εποχές Μνημονίων

Από εκείνη την μέρα που βγήκε ο πρωθυπουργεύων στο γυαλί, κάτω στο Καστελόριζο και έβαλε, με σχετική επιτυχία, στη σειρά μια ακολουθία από ελληνικές λέξεις, τα περισσότερα απ' όσα ξέραμε άλλαξαν.

Οι εποχές των Μνημονίων άρχιζαν με έναν απροσανατολισμένο λαό, σε μια δανειοδοτούμενη οικονομία, με δεδομένη την ανικανότητα των πολιτικών να διαχειριστούν το πρόβλημα, απότοκο αυτό, της σχέσης συναλλαγής, που έχει επικαλύψει την ιδεολογία, στιγματίζοντας τις σχέσεις των πολιτευτών με τους ψηφοφόρους.

Δεν ήμαστε άμοιροι των εξελίξεων. Ότι η πατρίδα ήθελα σημάζεμα ούτε λόγος. Αλλά η σφοδρότητα των απαιτήσεων όσων είχαμε απέναντι μας, είτε με τον μαδύα της Ε.Ε., είτε με το πέπλο του Δ.Ν.Τ. είτε με την εξουσία της Ε.Κ.Τ. ήταν απροσδόκητα ανελέητη.

Η Ελλάδα περνούσε σε μια νέα αποχή. Όπως ακριβώς μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μετά τον Εμφύλιο, μετά την Μεταπολίτευση, έτσι μετά από τον Απρίλιο του '10, γεννήθηκε ένα Ιστορικό σκαλοπάτι που άλλαζε, μαζί με  άλλους ισχυρούς  συσχετισμούς, τα πάντα.

Σε αυτή την ενότητα, μερικές ψηφίδες, από τον υπό διαμόρφωση πελώριο καμβά που ακόμα δεν έχουμε νιώσει το σύνολο της έκτασης και της επίδρασής του.

 



Τα κλειδιά - (Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2019) PDF Print E-mail

...σύντομη αφήγηση μιάς συναλλαγής,

Ακούμπησα, όσο μπορούσα πιο αθόρυβα, πάνω στο γυάλινο τραπέζι μια αρμαθιά κλειδιά.  Άλλα βγαλμένα από τη δεκαετία του ’80, άλλα από την τρέχουσα. Δίπλα τους δυο μικρά ορθογώνια κομμάτια από χαρτί με σφραγίδες γράμματα και ψηφία. Λίγο νωρίτερα είχα βάλει, αν μέτρησα καλά, 67 υπογραφές. Διαγώνια απέναντι μου, ένας τύπος βγαλμένος από το πενάκι του Rene Goscinny, και των περιπετειών του Λούκυ Λουκ, στην μορφή που ο Γάλλος δημιουργός απεικόνιζε τον νεκροθάφτη. Στεγνός, λεπτός, ολίγον καμπούρης.

Μόνο που στην Αθήνα του ’19, είχε ένα πολύ επιτηδευμένο στυλ μιας μοντέρνας, κάπως, εξεζητημένης αστικής κομψότητας. Άκαμπτο σκαρπίνι με γκρενά απόχρωση, το οποίο κατέληγε σε γωνία οξεία στην πλώρη, πανταλόνι καρώ ουρανί, που τέλειωνε πριν τον αστράγαλο με θεαματικό ρεβέρ,  υποκάμισο πιο ανοιχτό θαλασσί, στολισμένο με καρέ τουρκουάζ μανικετόκουμπα. Αδιάφορα όλα τούτα, αν η συμπεριφορά του, τους τελευταίους τρεις μήνες δεν ήταν  αχώνευτη. Σχεδόν εχθρική.

Όχι, δυστυχώς, από κάποιο σύμπλεγμα κοινωνικής, ταξικής, ή επαγγελματικής ανωτερότητας, διότι αυτά είναι καλοδεχούμενα καθώς εμπίπτουν στη χωρία του γραφικού, αλλά  γιατί ήταν ένας φοβισμένος, κλειστός χαρακτήρας, αποτραβηγμένος πολύ μακριά από κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά. Κέρδιζε τα του βίου του, ως συμβολαιογράφος.

Read more...
 
