Βιβλίο

Αρκετά γνωστή η διαμάχη για το ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Tούτη η ενότητα, αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν ότι οι σελίδες των βιβλίων, μπορούν να διεκδικήσουν αυτή τη διάκριση.




Το σοκ του Ισλάμ – (Κυριακή 5 Μαίου 2019) PDF Print E-mail

Αν η «Le Monde Diplomatique», το χαρακτήρισε ως πολυσύνθετο και πυκνό, θα είναι δύσκολο, στην ανάγνωση και δυσκολότερο στην αφομοίωση, για τον μέσο αναγνώστη. Γραμμένο από τον Marc Ferro τo 2002 – 2003, με πρώτη έκδοση στα Ελληνικά το 2006, είναι ένα από τα απαραίτητα σκαλοπάτια που πρέπει να ανέβει, όποιος ενδιαφέρεται για την κατανόηση ενός ξένου κόσμου.

Με τίτλο «Το σοκ του Ισλάμ» (Le Chock de l’ Islam), o 94χρονος, σήμερα, πολυγραφότατος Γάλλος, με μητέρα Ουκρανή Εβραία που χάθηκε στο Ολοκαύτωμα, επιχειρεί μια βαθιά και ουσιαστική μελέτη, σε αυτόν, τον εν πολλοίς άγνωστο και ακατανόητο, στο δυτικό άνθρωπο, θρησκευτικό κόσμο.

«To Ισλάμ από την γένεσή του, είναι ταυτόχρονα, και κράτος, πολιτική εξουσία και κοινότητα, και το σύνολο συνιστά ένα με τη θρησκεία» (σ.15)
«Είναι τρόπον τινά «ιστορικός πολιτισμός στον οποίο προσαρτάται το κράτος» (σ.16)
«… ο δυτικός χριστιανικός κόσμος αναζωογονημένος από τις μεγάλες ανακαλύψεις, αρχίζει να ενδιαφέρεται για την Ανατολή, κατασκευάζοντας μάλλον την εικόνα παρά παρατηρώντας την ίδια» (σ.30).

Μέσα από μια πλήρη επιχειρηματολογία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πρώτο τραύμα του Ισλάμ, ήταν η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία και το δεύτερο αυτό που οι Άραβες ονόμασαν Αλ Νάκμπα, όλεθρος. Ηταν η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και η ήττα που ακολούθησε, στον πρώτο Αραβοϊσραηλινό πόλεμο.

Read more...
 
Κ. Τσάτσου: Λογοδοσία μιας ζωής (τ.1ος) – (Τετάρτη 24 Απριλίου 2019) PDF Print E-mail

Προχωρώντας ανάποδα, όχι από επιλογή, αλλά διότι έτσι έτυχε, διάβασα και τον πρώτο τόμο της αυτοβιογραφικής αφήγησης του πρώην Π.τ.Δ. μετά τον δεύτερο. Στα παλιά και αυτός ευρεθείς, ωσαύτως  και αντικείμενο ευγενικής χειρονομίας.

Για τους, ηλικιακά, εγγονούς του συγγραφέα, αυτός ο τόμος είναι πιο δυσπρόσιτος από τον πρώτο, καθώς αναφέρεται σε μια εποχή, που κατά τεκμήριο γνωρίζουν λιγότερο και η χρονική απόσταση από τη δική τους ζωή κάνει τα γεγονότα δυσερμήνευτα. Ούτως ή άλλως οι εκπρόσωποι της γενιάς του ακαδημαϊκού, ολοκληρωτικώς εκλείπουν.

Τούτο σε τίποτα δεν σημαίνει ότι, ο πρώτος τόμος είναι λιγότερο ελκυστικός. Τουναντίον είναι ακόμα πιο διδακτικός, το ίδιο άρτια στοιχειοθετημένος, προσεκτικά συντεταγμένος και υπερφορτωμένος με περιγραφή γεγονότων, πληροφοριών και συμπερασμάτων.

Ξεκινώντας με το πρώτο μέρος που το τιτλοφορεί «Η μυθολογική περίοδος της ζωής μου», αναφέρεται στα πρώτα χρόνια του βίου του. Εντυπωσιάζει αμέσως με την οξύτητα της μνήμης του ακόμα και για τις προσχολικές ηλικίες.

Αναφέρεται με λεπτομέρειες σε αυτό το πρώτο στάδιο. Κάνει λόγο για την τροφό του, την «πενηντάρα όμορφη σλοβένα, μια αφοσιωμένη, άγια γυναίκα που μιλούσε σλοβένικα και ιταλικά, αλλά καταλάβαινε και λίγα ελληνικά…  ….λάτρευε την μάνα μου και φυσικά και εμένα, Τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα στα χέρια της. Με χάιδευε, με θαύμαζε, ζούσε από μένα, ζούσα απ’ αυτήν» (σ.22)

Read more...
 
Η Κορομηλιά & ο ελέφας – (Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019) PDF Print E-mail

Μια νουβέλα που η πρώτη της έκδοση κυκλοφόρησε τη χρονιά που ξεσπά ο Εμφύλιος και ένα θεατρικό που γράφτηκε και παίχτηκε στα πρώτα χρόνια της έλευσης του Μνημονίου, έχουν δυο κοινά χαρακτηριστικά. Διαδραματίζονται στην ελληνική επαρχία και οι δημιουργοί τους βρέθηκαν στο συγκεκριμένο δημιουργικό χώρο σε μεγάλη ηλικία.

