Βιβλίο

Αρκετά γνωστή η διαμάχη για το ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Tούτη η ενότητα, αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν ότι οι σελίδες των βιβλίων, μπορούν να διεκδικήσουν αυτή τη διάκριση.




Aldus Huxley: Οι πύλες της αντίληψης - Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015 PDF Print E-mail

Δεν θυμάμαι τι ήρθε πρώτα στη ζωή μου. Ο Huxley ή οι Doors. Υποθέτω ότι η χρονική διαφορά ήταν μικρή. Το brave new world π.χ., υπάρχει ακόμα στη βιβλιοθήκη από μια ταπεινή αλλά τόσο χρήσιμη έκδοση «Βίπερ» της Πάπυρος Laruche από το μακρινό 1970. Τότε, με ένα αντίτιμο 10 μόλις δραχμών μπορούσες να εξερευνήσεις  το θαυμαστό  καινούργιο κόσμο που εμπνεύστηκε ο Βρετανός συγγραφέας τον μεσοπόλεμο (1931).

Το να αγοράσεις, την ίδια εποχή, μεσούσης της δικτατορίας, ένα single των Doors ήταν ακριβότερο και πιο περίπλοκο. Έφτανες πιο δύσκολα στην πληροφορία και ακολούθως στην εξερεύνησή της.

Το βέβαιο είναι ότι η μουσική των Doors έγινε αντικείμενο επεξεργασίας (μου) μετά το θάνατο του Morisson και την ταφή του στο Παρίσι. Υπάρχει και θέμα ηλικίας. Στα 13 δυσκολεύεσαι να ακουμπήσεις σε υποθέσεις που συνειδητοποιείς μετά την εφηβεία.

Όπως και να έχει, το '65 που συστάθηκαν σαν συγκρότημα οι Doors, εμπνεύστηκαν το όνομά τους από ένα μεταπολεμικό βιβλίο του Huxley, το γνωστό, πλέον, Doors of perception. Γράφτηκε το '54 και ο συγγραφέας του, εγκατέλειψε τον μάταιο κόσμο, εννέα χρόνια αργότερα και δύο χρόνια πριν γεννηθούν οι Doors.

Στις σελίδες του περιγράφεται η εμπειρία του συγγραφέα από τη χρήση μεσκαλίνης, αλλά και η ευρύτερη τοποθέτησή του στο θέμα των ναρκωτικών, η οποία βεβαίως απηχεί στην εποχή του.

Εκφράζει απόψεις οι οποίες στις μέρες μας μετά από το όργιο παραγωγής, διακίνησης και πώλησης των ναρκωτικών φαντάζουν παράλογες.
Αλλά δεν είναι απαραίτητα έτσι.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι, ότι το θέμα είναι λεπτό, διότι εύκολα ένα

Read more...
 
L. F. Α. (Destouches) Celine: Συνομιλίες με τον καθηγητή Υ – Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015 PDF Print E-mail

Αντιμετωπίζοντας ήδη κάποιες ενοχές που είχα αφήσει στη μέση το «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας», άρχισα τo  «Συνομιλίες με τον καθηγητή Υ» αποφασισμένος να το ολοκληρώσω. Όπερ και εγένετο. Πλην όμως έγινε με τον ίδιο τρόπο που άφησα, προς το παρόν, ανολοκλήρωτο το «Ταξίδι»

Τι εννοώ; Ότι παρά τον ευρύτερο θαυμασμό (μου) για τον πολυκύμαντο βίο του συγγραφέα, παρά τη απορημένη λύπη (μου) τόσο για τις πολιτικές - κοινωνικές του ιδέες όσο και για τον φανατισμό που διέπονται αυτές, μα και παρά την παγκόσμια ευρύτερη αποδοχή του, για το συγγραφικό του τάλαντο, δυσκολέυτηκα να παραμείνω γοητευμένος από το έργο του.

Επιπόλαια, ίσως, έκρινα ότι υπήρχαν μερικές πολύ λαμπερές ιδέες, αντιλήψεις, που επιπροσθέτως εκφράστηκαν με αντίστοιχα έξοχο, διαφορετικό τρόπο, αλλά το υπόλοιπο πλαίσιο θα μπορούσε να ήταν σαφώς πιο περιορισμένο. Κάπως έτσι άρχισα να διακατέχομαι από ενοχές, υπό το πρίσμα του ερωτήματος: μα ποιός είμαι εγώ που θα αμφισβητήσω τον Celine;

Από την άλλη, η λογοτεχνία είναι μια μαγειρική με υλικά τις λέξεις. Μπορεί να σου σερβίρουν ένα θεόσταλτο γκουρμέ πιάτο, αλλά εσύ ποθείς τα κεφτεδάκια της Μάνας σου. Όπως επίσης είναι δυνατόν να σου προσφέρουν έναν καταπληκτικό ιχθύ πλακί αλλά να μην σου αρέσουν τα ψάρια.

