Ψάχνοντας τις ανακαλύψεις που άλλαξαν ή καλύτερα επιτάχυναν τη ροή του ανθρώπινου πολιτισμού ας σταθούμε στο τεχνητό φως και στο αυτοκίνητο. Η ζωή κάποτε τελείωνε με τη δύση του ηλίου και ξαναξεκινούσε με την ανατολή. Με αυτή τη λογική, οι ρωμαϊκές λεγεώνες προέλαυναν με την ίδια ταχύτητα με τα στρατεύματα του Βοναπάρτη. Σε 18 αιώνες εξέλιξης αυτό δεν είχε αλλάξει.

Στα μέσα του 20ου αιώνα όμως, ο κεραυνοβόλος πόλεμος (blitzkrieg), του Αδόλφου, βασισμένος ακριβώς στην ταχύτητα των μηχανοκίνητων μέσων του, στοίχισε 60 περίπου εκατομμύρια νεκρούς στην ανθρωπότητα, σε συνδυασμό με αρκετή ενδοτικότητα από τις λοιπές Ευρωπαϊκές δυνάμεις και ασφαλώς με την αμέριστη δοτικότητα του Γερμανικού λαού.

Μετά το πέρας του δεύτερου Μεγάλου Πολέμου ο κόσμος είχε αλλάξει. Και τα επόμενα 60 χρόνια θα άλλαζε ακόμα πιο πολύ, η πιο εύστοχα θα άλλαζε με ακόμα μεγαλύτερες τιμές επιτάχυνσης. Η αυτοκίνηση είχε μεγάλη συμμετοχή σε αυτή την μεταβολή καθώς απελευθέρωνε τις μάζες, χάριζε αυτονομία και συνέβαλε σε τρομερές ανατροπές σε σύγκριση με τον 19ο αιώνα.

Μπαίνοντας, εντός ολίγου, στο 14ο έτος του 21ου αιώνα, οι αλλαγές που συμβαίνουν σε τεχνολογικό επίπεδο είναι έτι σημαντικότερες. Η αυτοκίνηση οφείλει πλέον να κοιτάξει τα «σκουπίδια» της. Όσο πιο μαζική γίνεται, τόσο πιο πολύ βρομίζει, απειλεί. Αυτό τουλάχιστον μας λένε. Αλλά για να παραμείνουν οι ισορροπίες σε αυτή τη άναρχη έννοια της οικονομίας (επιτρέψτε μου: Οι οικονομολόγοι μπορούν να επηρεάσουν την οικονομία όσο και οι μετεωρολόγοι τον καιρό), πρέπει τα εργοστάσια να παράγουν, ώστε το εργατικό δυναμικό να απασχολείται και τα κεφάλαια να κυκλοφορούν.