίνητο με ισχύ 800 ίππων.

Ασφαλώς δεν ήταν μια τυχαία κυρία. Η τυχερή που οδήγησε την Renault R.S.17 ήταν η γεννημένη στο Δουβλίνο to '37, Rosemary Smith,  ιδιαίτερα ενεργή και διεκεκριμμένη οδηγός ράλυ της δεκαετία του '60.

Με συνοδηγούς επίσης γυναίκες, όπως την Pauline Gullick που εμφανίζεται και στο video της Renault, ή την R. Shears, ή την V. Domleo, είχε μια αξιοσημείωτη παρουσία στους αγώνες του τότε Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ράλυ και στα αντίστοιχα θεσμοθετημένα κύπελλα Κυριών.

Mε σημαντικότατες, μάλιστα, αντιπάλους, όπως οι Βρετανίδες P. Moss Carlsson και A. Hall, ή οι Σουηδές E. Rosqwist και S. Osterberg.

Θυμόμαστε δυο αγωνιστικές επισκέψεις της R. Smith, στην Ελλάδα, ως συμμετέχουσα στο Δ.Ρ.Α. με την αγωνιστική ομάδα της Roots.

Read more...
 
Δ.Ρ.Α. παρόν & προοπτικές - (Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017) PDF Print E-mail

Από το ζοφερό κλίμα του τόπου δύσκολα θα ξέφευγε οτιδήποτε. Μέσα σε αυτή τεράστια αγκύλη δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε το ράλυ Ακρόπολις, που βιώνει την δική του κρίση.



Η κρίση του, και «μεγάλου εθνικού μας αγώνα» αποκαλούμενου, είχε ξεκινήσει προ μνημονίων. Έτυχε, μόνον, να εκδηλωθεί μαζί με αυτά. Δεν θα μπορούσε να υποστηριχτεί οτιδήποτε άλλο, πέραν της άποψης ότι στο σημείο που φθάσαμε την ευθύνη φέρει η Λέσχη. Στο ξεψύχισμα του «Ακρόπολις», ανέλαβε τις τύχες του σπορ η Ομοσπονδία και πέρα από όλα τα άλλα, που μπορεί ή πρέπει να κάνει, προσπαθεί να κρατήσει εν ζωή τον αγώνα.

Με την μάχη χαρακωμάτων που ανορθόδοξα κρατεί ακόμα, ανάμεσα στην νεκρή αλλά όχι θαμμένη Λέσχη και την σθεναρά αντιστεκόμενη και φιλόδοξα εργαζόμενη Ομοσπονδία, οι απώλειες είναι δεδομένες. Έτσι το «Ακρόπολις» δεν διεξήχθη το 2010, ενώ το '13 ήταν η τελευταία χρονιά που βρέθηκε στο πιο ψηλό θεσμικό ράφι.

Read more...
 
Λόγια & εικόνες από το 24ο Δ.Ρ.Α. – (Τετάρτη 31 Μαίου 2017) PDF Print E-mail

Σαράντα χρόνια νωρίτερα. 1977. Τρίτος χρόνος μεταπολίτευσης, όχι κι΄ άσχημα, αν και κάθε σύγκριση με το σήμερα είναι ατυχής, για τις μέρες μας. Ο, και Εθνάρχης, αποκαλούμενος,  από τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, θα βρίσκεται στην τελευταία πρωθυπουργική του θητεία, βάζοντας κάθε δύναμη, προκειμένου να δέσει το Ελληνικό βαγόνι στο Ευρωπαϊκό ωτομοτρίς. Σε μια στιγμή, που κάτι τέτοιο φάνταζε πολύ λαμπερό.

Άνοιξη. Τελευταίες μέρες του Μαίου.Τελείται με 203 συμμετοχές το 24ο Δ.Ρ.Α. Αν είχε διοργανωθεί και το 1974 που ματαιώθηκε λόγω της ενεργειακής κρίσης, θα ήταν  το εορταστικό αργυρό ιωβηλαίο του αγώνα. Έμεινε όμως ούτως ή άλλως στην ιστορία ως εκείνο με τις πολυπληθέστερες συμμετοχές. Στη συνείδηση των παλαιότερων έμεινε και ως πλούσιος, ενδιαφέρων, περιπετειώδης αγώνας με έναν χαρακτήρα που έχει πια εξαφανιστεί.

