Βγήκε ο καταστηματάρχης από το ταβερνείο του, διέσχισε γοργά το δρόμο, πέρασε ανάμεσα από τα τραπέζια του, που βρίσκονταν, κάτω από τέντες πάνω στο ντόκο, και βοήθησε τον κάπταιν να δέσει το νοικιάρικο πενηντάρι ιστιοπλοϊκό (50,4 grand Soleil για την ακρίβεια).
Έπιασε την πριμάτσα, την πέρασε από την μπίντα, την γύρισε πίσω, έδεσε, νετάρισε, έσβησε το μοτεράκι. Ακολούθως τους έδωσε και πασαρέλα, πήρε την μπαναλαντέζα τους, την πρίζωσε στην τζάμπα ηλεκτρική παροχή.
Τους καλοσώρισε τους επισκέπτες, τους χαμογέλασε. Δέκα νομά εξ Ολλανδίας, λευκοί σαν τυρί φέτα, έχοντες αποκτήσει την απόχρωση της γαρίδας από τον ήλιο του Σαρωνικού. Σε επίπεδο αισθητικής αδιάφοροι, αν εξαιρεθεί η Μολούκα πιτσιρίκα της παρέας, μελανούρι σφικτό και δεμένο.
Και αφού οι αθεόφοβοι, πήγαν στο σούπερ μάρκετ και ψώνισαν μια εξάδα μπύρες και δυο νερά παράγγειλαν δυο φραπέδες. Τέτοια κατανάλωση.
Την ίδια ώρα, πέντε μέτρα πιο κει, τρείς Έλληνες φιλονικούσαν για το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό του γεύματος και χρησιμοποιούσαν κάθε γνωστό κόλπο ως προς τούτο. Κέρδισε και πλήρωσε ο πιο πονηρός. Και είμαι σε θέση να ξέρω ότι και οι τρείς έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Εννοώ, ότι δεν το έκαναν από άνετη επίδειξη. Το έκαναν γιατί είναι χαρά τους.
Ε λοιπόν αυτές είναι οι διαφορές μας. Αυτοί δεν θα γίνουν ποτέ σαν κι’ εμάς. Αν θα καταφέρουν να κάνουν εμάς σαν κι αυτούς, είναι άλλος λογαριασμός. Κι όπως έγραψε και ο Θοδωρής Καλλιφατίδης στο Μια ζωή ακόμα:
|
Read more...
|
Ε! αυτό το πράμα με τα 30 μύρια των τουριστών που θα καταφθάσουν στην πατρίδα μας φέτος, το οποίον πανηγύρισε ο πρωθυπουργεύων, αγγίζει τα όρια της θλιβερής τρέλας. Διότι υπάρχει κι' η χιουμοριστική, η ανατρεπτική, φυσικά και η καλοδεχούμενη τρέλα. Η λιγότερο ελκυστική όλων, είναι η θλιβερή. Απαραίτητη κι αυτή ορισμένες στιγμές, για να υπογραμμίσουμε κάτι, μα όχι για να πανηγυρίσουμε, όσο κι΄αν ήμαστε για τα πανηγύρια.
Δεν επιχειρώ κανενός είδους πολιτικής κριτικής για τον πρωθυπουργεύοντα, υπάρχουν άλλοι ειδικευμένοι ως προς τούτο, με κάθε είδους κίνητρα. Εξ άλλου, όταν η αδούλωτη Ελλάς έπαιρνε, επί σειρά ετών, λάθος αποφάσεις σχετικά με την διαχείριση του τουριστικού θέματος, ο νυν πρωθυπουργεύων ήτο άμοιρος των αποφάσεων και προφανώς αγνοούσε την μελλοντική, επαγγελματικά πολιτική του απασχόληση και ανέλιξη.
Έχοντας κλείσει με τρόπο άδοξο, όσο και κατακριτέο, σχεδόν οποιοδήποτε άλλο είδος παραγωγής, ιθύνοντες και μη, έχουν σκύψει με απαράμιλλη αφοσίωση στην αποκαλούμενη και ως «βαριά μας βιομηχανία», τον Τουρισμό. Έτσι, πέρα από τους εφιάλτες της Περσεφόνης, οι προβλέψεις του Μάνου Χατζιδάκι περί λαού γκαρσονιών και ρουματζήδων, ατυχώς επαληθεύονται.
Σχεδόν ταυτόχρονα, το '76, ο Στρατής Τσίρκας, στη «Χαμένη Άνοιξη» το τοποθετεί ακόμα πιο άμεσα, ακόμα πιο στενά συνδεδεμένο με πολιτικές επιλογές. Το θυμίζω:
|
Read more...
|
|
Μια ακολουθία έξι διαφημίσεων, που δημοσιεύτηκαν στην ετήσια έκδοση της Ηellenews, το ετήσιο αλμανάκ του Ελληνικού Τουρισμού για το έτος 1967, έχει πολλά να μας πει.
Όπως: Κραταιές βιομηχανίες που δεν υπάρχουν πια. Ακτοπλοϊκές γραμμές που έσβησαν μέσα σε θλιβερές συνθήκες. Ξενοδοχειακά συγκροτήματα που χάθηκαν μέσα στον εκσυγχρονισμό. Τράπεζες που απορροφήθηκαν όταν η οικονομία μας έπαψε να είναι εθνική και προϊόντα που κάποτε έδιναν πνοή, μα τώρα ολοένα και χάνουν έδαφος.
Εξι ρεκλάμες, έξι μικρές ιστορίες, με έξι σημαντικά επιχειρηματικά σχήματα σε βάθος μισού αιώνα.Έξι μεγάλες αποδείξεις για το πόσο άλλαξε ένας τόπος, πόσο μεταλλάχτηκε ένας λαός
|
Read more...
|
Τυπωμένη από τον Δεκέμβρη του ’66, η αγγλόφωνη ετήσια έκδοση της Hellenews LTD με τίτλο «Τourism in Greece – 1967». Ήταν η έβδομη, κατά σειρά, καθώς η πρώτη είχε κυκλοφορήσει το ’61. Σκοπός της ιδιωτικής αυτής πρωτοβουλίας, να υπενθυμίσω ότι η Hellenews ήταν εταιρεία που ανάμεσα στις άλλες δραστηριότητες της, εξέδιδε την οικονομική εφημερίδα «Εξπρές» και το αυτοκινητικό περιοδικό «autο – ΕΞΠΡΕΣ», ήταν η προβολή του Ελληνικού Τουρισμού.
Η έκδοση απευθυνόταν τόσο στους επαγγελματίες του χώρου, που την χρησιμοποιούσαν ως εργαλείο, όσο και στους αλλοδαπούς επισκέπτες για τους οποίους αποτελούσε ένα σημαντικό βοήθημα.
Το έγχρωμο εξώφυλλο κοσμούσε η παρουσία μιας λιγνής, νόστιμης μελαχρινής, πάνω σε ψαρόβαρκα. Μια καθ’ όλα μίνιμαλ, αντικομφορμιστική εικόνα, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την σύγχρονη παρέλαση της ευτελούς πολυτέλειας. Στο ίδιο ύφος, περιστρέφονται και οι υπόλοιπες 218 μαυρόασπρες σελίδες, διακοσμημένες ενίοτε από το πενάκι και την ευαισθησία του Μίνωα Αργυράκη.
|
Read more...
|
|