Άρτιος Φεβρουάριος δεν υπάρχει. Ακόμα και στα δίσεκτα έτη υπολείπεται κατά μια μέρα ενώ τότε, είναι πάντα …περιττός. Ένα Σάββατο του φετινού Φεβρουάριου, ψάχνουμε αλήθειες ανάμεσα στα ψηφία και τα συναισθήματα.

Υπάρχουν κάποια μοντέλα αυτοκινήτων που έχουν την τάση, τουλάχιστον στον τόπο μας, να «ποδοσφαιροποιούν» τη συμπεριφορά των συμπαθούντων. Οι συζητήσεις έντονες, ο φανατισμός επικρατεί. Σε μια εποχή που ακόμα και οι ποδοσφαιρικοί διαχωρισμοί έχουν χάσει τους προσανατολισμούς τους τόσο με την πολυεθνική σύνθεση των ομάδων (που έβγαλε τις ομάδες έξω από τη λογική της τοπικής εκπροσώπησης ή έστω της γειτονιάς), όσο και με τον επαγγελματισμό (που στέρησε το συναίσθημα για τη φανέλα), είναι περίεργο πως υπάρχουν τόσο θερμοί οπαδοί μοντέλων (αυτοκινήτων). Τι να είναι αυτό άραγε που μετατρέπει έναν άνθρωπο σε αυτοκινητικό οπαδό; Όχι φίλο, που συμπαθεί ή έστω αγαπά κάτι, αλλά οπαδό που περιφρονεί ή σχεδόν μισεί οτιδήποτε άλλο…

Η στενή προτίμηση, για να το εκφράσουμε κομψά, κάποιων για τη σειρά RS της Ford είναι δεδομένη. Ο μαγικός τριψήφιος αριθμός 305, της ιπποδύναμης της τελευταίας έκδοσης δημιούργησε έτι περαιτέρω εντονότερες διαθέσεις. Η από μια μεριά σωστή απόφαση περιορισμένης παραγωγής, φούντωσε ακόμα περισσότερο τη φωτιά του πάθους για τους φανατικούς και οι διθύραμβοι που ακούστηκαν ή γράφτηκαν για τα έντονα πράσινα RS της τρέχουσας γενιάς ήταν το αποκορύφωμα. Έτσι, σε συνδυασμό με τις αναρίθμητες ονειρώξεις που είχαν συμβεί στις Αγγλάρες ειδικούς, αναρριχήθηκε στο ψηλότερο σκαλοπάτι των προσθιοκίνητων προτάσεων.