Ασφαλώς και ήταν ένας άλλος αγώνας ενός διαφορετικού σπορ. Με 2.758 συνολικά χιλιόμετρα. Τα 1750 από αυτά σε άσφαλτο, και τα υπόλοιπα 1008 σε χώμα. Με 71 σταθμούς ελέγχου χρόνου και 52 ειδικές διαδρομές συνολικού μήκους 763 χιλιομέτρων, τα 654 από αυτά χωμάτινα.


Η Δεκέλεια, μισή άσφαλτος μισή χώμα συνολικού μήκους 13,2 χιλιομέτρων ήταν η κατατακτήρια ε.δ. του αγώνα. Τελέστηκε την Κυριακή 29 Μαίου, συγκέντρωσε πλήθη κόσμου, την κέρδισε άνετα ο B. Waldegaard, 23 δευτερόλεπτα μπροστά από τον M. Alen. Στην πρώτη του Ακροπολική εμφάνιση ο Α.  Vatanen θα βγει από το δρόμο, στο ασφάλτινο κομμάτι, πατώντας τα λάδια του σπασμένου κινητήρα της Celica του Η. Mikkola. Τρεις Έλληνες, βρέθηκαν στην πρώτη 12άδα. Γ. Μοσχούς 9ος , «Σιρόκο» 11ος, «Ιαβέρης» 12ος και πρώτος ομάδας 1.   Στην εικόνα το χαρακτηριστικό πέρασμα από την λίμνη. (φωτό αρχείο Φ.Φ./Γ.Κ.)

Με συμμετοχές από 16 διαφορετικά κράτη. Με κατατακτήρια ε.δ., την μεικτή Δεκέλεια. Με μια ντουζίνα εργοστάσια παρόντα. Με δυο ολονυκτίες. Από την Μακεδονία και το Βέρμιο ως την Πελοπόννησο και τον Λάδωνα.  Ήταν μια περιπέτεια με απερίγραπτη ομορφιά σε έναν τόπο καθαρότερο και γοητευτικά αφελέστερο.

Ήταν μια ακολουθία λαχανιασμένων απλών που συχνά ούτε οι επαγγελματίες δεν μπορούσαν να βγάλουν ακαπέλωτες. Με κομμάτια που τα συναντάς πιά μόνον σε εικόνες, είτε διότι ασφασλτοστρώθηκαν (Λουκίσια, Αλυκή, Ελικών, Καλοσκοπή, Οινοχώρι, κλπ), είτε δίοτι εξαφανίστηκαν κάτω από ίχνος της προόδου και διανοίξεως σύγχρονων αυτοκινητόδρoμων (Μακρυράχη).

Ακολουθούν 7 & 7 εικόνες από εκείνον το μακρινό, αλλά καθόλου ξεχασμένο και τόσο λαμπερό  «Ακρόπολις» του '77. Το 24ο. Κάποιοι θα θυμηθούν, μερικοί θα μάθουν και άλλοι θα νοσταλγήσουν. Οι 14 εικόνες, κάποιες από αυτές αδημοσίευτες, είναι τοποθετημένες με χρονολογική σειρά.

Read more...
 
Τimo Makinen – (Παρασκευή 5 Μαίου 2017) PDF Print E-mail

Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ο Τimo Makinen είχε το προνόμιο να ερεθίσει πρώτος το ραλίστικο ένστικτο του Έλληνα. Είχαν έρθει και άλλοι σπουδαίοι ράλυμεν, πριν από αυτόν, στους μοναδικούς Ελληνικούς χωματόδρομους που ξετυλιγόταν η διαδρομή των πρώτων «Ακρόπολις». Όπως ο πρώτος δυο φορές νικητής Γερμανός Ευγένιος Bohringer, ή ο δυναμίτης Erik «on the roof» Carlsson, ή ο πολυπράγμων Gigi Villoresi.

Σπουδαίοι όλοι τους, όπως όσοι κέρδισαν στην Ελλάδα. Ο Τimo όμως, που δεν κέρδισε ποτέ στον τόπο μας, με καλύτερες θέσεις δυο δέκατες, το '66 με Cooper και το ΄80 με 504 και δεξί κάθισμα τον νυν πρόεδρο της FIA, είχε εκείνο το ξεχωριστό χάρισμα, που κάνει τον κόσμο να ανέβει στο βουνό, να δεί, να ακούσει, να αναμιχθεί και τελικά να θαυμάσει.