Έπειτα είναι και το θέμα της εποχής. Μια πρωτοποριακή γραφή για την εποχή, είναι πιθανόν, όσο βρίσκει μέσα στην πορεία του χρόνου μιμητές και αντιγραφείς, όσο δηλαδή αρχίζει να γίνεται συνηθισμένη και τρόπον τινά κατεστημένη, δυσκολεύεται ο αναγνώστης να αντιληφθεί το «πρωτότυπο» από το «αντίτυπο».

Read more...
 
Με αφορμή, τo τέλος της μικρής μας πόλης – Σαββάτο 25 Ιουλίου 2015 PDF Print E-mail

Είναι περισσότερο από τρεις δεκαετίες που διάβασα τη, θεωρούμενη ως, πιο σημαντική δουλειά του Δημήτρη Χατζή.

Αν μου άρεσε; Ασφαλώς! Ποιος μπορεί να απαντήσει αρνητικά;
Αν το ένοιωσα; Ναι. Δηλαδή, έτσι νόμιζα.

Μέχρι που το ξαναδιάβασα πριν λίγες μέρες. Και τότε συνειδητοποίησα πως, όπως υπάρχουν βιβλία που όταν τα διαβάσεις σε νεαρή ηλικία μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή, έτσι υπάρχουν άλλα βιβλία, που για να τα νιώσεις πρέπει να φτάσεις σε κάποια, άλλη ώριμη ηλικία.

Το θέμα δεν είναι αποκλειστικά ηλικιακό, είναι ταυτόχρονα εμπειρικό. Το τι είδους εμπειρίες συλλέγεις δηλαδή, με ποιο τρόπο και πως επηρεάζουν τη ζωή σου.

Τέλος είναι και ο τρόπος που αφομοιώνεις, ή αντιστέκεσαι σε όποιες αλλαγές συμβαίνουν δίπλα σου, αλλαγές που εκ των πραγμάτων, δεν μπορείς να τις ορίζεις.

Ήρθε λοιπόν η δεύτερη ανάγνωση και μαζί της, ήρθε ένα είδος πιο έντονης συνειδητοποίησης για μια σειρά από θέματα που υπάρχουν, που τα βλέπεις, τα νιώθεις, μα συχνά δεν θέλεις, είναι οδυνηρό, να ασχοληθείς μαζί τους.

Είναι αυτή, η περίφημη εικόνα ενός κόσμου που φθίνει, που δύει, απότοκο των αλλαγών σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.

Ταυτόχρονα είναι και η ανατολή ενός άλλου κόσμου που έρχεται, που δεν εκτιμάς, που δεν εννοείς, που δεν επιθυμείς.

Ο Δ.Χ. αποδεικνύεται μέγας μάστορας, στην περιγραφή αυτής της φθοράς, αυτής της αδυναμίας προσαρμογής, αυτής της ήττας, της παράδοσης.

Όπως το καταγράφει στο  σπαραξικάρδιο «Ο Σιούλας ο Ταμπάκος»:

Read more...
 
J.L.Borges & dignity – Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015 PDF Print E-mail

Χαμένοι στις Άλπεις, ανάμεσα σε Γερμανία και Αυστρία, μεσοβδόμαδα (Mittwoch κυριολεκτικά εις την Γερμανικήν), η μικρή παρέα των τριών Ελλήνων και της μιας Ελληνίδας, περιμένει την εξέλιξη του προγράμματος του επαγγελματικού ταξιδιού.

Από τη διπλανή αποστολή μεσήλικας Πορτογάλος έρχεται κοντά μας και με λόγια παραφορτωμένα με συναίσθημα μας λέει: «Θα ήθελα να σας ευχηθώ καλή τύχη. Καλή τύχη αλλά με αξιοπρέπεια. Διότι εμείς έχουμε το πρώτο, χάσαμε όμως το δεύτερο.»