Οι μεσάζοντες των Μνημονίων – (Σαββάτο 26 Οκτωβρίου 2019) PDF Print E-mail

Μεσάζοντες. Μια χρήσιμη επαγγελματική τάξη. Ωστόσο, ανήκουν στους επιτηδευματίες, στους οποίους, οι πολίτες απευθύνονται από ανάγκη. Ειδικά σε εποχές κρίσεων. Δεν είναι σαφές, πως, τίνι τρόπω δηλαδή,  κάποιος βαπτίζεται μεσίτης, αλλά όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και σε αυτό υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί λειτουργοί.


Τουτέστιν οι σοβαροί, οι χαβαλέδες, οι φιλόδοξοι, οι εργατικοί, οι αγχώδεις, οι τενεκέδες και οι συνδυασμοί αυτών. Αφήνουμε τους σοβαρούς, τους σωστούς και τους αποτελεσματικούς ασχολίαστους και ασχολούμαστε με τους προβληματικούς. Πίσω από μια προβληματική συμπεριφορά, μπορεί να κρύβεται οτιδήποτε. Όπως συμφορά ή απάτη, δράμα ή αναλγησία, τεμπελιά ή αμοραλισμός, μπορεί και αδιέξοδο. Είναι μυστήριο μέγεθος η ζωή, και οι ανάγκες την κάνουν ακόμα πιο μυστήρια.

Να λοιπόν μια, εκ των πραγμάτων, μελέτη και ουχί θεωρητικής μορφής, πάνω στους εκπροσώπους της φυλής των μεσαζόντων. Μια ντουζίνα περιπτώσεων, που επιχειρεί να χαρτογραφήσει τα θολά νερά των μεσητικών οριζόντων, στις νεφώδεις και ατελείωτες, μνημονιακές μέρες που διανύει ο τόπος.

Read more...
 
Δεν φτάσαμε εδώ, τυχαία - (Σαββάτο 5 Οκτωβρίου 2019) PDF Print E-mail

Ας δούμε το θέμα, της προηγούμενης ανάρτησης, λίγο πιο οικουμενικά προκειμένου να παρατηρήσουμε τις ρίζες του. Να σταθούμε, λοιπόν, σε λίγα στοιχεία που τις δυο τελευταίες δεκαετίας άλλαξαν,  την εικόνα, ανατρέποντας πάσα ισχύουσα τάξη, αταξία, νοοτροπία.

Λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90 απελευθερώνεται η τραπεζική πίστη. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει η δυνατότητα στον καθένα να έχει πρόσβαση σε δανικό χρήμα. Μοιραία, δημιουργείται μια καλπάζουσα κατανάλωση. Σε ένα παραγωγικό τοπίο, όπου ένα πελώριο ποσοστό αγαθών είναι εισαγόμενο. Τα αγαθά της αποταμίευσης είχαν γίνει πια, ένας ξεχασμένος τίτλος έκθεσης του Δημοτικού.

Read more...
 
Οι Ιφιγένειες των Μνημονίων – (Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2019) PDF Print E-mail

Στη δική μας σύγχρονη εκδοχή, δεν υπήρχε προσβολή και, ως εκ τούτου, θεϊκή τιμωρία, όπως συνέβη στην γεμάτη, πάθη και αίμα, μυθολογία με την κόρη του Αγαμέμνονα. Στην δική μας ιστορία δεν υπήρχε αγανακτισμένη θεά, ούτε  Αχαιοί που περίμεναν ούριους άνεμους στην Αυλίδα.  Ωστόσο υπήρχε, το ίδιο ισχυρό, το θέμα της θυσίας.


Ότι, δηλαδή, έπρεπε να θυσιαστεί ένα τμήμα ώστε να επιζήσει το υπόλοιπο. Μια απαισιόδοξη ανάγνωση έλεγε, λέει, πως δεν θα δοθεί παρά μια παράταση στο υπόλοιπο όλον, καθώς το μέλλον είναι τόσο ασαφές, άδηλο και σκληρό. Και φυσικά δεν περιμέναμε καμιά Άρτεμη να αντικαταστήσει, την τελευταία στιγμή, πάνω στο βωμό την άσπιλη κορασίδα, με ένα ελάφι.

Read more...
 
<< Start < Prev 1 2 3 Next > End >>

Page 1 of 3