Ήταν απίστευτα ταχύς, φαντεζί και άνετος. Ερχόταν με τα λαχούρια τα πουκάμισα του, στο μέσον της δεκαετίας του ΄60, χωρούσε όπως - όπως μέσα στο Mini και βρισκόταν σε μια κατάσταση μόνιμης, ανελέητης επίθεσης.

Οι Έλληνες θεατές της δεκαετίας του '60, εκείνη η πρώτη μαγιά ραλίστικου κοινού, τον λάτρεψαν και ο ημεδαπός Τύπος του προσέδωσε το παρανόμι «καμικάζε». Την άνοιξη του '66 ήρθε στην Ελλάδα μετά από μια εξωπραγματική επίδοση στο Monte της προηγούμενης χρονιάς, νίκη στις 1.000 λίμνες και θρίαμβο στο Monte του '66. Πλην όμως έμελλε να είναι ένας θρίαμβος που ποτέ δεν κατοχυρώθηκε. Εξ' ού και ο τίτλος Monte Fiasco. Κι όλα αυτά με 1300 ταπεινά κυβικά εκατοστά και 10άρες ζάντες κάτω από το πάτωμα των λιλιπούτειων minis. Μια κλασσική περίπτωση Δαυίδ που επικρατεί του Γολιάθ, πάντα αγαπητή στο κοινό.

Read more...
 
Το Δ.Ρ.Α στο WRC; - (Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016) PDF Print E-mail

Αυτό που πριν μερικούς μήνες φαινόταν όνειρο ανεκπλήρωτο, επιδίωξη τρελή, φαίνεται πως σήμερα συγκεντρώνει κάτι παραπάνω από πολλές πιθανότητες να πραγματοποιηθεί.

Η επάνοδος του Ράλι Ακρόπολις στο καλεντάρι του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι.  Κι ενώ όλα γύρω μας συνηγορούν για μια απαισιόδοξη ματιά, κι ενώ όλα τα ποτήρια είναι από μισοάδεια έως άδεια, έρχεται τώρα τούτη η είδηση.

Δεν θα φτιάξουν τα πράγματα, αν ξαναγυρίσει ο αγώνας μας στο Παγκόσμιο. Όχι. Δεν θα φτιάξουν τα πράγματα ούτε στο φτωχό αγωνιστικό μας σκηνικό. Όχι. Τα προβλήματά μας θα παραμείνουν, τα αδιέξοδά μας θα είναι εδώ και θα συνεχίσουμε να κάνουμε αναβάσεις με τις μισές συμμετοχές από εκείνες της δεκαετίας του '60 ή του '70.
Θα είναι όμως μια επιτυχία. Κυρίως εγωιστικού χαρακτήρα και περιεχομένου.

Read more...
 
62ο Δ.Ρ.Α. Ένας άλλος απολογισμός - (Τρίτη 10 Μαίου 2016) PDF Print E-mail

Το φετινό Δ.Ρ.Α., το 62ο της Ιστορίας, ήρθε κι' έφυγε μέσα στη σκόνη και τη λάσπη των αιφνίδιων, ανοιξιάτικων νεροποντών της Στερεάς Ελλάδας. Με έβαλε σε σκέψεις, που ακολούθως τις εκφράζω, με αντίστοιχες τοποθετήσεις.

Οι νικητές: R. Sirmacis - A. Siminis, Skoda Fabis R5.

Σε κοινωνικό επίπεδο: Δυο χρονιές τώρα, η Ο.Μ.Α.Ε. έχει σώσει την παρτίδα, κρατώντας το Δ.Ρ.Α. στο ERC. Με τα μέσα που είχε στη διάθεσή της είναι σημαντική επιτυχία, την οποία πιστώνεται η τρέχουσα διοίκηση της. Να μην λησμονηθεί μάλιστα, ότι κατ' ουσίαν είχε να οργανώσει δυο αγώνες μέσα σε εννέα μήνες.

Δεν έχει συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο στο παρελθόν, το οποίο, παρελθόν, ήταν σε ραλίστικους όρους, πάντα πιο αισιόδοξο από τις δυο τελευταίες χρονιές. Από το '53 έστω, που πρωτοβάδισε το Ρ.Α. Μα όπως όλες οι επιτυχίες, έτσι και αυτή, είχε το κόστος της.

