Το πρώτο αρχαίο κείμενο, από το οποίο νομίζω ότι κατάλαβα αρκετά ήταν ο Επιτάφιος του Περικλή. Έτσι όπως το παρουσίασε ένας από του ελάχιστους λαμπρούς δασκάλους που είχα στα Γυμνασιακά μου χρόνια. Φιλόλογος βέβαια, Παρίσης το επώνυμό του, άνθρωπος, μετρημένος, σοβαρός. Διοπτροφόρος, κοστουμαρισμένος, κύριος και στη δουλειά του, αφάνταστα καλύτερος, πληρέστερος από τους υπόλοιπους που είχα, και είχαν, την ατυχία να γνωριστούμε, στο σχολικό περιβάλλον.

Ήταν πολύ συγκινητικό το τι έβγαινε από εκείνο το κείμενο. Αρκετά αργότερα, όταν πρόσεξα καλύτερα τις αφηγήσεις του Θουκυδίδη, δεν φανταζόμουν ότι σε μελλοντικές εποχές θα ένιωθα την ανάγκη να σημειώσω κάτι για κάποιους που έχασα, ή που πέθαναν.

Στα πρώτα χρόνια της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης, της junta μεσούσης, τότε που ήμεθα παιδάκια οδεύοντα προς την εφηβεία, η μεγαλοβδομάδα έπεφτε βαριά. Καθότι εξέλειπαν οι λόουν ρέινντερς, η οικογένεια Καρτράιτ της Μπονάντσα, το λίγο από τις επικίνδυνες αποστολές, το φοβερό Εντερπράιζ και ότι τέλος πάντων συνείσφερε στην γλυκιά αποβλάκωση των παιδικών εγκεφάλων. Οι μαυρόσπρες οθόνες γέμιζαν από πάθη, ακολουθίες, τροπάρια και μη κατανοητή γλώσσα. Ήταν σαν μια μικρή νηστεία, μια εποχή αποχής από το τηλεοπτικό ξεκούτιασμα.

Στις μέρες μας το κρατικό ραδιόφωνο, ειδικά το τρίτο πρόγραμμα, ειδικότερα η εκπομπή «Σήμερα» του παραγωγού Π. Μέξη προσεγγίζει με πολύ ελκυστικό τρόπο την Μεγάλη εβδομάδα, τουλάχιστον για τους ηλικιωμένους, ανανήψαντες ή μη. Δεν είναι εύκολο να οριστεί η επίδραση αυτών των εκπομπών σε άτομα προεφηβικής ηλικίας. Η πρώτη υπόθεση είναι πως την αγνοούν.

Για όσους παραμένουν ανυστερόβουλα πιστοί και συνεχίζουν να περιβάλλονται από την καλοσύνη που πρεσβεύει το ορθόδοξο δόγμα, τούτη η εβδομάδα έχει βαρύ φορτίο. Είναι η εβδομάδα των παθών. Η Ακολουθία του Νυμφίου, το τροπάριο της Κασσιανής, η τελετή του νιπτήρα, η  Ακολουθία των Αγίων και Αχράντων Παθών, η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών, ο Εσπερινός της Αποκαθήλωσης και στο τέλος της δοκιμασίας η λύτρωση, το θαύμα, η Ανάσταση.

Ο καθένας θα κληθεί να αποφασίσει αν θα καταφύγει στους κόλπους της Ορθοδοξίας προκειμένου να βρει γαλήνη, καταφύγιο ή θάρρος για τη δοκιμασία της ζωής, ή αν θα στραφεί αλλού πεπεισμένος ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών όπως, μάλλον καθυστερημένα, ετέθη τον δέκατο ένατο αιώνα από τον Γερμανό φιλόσοφο Κ. Μαρξ. Εβδομάδα των παθών, λοιπόν, για την Ορθοδοξία αλλά,

Οι πρόσφατες αποφάσεις του προέδρου των Η.Π.Α., ο αντίκτυπος που έχουν στην  παγκόσμια οικονομία και οι απειλές που εγείρονται για το άμεσο μέλλον, μοιραία κομίζουν δυσοίωνες σκέψεις και δυσάρεστα ερωτήματα.

Πέρα, όμως, από πολιτικές τοποθετήσεις και τους …ισμούς που καλύπτουν όλη την πολιτική παλέτα, ενίοτε με ισχυρά επιχειρήματα ένθεν κι ένθεν, υφίστανται και κάποια θεμελιώδη αξιώματα.