Περίεργη στιγμή. Πρωινό σε Γερμανόφωνο έδαφος κι' ένας Πορτογάλος απευθύνεται στην Αγγλική σε Έλληνες. Μια άλλου είδους παγκοσμιοποίηση. Σηκώθηκα τον ευχαρίστησα, τον χαιρέτησα δια χειραψίας.

Χαμένοι, ξανά, σε σκέψεις πολυποίκιλες, πήραμε, λίγες ώρες αργότερα, το αεροπλάνο του γυρισμού.

Προκειμένου να μην περάσουν άγονα αυτές οι δυο ώρες, διάβαζα την «Παγκόσμια ιστορία της ατιμίας» του Αργεντίνου Jorge Luis Borges. Γραμμένο πριν 80 χρόνια, με πρώτη ανάγνωση πριν από 30 και κάτι χρόνια, ήρθε τυχαία διαλεγμένο για να με συντροφεύσει σε αυτό ταξίδι . Μα λες και ήρθε συστημένο.

Λέξεις και προτάσεις από τις ιστορίες του, τυλιγμένες στη γοητευτική αχλή της Λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, έρχονταν να καθίσουν με μια θαυμαστή ακρίβεια σε πολλά σημεία απορίας.

Όχι, δεν έδωσαν λύσεις. Προσέφεραν όμως, μια περίεργη ηρεμία και μια γαληνεμένη, έστω και μικρής πιθανόν διάρκειας, αποφασιστικότητα.

Αντιγράφω, τρία εδάφια, κι' ο καθένας τα αξιολογεί και τα καρφώνει μέχρι εκεί που αντέχει:

Read more...
 
Μάριος Χάκκας: Ο τυφεκιοφόρος του εχθρού - Tρίτη 2 Ιουνίου 2015 PDF Print E-mail

Γέννημα της Σπερχειάδας ('31 Μακρακώμη), θρέμμα της Καισαριανής, ο Μ.Χ. εγκατέλειψε τα εγκόσμια νεότατος, στα 41 του, μεσούσης της στρατιωτικής δικτατορίας.

Ο τυφεκιοφόρος του εχθρού, ήρθε στο διάβα μου και αναγνώσθηκε για πρώτη φορά το φθινόπωρο του '88, με αντίτυπο της ενδέκατης έκδοσης, από τον Μάρτιο του '86. Αποτελεί την πρώτη συλλογή διηγημάτων του, σε μια περιορισμένη εργογραφία, καθώς τόσο οι πιεστικές συνθήκες της ζωής του, όσο και ο καρκίνος του έκλεψαν ένα πιο παραγωγικό και μεγαλύτερο βιός.
Επανέρχομαι, με μια δεύτερη ανάγνωση, καθότι αξίζει κάθε κόπο.


Ο Μ.Χ. κουβαλά όλο το άχθος της γενιάς του, όλες τις πληγές της ιδεολογίας του. Ανήκει σε αυτούς που κατέβαλαν βαρύ τίμημα όχι για αυτά που έπραξαν, αλλά για αυτά που ονειρεύτηκαν. Πολιτικοποιήθηκε, εντάχθηκε στην Ε.Δ.Α.

Στα 19 του, ως σπουδαστής της Σχολής Σαμαρειτών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού  βρέθηκε εθελοντής στη Γυάρο, για να περιθάλψει τους κρατουμένους. Από τα 23 του έως τα 27 του έζησε φυλακισμένος διακόπτοντας τις σπουδές του στο Πάντειο. Στα χρόνια του εγκλεισμού, έμαθε ξένες γλώσσες, θα διαβάσει, θα γράψει. Ακολούθησε η θητεία, προφανώς όχι ότι καλύτερο αν συνυπολογισθεί η πολιτική του θέση.

Μετά την απόλυση του από τις τάξεις του Ε.Σ. εργάστηκε σε βιοτεχνία πλαστικών. Του έμεναν σχεδόν 12 χρόνια ζωής. Θα παντρευτεί, θα έρθει σε ρήξη με την παράταξη.
Η ουσιαστικά εύφορη λογοτεχνικά χρονική περίοδός του θα διαρκέσει από το '65 έως τον θάνατό του.

Αυτή, η πρώτη συλλογική συλλογή χωρίζεται σε πέντε ενότητες: Του Στρατού, Της Φυλακής, Της Ζωής, Τ' Ανάποδα, Τρία Διηγήματα.
Kαταθέτει βιώματα,

Read more...
 
<< Start < Prev 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 Next > End >>

Page 22 of 39