Είναι η Κορομηλιά του Κοσμά Πολίτη και ο ελέφας του Κώστα Μποσταντζόγλου. Με πολύ ενδιαφέρον τα ξεφυλλίζουμε.

Read more...
 
Γ. Ι. Ράλλη: Ώρες ευθύνης – (Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019) PDF Print E-mail

Για ολότελα διαφορετικούς λόγους πέρασα την πόρτα του παλαιοβιβλιοπωλείου. Έψαχνα τον πρώτο τόμο της Λογοδοσίας του Κων. Τσάτσου και την Πυραμίδα του Ρένου, διαβασμένη πριν σαράντατόσα χρόνια, αλλά και χαμένη και ξεχασμένη.

Δεν βρέθηκε τίποτα από τα δύο, μα επειδή δεν είναι πρέπον να αποχωρείς, από τέτοια καταστήματα άνευ ωνίου,  μου γυάλισε το ασημί γκλόσυ εξώφυλλο από τις «ώρες ευθύνης» του πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη. Σε τρία βράδια είχε περάσει στην λίστα των διαβασμένων.

Για μια μεγάλη μερίδα πολιτών ο Γ.Ι. Ράλλης ήταν αρκετά παρεξηγημένος. Αυτό το Ι., το μεσόγραμμα, ήταν βαρύ. Είχε συνδεθεί με δυσάρεστα, πολύ δυσάρεστα πεπραγμένα. Ήταν η θητεία του πατρός του, Ιωάννη, ως τελευταίου Κατοχικού πρωθυπουργού, και όσα συνεπάγονται με αυτή. Ίσως μια αποτύπωση του: αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα.

Κάποιοι είχαν ενοχληθεί και από το φαινόμενο του νεποτισμού.  Πατέρας πρωθυπουργός, παππούδες και από την πατρική και από την μητρική πλευρά, πρωθυπουργοί, θείος πρωθυπουργός. Τέλος πάντων, ο Γ. Ράλλης, βρέθηκε στην προεδρία της Ελληνικής κυβερνήσεως από τις 9 Μαίου του ’80, έως τις 19 Μαίου του ’81, διαδεχόμενος τον Κων/νο Καραμανλή που μεταπήδησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Για αυτό ακριβώς το χρονικό διάστημα, των 18 μηνών που ανέλαβε τις τύχες του τόπου κράτησε σημειώσεις, ένα είδος ημερολογίου που εξέδωσε με τον τίτλο «ώρες ευθύνης» το 1983. Tόσα χρόνια αργότερα, μπορούμε εύκολα να το κατατάξουμε στα πολύ χρήσιμα εργαλεία κατανόησης και αποκωδικοποίησης του παρελθόντος. Ακόμα και για όσους τα έζησαν.

Read more...
 
Κ.Τσάτσου: Λογοδοσία μιας ζωής (τ.2ος) – (Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019) PDF Print E-mail

Ο δεύτερος τόμος της αυτοβιογραφίας του ακαδημαϊκού, π.Π.τ.Δ. κατέπλευσε στις γιορτές και μέσα σε 36 ώρες πέρασε στην λίστα των αναγνωσμένων βιβλίων. Πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, για αυτούς δε που δεν έχουν γνώση του ευρύτερου έργου του συγγραφέα, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.

Αποτελεί μια πολυδιάστατη περιγραφή, των πεπραγμένων της ζωής του που καλύπτει το χρονικό διάστημα από το ’61 έως το τέλος του ’84. Γεννημένος το 1899, δεν μοιράζεται μαζί μας, μόνον  τα γεγονότα από τα 62 έως τα 85 του έτη, αλλά τις σκέψεις του, τις ανησυχίες του και ότι προέκυψε ως συνεπακόλουθο των προηγούμενων εμπειριών του

Συχνά πυκνά μέσα στο πλήρες πληροφοριών, εικόνων, περιγραφών κείμενό του, δηλώνει την επιθυμία του να είναι ακριβής, ειλικρινής, ακέραιος. Ο καλοπροαίρετος αναγνώστης δεν χρειαζόταν τούτη τη σημείωση. Ο κακοπροαίρετος ούτως η άλλως θα την αγνοήσει.

Από την πρώτη κιόλας σελίδα (363) αφήνει ένα στίγμα περί τούτου, κάνοντας αναφορά για την ομιλία του στην Ακαδημία, το ‘61 με θέμα «Οι αντινομίες του Πρακτικού Λόγου», όπου παρέστη η Βασιλική οικογένεια και ο Καραμανλής. «Κανείς από αυτούς δεν κατάλαβε τι είπα. Αλλά και οι πιο πολλοί ακαδημαϊκοί, δεν κατάλαβαν περισσότερα».

Οι σχέσεις του με τον Καραμανλή καταλαμβάνουν περίοπτη θέση στο κομμάτι της πολιτικής αφήγησης. «Ιδίως όμως η εξαπάτησή του από τα Ανάκτορα, τον είχε βαθιά τραυματίσει. Πρώτη φορά τότε τον είδα πεσμένο μπρούμητα στο κρεβάτι του να κλαίη με λυγμούς. Είδα τότε με τα μάτια μου πόσο βαθιά δεμένος ήταν με τον δημόσιο βίο του τόπου και πόσο συναισθηματικός ήταν αυτός ο φαινομενικά σκληρός και ψυχρός άνθρωπος». (σ.365)

Read more...
 
<< Start < Prev 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 Next > End >>

Page 11 of 39