Πρέπει να είναι πάνω από καμιά τριανταριά χρόνια τώρα, που τουλάχιστον είκοσι φορές ανά έτος περνούσα από εκεί. Πιο μακρύς δρόμος για τον προορισμό μου, πιο αργή διαδρομή αλλά συνήθιζα να θυσιάζω ταχύτητα και ευκολία, στο βωμό της μοναχικής πορείας και των αναπνοών από κωνοφόρα.

Διακριτά ενίοτε, πέρα από στην στενή, φαγωμένη από τις βροχές άσφαλτο λίγα διάσπαρτα σκουπίδια αποτέλεσμα ενεργειών μερικών κακόμοιρων συμπολιτών, από κοντά και κάποια μπάζα από φουκαράδες που προσπαθούσαν να βγάλουν ένα πιο γρήγορο μεροκάματο, αλλά ακόμα κι έτσι, αυτά τα οκτώ - εννιά χιλιομετράκια μακριά από τη παλαβομάρα των άλλων οδών είχαν μια καλοσύνη, ημέρευαν το είναι μου.

Η τραγωδία στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Πύλου προφανώς δεν άγγιξε του πολίτες του Καναδά που έχουν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους προβλήματα. Πιθανότατα δεν σοκάρισε και ένα μεγάλο τμήμα του ημέτερου πληθυσμού που είτε από αδιαφορία, είτε διότι παραμένει προσηλωμένο στα δικά του προβλήματα.

Αντιθέτως κινητοποίησε τούς πολίτες της Καλαμάτας που, καθώς ομολογούν τα μέσα, αρκετοί συνέτρεξαν οικειοθελώς και βοήθησαν τους δυστυχείς πρόσφυγες. Έπραξαν όπως και πριν οκτώ χρόνια οι νησιώτες του ανατολικού Αιγαίου όταν ξέσπασε το προσφυγικό κύμα.

Ο θάνατος του Silvio Berlusconi έφερε στο προσκήνιο  τα δυο πρόσωπα της γείτονος. Ο εκλιπών πρωταγωνίστησε με διάφορες ιδιότητες στην Ιταλία. Επικεφαλής κόμματος, ανέλαβε την πρωθυπουργία τρις, πρωταγωνιστώντας επί μακρόν και στην πολιτική κονίστρα.

Μοιραία έρχονται οι συγκρίσεις.

Ανώφελο να αναφερθούν εκ νέου τα στοιχεία του κρατικού υπαλλήλου, ο οποίος απεφάσισε και ανακοίνωσε δημοσίως ότι το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων έχει, περίπου, λήξει. Προφανώς είναι χρήσιμος και ως εκ τούτου διατηρείται στη θέση του.

Θα ήταν ενδιαφέρον όμως, μέρες που είναι, να ανέβαινε μέχρι το Δίστομο πάνω στο λόφο Κάναλες, όπου είναι χαραγμένα τα ονόματα των 53 παιδιών, των 117 γυναικών, των 58 ανδρών που σφαγιάστηκαν από τους Γερμανούς στις 10 Ιουνίου του ‘44. Εκεί, κάτω από τον ιστό της γαλανόλευκης με το βλέμμα στραμμένο πάνω στο μάρμαρο να επαναλάμβανε ότι είπε σε τηλεοπτικό σταθμό:

«Νομίζω ότι πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και όχι προς τα πίσω. Μιλάτε για μια υπόθεση η οποία αφορά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν την απαξιώνω, ούτε την υποβαθμίζω αλλά αυτή τη στιγμή η Ελλάδα και η Ευρώπη έχουν να αντιμετωπίσουν μείζονες προκλήσεις, που έρχονται από το μέλλον. Αν αναλωνόμαστε σε ζητήματα τα οποία αφορούν το παρελθόν, χάνουμε τη μάχη για το μέλλον».