Read more...
 
62ο Δ.Ρ.Α. Quo vadis? - (Σαββάτο 7 Μαίου 2016) PDF Print E-mail

Σήμερα εκκινεί το 62ο Δ.Ρ.Α. Η τελετή της εκκίνησης έγινε χθες, αλλά το αγωνιστικό κομμάτι ξεκινά σήμερα. 
Το παρελθόν του, λίγο πολύ, είναι γνωστό. Σε μια χώρα που δεν είχε, ούτε επέπρωτο να αποκτήσει αυτοκινητοβιομηχανία, τέσσερα μόλις χρόνια μετά το πέρας ενός αιματηρότατης Εμφύλιας σύρραξης, διοργανώνεται για πρώτη φορά το ράλυ «Ακρόπολις».

Σε μια χώρα που κυκλοφορούσαν λίγες μόνον χιλιάδες ιδιωτικής χρήσεως αυτοκίνητα. Τρία χρόνια αργότερα έγινε διεθνές. Την δεκαετία του '60 ήταν κομμάτι του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και ο πιο σκληρός αγώνας του, ενώ από την δεκαετία του '70 προσμετρούσε στο νεοσυσταθέν παγκόσμιο πρωτάθλημα.

 

Ο Roger Clark, με τον Jimmy Porter κατεβαίνουν την Τσούκα στο ΙΣΤ' ('68). Λασπωμένος αγώνας που έγινε ακόμα πιο σφικτός. Το βρετανικό πλήρωμα έφερε πρώτο στη Διον. Αρεοπαγίτου το λευκό δεξιοτίμονο twin cam μπροστά από τις 911 των S. Zasada και P. Toivonen. Ήταν τόσο η δεύτερη νίκη του μπλε οβάλ στον ελληνικό αγώνα όσο και η δεύτερη νίκη πληρώματος από την γηραιά Αλβιώνα.

Τι ιστορία επιτυχίας! Η άνοδός του στο διεθνές αγωνιστικό στερέωμα ήταν μετεωρική μα  αναμενόμενη και επιπροσθέτως δίκαιη. Ήταν ο ίδιος ο τόπος που έβαζε το πλαίσιο. Το γαλάζιο της θάλασσας στο φόντο, η αγριάδα των ορεινών συγκροτημάτων, η γαλήνη των χωριών, τα πυκνά του δάση.

Read more...
 
Με αφορμή το 62ο Δ.Ρ.Α. - (Πέμπτη 14 Απριλίου 2016) PDF Print E-mail

Mε αφορμή την συνέντευξη Τυπου που έλαβε χώρα την Τρίτη (12/4oυ) το μεσημέρι, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού συμβουλίου της Λαμίας, διάφορες σκέψεις και συγκρίσεις ήρθαν αυτόκλητες σχεδόν. Πρώτα η είδηση όμως, που αφορά το 62ο Δ.Ρ.Α.

Ένας καθαρόαιμα ανοιξιάτικος καιρός, με καταγάλανο ουρανό, υπήρξε ο καλύτερος σύμμαχος για τη δίτροχη εξόρμηση στην πρωτεύουσα της Φθιώτιδας. Ο βόρειος Ευβοϊκός ακούνητος, έφερνε τη δροσιά του, όπου το παλιό οδικό δίκτυο συνόρευε με την ακροθαλασσιά.

Πρώτος πήρε το λόγο ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννης. Μας καλωσόρισε στην καρδιά της Ελλάδας. Μίλησε ήσυχα, όμορφα όχι τόσο πολιτικά, φανέρωσε τη χαρά του που ο αγώνας επέστρεψε σπίτι του, όπως επί λέξη κατέθεσε και δεν έκρυψε την  επιθυμία του, να παραμείνει στην περιφέρειά του και να επιστρέψει στο λαμπερό σαλόνι του WRC.

Ακολούθως πήρε το λόγο ο πρόεδρος της Ο.Μ.Α.Ε. Δημήτρης Μιχελακάκης που περιέγραψε το δύσκολο έργο της οργάνωσης και εξήρε το άριστο της συνεργασίας με τις τοπικές αρχές.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 Next > End >>

Page 2 of 3